D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DERSEC

  Mercimek.

• DERS-HAN

  f. Ders okuyan, talebe, öğrenci.

• DERSHANE

  f. Sınıf, ders verilen yer, ders yeri.

• DERS-İ AMM

  Bir medreseyi bitirdikten sonra, tâbi tutulan imtihan sonunda medrese talebelerine ders vermek salâhiyetini kazanan. * Asistan. * Herkese ders vermeğe salâhiyetli âlim.

• DERS-İ İBRET

  İbret dersi. Göz ve fikir açacak hâdise.

• DER-TESBİH

  Tesbihde, duâda, zikirde.

• DERT-MEND

  Dertli.

• DERUC

  Hızlı esen rüzgâr, fırtına.

• DERUHDE

  f. Üstüne almak. Kendini vazifeli bilmek. * Üzerine alınan iş.

• DERUN

  f. İç taraf. Dâhil. * Kalb.

• DERUNÎ

  f. Gönülden, içten.

• DERVA(H)

  f. Şaşkın, şaşırmış olan, hayran. * Başaşağı asılmış. * Lâzım, zaruri, lüzumu olan, gerekli.

• DERVAH

  f. Hastalıktan yeni kurtulan, iyice kendisine gelemeyen kimse. * Sağlam, metin, muhkem. * Doğru, asıl, gerçek. * Yiğitlik, cesaret, cesur olmak, şecaat. * Ayıp, utanma. * Sertlik, kabalık.

• DERVAZE

  f. Kapı. Şehir. Şehir kapısı, kale kapısı.

• DERVÂZE-İ NUŞ $

  Mc: Ağız.

• DERVİŞ

  f. Gayet mütevazi ve kanaatkâr olan. * Kimsesiz, fakir. * Mâneviyâtla gönlü zengin olan fakir. * Mürid veya şeyh.

• DERVİŞÂN

  (Derviş. C.) f. Dervişler.

• DERVİŞÂNE

  f. Dervişe yakışır halde, saflık ve kalenderlikle. Müstağni ve fakir bir surette.

• DERY

  Bilmek.

• DERYA

  f. Deniz, bahr.

• DERYAB

  f. Akıllı, anlayışlı, müdrik.

• DERYA-BEND

  f. Liman. * Tersane.

• DERYAÇE

  f. Göl, küçük deniz.

• DERYA-MİSAL

  Deniz gibi çok olan, denizi andıran.

• DERYAN

  Bilmek, ilim.

• DERYA-NEVERD

  f. Denizde dolaşan, denizde gezen.

• DERYANİYE

  Hörgücü ikiden fazla olan sığır nevi.

• DERYA-NUŞ

  f. Çok fazla içki içen.

• DERYA-YI AHDAR

  Yeşil deniz. * Mc: Sema, gök.

• DERYA-YI EBYAZ

  Akdeniz.

• DERYA-YI ESVED

  Karadeniz.

• DERYA-YI UMMAN

  Açık deniz. Umman Denizi. Okyanus.

• DERYUZ

  f. Dilencilik.

• DERZEN

  f. İğne.

• DES

  f. Eş, eşit, müsâvi, benzer, denk.

• DE'S

  Yemek.

• DES'

  Def'etmek kovmak. * Ağız dolusu kusmak.

• DE'SA

  Câriye.

• DESAİS

  (Desise. C.) Vesveseler, desiseler. Gizli hileler.

• DESAİS-İ ŞEYTANİYYE

  şeytanca desiseler, hileler.

• DESAK

  Bir kabın dolduktan sonra taşıp dökülmesi.

• DESATİR

  (Düstur. C.) Düsturlar, kaideler. (Desatir-i hikmet, nevamis-i hükümetle; kavanin-i hak, revabıt-ı kuvvetle imtizac etmezse cumhur-u avamda müsmir olamaz. M.)

• DESATİR-İ ÂLİYE

  Yüksek ve ulvi düsturlar ve kaideler.

• DESATİR-İ HİKMET

  Hikmet düsturları. Hikmet ve maslahatın iktiza ettirdiği kaideler.

• DESÂTİR-İ İLMİYE

  İlmin düsturları. İlmin icab ettirdiği kaideler.

• DESÂTİR-İ İSLÂMİYE

  İslâma ait kaide ve düsturlar.

• DESEM

  (C.: Düsum) Yağ. * Uyuz.

• DESEN

  Fr. Eşyanın, rengini göstermeden, yalnız şeklinin bir satıh üzerine çizilmişi. * Bir kumaşı süsleyen şekiller.

• DESFAN

  (C.: Desâfi) Bir şeye tâlip olan kişi.

• DESİ'

  İki omuz arasında boyun battığı yer.