D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DİL-DADE

  f. Gönül vermiş, âşık.

• DİL-DAR

  f. Kalbi hükmü altında tutan. Sevgili, mâşuk.

• DİLDİL

  f. Iztırab, acı, elem, sıkıntı, azab. İnilti.

• DİLDİL-KÜNÂN

  İnleyenler, acı çekenler, ıztırab çekenler.

• DİL-DUZ

  f. Kalbe batan, gönül delen.

• DİL-DÜZD

  f. Gönül çalan.

• DİLE

  f. Dil, gönül, kalb yürek. * Gönül sahibi.

• DİL-EFRUZ

  (Dilfiruz) f. Kalbi yakan, gönül parlatıcı.

• DİLEKÇE

  (Bak: İstida)

• DİL-FERAH

  f. Sevinçli, gönlü rahat.

• DİL-FİGAR

  f. Gönlü yaralı, âşık.

• DİL-FİRİB

  f. Gönlü aldatan, câzibeli.

• DİL-GERM

  f. Öfkelenmiş hiddetlenmiş, gönlü kızmış.

• DİL-GİR

  f. Kalbe sıkıntı veren gönül tutan. * Gücenmiş olan, kırgın.

• DİL-GÜŞA

  f. İç açan, gönül açan, kalbe ferah veren. * Türk musikisinde bir mürekkeb makam.

• DİL-HAH

  f. Gönül talebi, gönül arzusu.

• DİL-HARAB

  f. Gönlü yıkılmış, gönlü kırılmış.

• DİLHAS (DÜLÂHİS)

  Arslan. Çeri kimse.

• DİL-HIRAŞ

  f. Yürek parçalıyan, tırmalıyan.

• DİL-HUN

  f. Kalbi yaralı, yüreği kanlı. Mükedder, mağmum.

• DİL-HURREM

  f. Neş'eli, gönlü sevinçli.

• DİL-HUŞ

  f. Yüreği rahat, gönlü hoş.

• DİL-İ ÂVÂRE

  Serseri gönül.

• DİL-İ DERYA

  Denizin ortası.

• DİL-İ DİVANE

  Divâne gönül, deli gönül.

• DİL-İ PÜR-ÂTEŞ

  Ateşli gönül.

• DİL-İ SUZAN

  Yanık, ateşli gönül.

• DİL-İ ŞEB

  Gecenin ortası, gece yarısı.

• DİL-İ VİRAN

  Harap gönül, yıkık gönül.

• DİL-İ ZÂR

  Zavallı gönül.

• DİLİR

  (C.: Dilirân ) Bahadır, cesur, cesaretli, yiğit, yürekli.

• DİLİRÂN

  (Dilir. C.) Bahadırlar, cesurlar, cesaretliler, yiğitler, yürekliler.

• DİLİRÂNE

  f. Mertçesine, yiğitçesine, bahadırcasına.

• DİLİRÎ

  f. Mertlik, yiğitlik, yüreklilik.

• DİL-KEŞ

  f. Gönlü çeken, kalbi cezbedici.

• DİL-KUB

  f. Gönül zedeliyen, vuran.

• DİL-MÜRDE

  f. Duygusuz, kalbi ölmüş.

• DİL-NİŞİN

  f.Gönlüde yer tutan. Lâtif, hoş.

• DİL-NÜVAZ

  Gönül okşayan.

• DİL-RİŞ

  f. Dertli, kalbi yaralı, gönlü yaralı.

• DİL-RÜBA

  f. Gönül alan, gönül kapan.

• DİL-SAZ

  f. Gönül yapan.

• DİL-SİR

  f. Gözü gönlü tok.

• DİL-SİTAN

  f. Gönül alan.

• DİL-SUZ

  Gönül yakan.

• DİL-ŞAD

  f. Sevinmiş. Kalbi hoş olmuş.

• DİL-ŞİKAF

  f. Yürekleri delen, çok acıklı, dokunaklı.

• DİL-ŞİKEN

  f. Can sıkıcı, kalb kırıcı.

• DİL-ŞİKESTE

  f. Kalbi kırık, gönlü kırılmış olan.

• DİL-ŞÜDE

  f. Gönlü gitmiş. Âşık.