D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DURU'

  (Dır. C.) Savaşda giyilen zırhlar, cevşenler, çelik elbiseler.

• DURUB

  (Darb. C.) Döğmeler, vurmalar, darblar.

• DURUB-U EMSAL

  Meşhur sözler. Darb-ı meseller. Ata sözleri.

• DURUS

  Kuyu örülen taş.

• DÛŞ

  f. Omuz. Ketif. * Dün gece. * Âlem-i menâm, rüya âlemi. * Mütesadif ve mütelâki olan.

• DÛŞ AZMAK

  Rüyâda iken kirlenmek, ihtilâm olmak.

• DUŞAB

  f. Hurma ve üzüm pekmezi. Pekmez.

• DUŞİZE

  (C.: Duşizegân) f. Kız, bâkire. El değmemiş.

• DU'ŞUKA

  Bir böcek cinsidir ve sahrâlarda olur.

• DUUD(E)

  Nezle olmak.

• DUVA

  Baykuş sesi.

• DUZ

  f. Dikici, diken, dikmiş.

• DUZAH

  f. Cehennem. Tamu. * Mc: Keder. Külfet.

• DUZAHÎ

  f. Cehennem'e mahsus, cehennemî, zebani.

• DUZAH-MEKÂN

  f. Makamı Cehennem olan kâfir, münâfık.

• DUZENE

  f. Sivrisinek, arı gibi haşeratın iğnesi.

• DÜABE

  Lâtife etme, şaka yapmak. * Oyun.

• DÜ-ÂLEM

  İki dünya. Dünya ve âhiret.

• DÜ-BÂLÂ

  f. İki kat.

• DÜBAR

  Çarşamba günü.

• DÜBAR(E)

  f. İki kat, çift kat, kat kat, katmerleşme.

• DÜBB

  Ayı.

• DÜBBA'

  Kabak.

• DÜBBE

  Yol, tarik.

• DÜBB-Ü ASGAR

  Küçük ayı denen ve Kutup yıldızı etrafında devreden yedi tanelik yıldız kümesi.

• DÜBB-Ü EKBER

  Büyük ayı tâbir edilen, kutup yıldızı ile beraber etrafındaki yedi yıldız.

• DÜBEYT

  f. İki beyitten müteşekkil rübainin diğer ismi.

• DÜBLE

  Beyaz helva parçası. * Büyük lokma.

• DÜBR

  (Dübür) Kıç, mak'ad, süfre. * Bir işin nihayeti, sonu. * Bir şeyin arkası, gerisi.

• DÜBSE

  Siyaha benzeyen kırmızılık.

• DÜBSİYY

  Kumruya benzer bir kuş.

• DÜ'BUB

  Zayıf nesne. * Çirkin huylu, kısa boylu kimse. * Kolay yol. * Uzun at. * Karınca nevinden bir nev. * Hububattan bir cins.

• DÜBUL

  Su arkı.

• DÜ'BUS

  Ahmak.

• DÜCA

  Zulmet, karanlık.

• DÜCAC

  Galebe ile çağrışmak. * İnlemek. * Aldatmak, kandırmak.

• DÜCACE

  (Bak: Decace)

• DÜCALE

  Katran.

• DÜCCE

  Fazla karanlık, ziyade zulmet.

• DÜCCE-İ LÜCCE

  Denizin engin karanlığı.

• DÜCİ

  (Dücye. C.) Karanlıklar, zulümat.

• DÜ-CİHAN

  İki cihan. Dünya ve âhiret.

• DÜCME

  Karanlık, zulmet.

• DÜCNE

  (C.: Dücen-Dücenât) Kapalı hava, karanlık.

• DÜCUN

  Bulutun göğü bürüyüp örtmesi.

• DÜCÜC

  (Decâc. C.) Tavuklar. Tavuk, horoz ve piliç cinsleri.

• DÜCÜNNE

  (C.: Dücünnât) Bulut kat kat olma. * Karanlık, zulmet. * Yağmur yağma.

• DÜCYE

  (C.: Dücâ) Bal arısının kovanı. * Avcılar kümesi. * Zulmet, karanlık.

• DÜDEN

  Coğ: Yerin altında akan suların oyup meydana getirdiği derin kuyu.

• DÜ-DİDE

  f. İki göz.