D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DI'F

  (C.: Ez'âf) Her nesnenin bir misli miktarı.

• DIFDA'

  (C.: Defâdı') Kurbağa.

• DIFDI' (DIFDA')

  (C.: Dafâdi) Kurbağa.

• DIFFE

  Irmak ve kuyu kenarı.

• DIGS

  (C.: Edgas) Yaş ve kuru karışık bir tutam ot. * Te'vili sahih olmayan karışık rüya.

• DIHAM

  (Dahm. C.) Kalın ve iri olan şeyler.

• DIHAS

  Çok, kesir. * Eskimeye yakın olan.

• DIHH

  Güneş, şems.

• DIHK

  Gülme.

• DIHK-ÂVER

  f. Güldüren, güldürücü.

• DIHL

  Kısa boylu, tıknaz kimse.

• DIHLE

  Bir kişinin her işine karışan has adamı.

• DIHRAC

  (Dahrece) Yuvarlama.

• DIHRIS

  (C.: Dehâris) Terzilerin kullandığı tiriz denen cisim.

• DIHVENNE

  Habis kimse. * Semiz kısa boylu, tıknaz kişi.

• DIHYE

  Sahabeden bir zâtın adı. (R.A.)

• DI'ÎL

  Ölüme yakın olan hasta deve. * Kurbağa yumurtası.

• DIÎN

  Asıl. * Maden.

• DI'ÎS

  Süngü ile çok vuran kimse.

• DIKAK

  Herşeyin ufalmışı, incesi, kırıntısı. * Şirden adı verilen bağırsak.

• DIKÎS

  Akılsız kadın.

• DIKK

  Yufka gibi ince olan şey. * Bir nevi sıtma.

• DIKKA

  (C.: Dükuk) Rüzgârın savurduğu toprak. * Uzaklaşmış olan şey.

• DIKRAR

  (C.: Dekârir) Koğucu, dedikoducu. * Belâ. Zahmet. * Yalan söz. * Fuhşiyât.

• DIL'

  Karpuz veya kavun dilimi. * Tıb: Kaburga kemiği. * Geo: Dik kenar. Kenar.

• DILAMİS

  Yumuşak ve berrak olan şey.

• DIL-AZAR

  f. Gönlü inciten, hatır kıran.

• DIL'-İ KÂZİB

  Tıb: Göğüs kemiğine dayalı beş adet küçük kaburga kemiği.

• DI'LİYE

  Deve kuşunun dişisi.

• DIMAD

  Yara üstüne yapılan yakı ve bağlanan bez.

• DIMAR

  Cehalet devrinde Arabistanda bir sanem (put) ismi. * Bir daha sâhibinin eline geçmesi ümid edilmeyen zâil olmuş mal. * Sonraya bırakılan vâde. Müddeti hudutsuz borç. * Gizli.

• DIMIŞK

  (Bak: Dimişk)

• DIMN

  Her nesnenin arası. * Koltuk.

• DIMS

  Duvar temeli.

• DINA

  İzdihamlık, kalabalık, çokluk.

• DINN(E)

  Bahillik.

• DINTAR

  Çok yaşamış kertenkele.

• DIR'

  (C.: Dırâ'- Duru') Cevşen. Cenkte, muharebede giyilen zırh.

• DIRAB

  Erkek dişiye aşmak. * Küçük dağlar.

• DIRAHŞAN

  f. Parlak. Parıldayan. Parlaklık. Münevver, ziyâdar.

• DIRAHT

  f. Ağaç. Şecer.

• DIRAK

  (Daraka. C.) Deriden mâmul kalkanlar.

• DIRAM

  Ateşin alevlenmesi. * Ateşin alevi. * Odun parçası, tahta parçası (tezcek ateş tutuşup alevlenir.)

• DIRAR

  Ziyân yetiştirmek.

• DIRAZ

  f. Uzun.

• DIRAZ-DEST

  f. El uzatan. El uzunluğu.

• DIRAZÎ

  f. Uzunluk.

• DIREFS

  İpek. * Katı, sağlam nesne. * Büyük iri yapılı adam. * Büyük deve.

• DIRGA

  Sıvı, balçık.

• DIRGAM

  (C.: Darâgım) Arslan, esed, gazanfer, şir, leys, haydar.