D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DUÂ-YI FİİLÎ

  Fiil ile yapılan dua. Yâni: İstenilen şeyin sebeplerini yerine getirmeye çalışmak.

• DUÂ-YI HAYR

  Hâyırlı dua, hayır isteyen dua.

• DUÂ-YI KAVLÎ

  Sözle yapılan dua ki bildiğimiz meşhur duâlardır.

• DUÂ-YI MÜSTECAB

  Kabul olunan dua.

• DUBAN

  Duman.

• DUBU'

  Yapışmak.

• DU'CE

  Gözün büyük ve siyah olması.

• DUCRET

  Sıkıntı, gönül darlığı, zahmet. Zaruret.

• DUCRET-VER

  f. Sıkıntılı.

• DÛÇAR

  f. Yakalanmış. Çatmış. Mübtelâ. * Ulaşmış.

• DUD

  Kurt, böcek.

• DUD

  f. Duman, sis. Tütün. * Elem, gam, keder, tasa.

• DUD-ALUD

  f. Dumanlı.

• DUDE

  Kurtcağız, küçük solucan, böcek.

• DUDE

  f. Kavim, kabile, aşiret, ocak, aile. * İs'inden mürekkeb yapılan çıra.

• DÛD-HÂNE

  f. Kabile, silsile, hânedan, soysop.

• DUDHAR

  f. Kelebek. * Aşçı, yemek pişiren kimse. * Külhancı.

• DUD-İ HARİR

  İpek böceği.

• DUDMAN

  f. Hanedân, sülâle, akarib, aile, kabile, kavim, aşiret.

• DUDU

  (Tuti) Dudu kuşu, papağan.

• DUDU

  Hanım, kadın, hatun.

• DUG

  f. Ayran.

• DUGA

  Akılsız kadın.

• DUGA'

  Kedi miyavlaması. * Tilki sesi. * Zelil, hakaret görmüş kimsenin sesi.

• DUGAB

  Tavşan sesi.

• DUGAGA

  Ahmak, akılsız kişi.

• DUGATA

  Eğri bir ağaç cinsi.

• DUGD

  f. Gelin, yeni evlenmiş kız.

• DUGMERAN

  Kara, esved.

• DUGMUS

  (C.: Degâmis) Rengi siyaha yakın küçük bir su canavarı.

• DUGN

  Karanlık, zulmet.

• DUGTA

  şiddet. * Meşakkat, zorluk.

• DUH

  f. Çorak, otsuz ve çıplak arazi. * Tüysüz, çıplak yüz ve baş. Köse ve dazlak. * Yapraksız ve meyvasız ağaç. * Hasırotu.

• DUH

  f. Kız, kerime, duhter. * Havai fişek. * Hasır otu, hasır sazı.

• DUHA

  Kuşluk vakti. * Güneş. * Vuzuh ve beyan. * Kur'ân-ı Kerim'in 93. Suresinin adı. Vedduhâ da denir.

• DUHALA

  (Dahil. C.) Yabancılar. Muhacirler. Sığınanlar. Dahilde olanlar.

• DUHAN

  Duman. Tütün. * Kur'an-ı Kerim'in 44. suresinin adı. * Mc: Gaflet ve dalâlet dumanı ki, hakikatların görünmesine mâni olur. Arap lisanında galib olan şerre, duhan tesmiye ederler. * Kıtlık ve kuraklık.

• DUHAN-I ATEŞ

  Ateşin dumanı.

• DUHAN-I MÜBİN

  Aşikâre duman. (Bu duhan hakkında iki tefsir rivayet olunmaktadır. Birisi: İbn-i Mesud Hazretlerinden mervi olduğuna göre; şiddetli açlık ve kaht seneleridir. Çünkü çok aç olan kimseye, gerek gözlerinin za'fından ve gerek çok kuraklık ve kahtlık senelerinde havanın fenalığından, semâ dumanlı görünür. Bir de Arab, galib olan şerre, duhan tesmiye eder. Nitekim dumanlı hava tâbirini biz de kullanırız.) (E.T.)

• DUHAS

  Denizlerde çok olan büyük bir canavar. (Arkasıyla, boğulan kimselere yardım edip kurtarır, "dülfin" de derler.)

• DUHH

  Tütün.

• DUHL

  (C.: Dehâhil) Ufak kuşlar.

• DUHMESAN

  Kara yağız, iri yapılı adam. * Akılsız adam.

• DUHN

  Darı.

• DUHNE

  Tohum tânesi, tek tâne. * Darı.

• DUHRUCE

  (C.: Dehâric) Yellengen böceğinin yuvarladığı ters. * Deve kuşunun yavrusu.

• DUHSEMAN

  Kara yağız, iri vücutlu adam.

• DUHT

  f. Kız, kerime.

• DUHTE

  f. Sağılmış. * İğne ile dikilmiş.

• DUHT-ENDER

  f. Üvey kız. * Eskiden kadın esirlerinin bir cinsi.