D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DIRHAMİ

  Bir dirhem.

• DIRR

  Avret üzerine avret almak, evli iken bir daha evlenmek.

• DIRRE

  (C.: Direr) Sütün çokluğu. * Sütün akanı. * Turra. * Kırbaç.

• DIRRİZ

  Bahil kimse. * Kısa boylu, âdi kadın.

• DIRS

  (C.: Derâsa-Edrâs) Kertenkele, fare ve kedi gibi hayvanların eniği.

• DIRS

  Azı dişi. * Katı, muhkem yer. * Az yağmur. * Kötü huy.

• DIRV(E)

  Av öğrenmiş olan köpek yavrusu. * Dağ ağaçlarından pelit ağacına benzer bir ağaç.

• DI'S

  Kum. * Kumdan yığılmaş yumuşak tepe.

• DI'VE

  Nesep dâvâsı etmek. * Yalan dâvâ etmek.

• DIYA

  Helak olmak, telef olmak.

• DIYK

  (Bak: Dîk)

• DI'ZABE

  Kısa boylu ve eti çok olan kimse.

• Dİ

  f. Dün, dünkü gün, bugünden bir evvelki gün.

• DİABE

  Davet.

• DİAE

  Şehadet parmağı.

• DİAM(ET)

  Binaya vurulan destek, direk, payanda. * İleri gelen, makamca yüksek olan baş başkan, reis, şef.

• DİBAC

  (C.: Debâbic) Atlas dedikleri kıymetli ipek bez.

• DİBACE

  f. Mukaddeme, başlangıç, önsöz.

• DİBAGAT

  Tabaklama. Deriyi kullanılır ve temiz hale koyma işi.

• DİBARE

  (C.: Dibâr) Bir evlek yer.

• DİBBÎC

  Bir, ehad.

• DİBBÎH

  Bir, ehad.

• DİBG

  Dibâgat etmek. Arınıp pâk olmak.

• DİBL

  Belâ ve zahmet.

• DİBR

  Çokluk.

• DİBRE

  Çokluk.

• DİBS (DİBİS)

  Pekmez. Hurma pekmezi. Bal. * Çok cemaat.

• DİBSA' (DEBSÂ)

  Dişi çekirge.

• DİCAC

  Ummanda yetişen büyük bir dikenli ağacın suyudur ve sabun gibi kiri izâle eder.

• DİDA'

  Devenin şiddetle yelmesi ve sıçraması. * Ay sonu.

• DİDAKTİK

  yun. Mevzuu, hikmet ve nasihattan ibaret olan söz. Öğretici.

• Dİ'DAN

  Devenin çok yelmesi. * Bir şeyi örtmek.

• DİDAR

  f. Mülâkat, görüş. * Görünme. * Yüz. Çehre. * Görüş kuvveti, göz. * Açık, meydanda.

• DİDAR-I HÜRRİYET

  Hürriyetin güzel yüzü.

• DİDAR-I PÂK

  Temiz yüz.

• DİDE

  f. Göz, ayn, çeşm. * Görmek. * Gözcü. * Göz bebeği. * Göz ucu.

• DİDE-BÂN

  Gözcü, bekçi, nöbetçi.

• DİDE-GİRYAN

  Teessürle ağlayan göz. Ağlayarak.

• DİF

  (C.: Edfâ) Çok hararet. * Derin duvar. * Deveden gelen fayda, menfaat.

• DİFAF

  Hazırlandırmak.

• DİFL

  Zakkum ağacı. * Katran. Zift.

• DİFLA

  Ağu ağacı denen ve çok acı olan nesne.

• DİFNAS

  Akılsız, ahmak kimse. (Müe: Difnes) DİG : f. Topraktan yapılmış tencere, çömlek.

• DİGER

  f. Başka, diğer, öteki.

• DİGER-BÂR

  f. Başka zaman, başka defa.

• DİGER-BİN

  f. Başka kişilerin faydaları için fedakârlıkta bulunan kişi.

• DİGER-GUN

  f. Değişmiş, başkalaşmış, bozuk.

• DİGER-KÂM

  f. Başkalarını düşünen.

• DİGER-RUZ

  f. Diğer gün, başka gün.

• DİH

  (C.: Diha) Hurma salkımı.