D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DUHTER

  f. Kız.

• DUHTERE

  f. Bekârlık, kızlık.

• DUHTERÎ

  f. Kızlık, bekârlık.

• DUHTER-İ HİNDÎ

  Hindistanlı kız.

• DUHUK

  Doğurduktan sonra rahmi çıkan dişi deve.

• DUHUL

  İçeri girme. İçeri dahil oluş.

• DUHUL Ü HURUC

  İçeri girip çıkma.

• DUHUL-İ MUZAFFERÂNE

  Muzafferce giriş.

• DUHULİYE

  Eskiden, satılmak üzere şehir ve kasabalara getirilen her cins ticaret malından alınan vergi. * Bir yere girmek için verilen para.

• DUHUR

  Zillet, zelillik, hakirlik, aşağılık. Adilik.

• DUHUR

  Def'etme, çıkarma, kovma, uzaklaştırma.

• DUHUS

  Bâtıl olmak.

• DUHYE

  Kuşluk vakti kesilen kurban.

• DU'K

  Zayıf adam.

• DUKA

  Eskiden Avrupa'ca pek yüksek bir asalet ünvanı idi.

• DUKAK

  (C.: Dekâyık) İnce nesne. * Un. * Zor, güç.

• DULL

  Helak.DUM $ (Devâm) : Sâbit ve sâkin olmak.

• DU'MA

  Ulu yol.

• DUMR

  Zayıflık. * Hafiflik.

• DUMU'

  (Dem'. C.) Göz yaşları.

• DUMUR

  Büyüyüp gelişememek. Zayıflıktan, hayvanların karnının içeri çökmesi.

• DUMUR

  Bir uzvun maddi veya mânevi kabiliyetinin körelmesi. Gıdasızlıktan dolayı bir uzvun kuruyup kalması. Helâk. Körelmek. * Bir yere izinsiz gitmek.

• DU'MUS

  (C.: Deâmis) Rengi siyaha benzer bir küçük su canavarı.

• DUMUZ

  Susma, sükut.

• DÛN

  Gayrı, diğer, maadâ.

• DÛN

  Aşağı, alçak. Kolay. Zayıf. Gölgeli. Aşağılık. Altta, aşağıda.

• DUNAK

  Nezle.

• DUNE

  Hastalık.

• DUNEHU HART-ÜL KATAT

  Elini dikenli ağaç üzerine çekmek, ondan daha kolay. meâlinde bir tabirdir.

• DUN-HİMMET

  Gayretsizlik, himmetsizlik. (Bak: Himmet.)

• DÛN-PERVER

  f. Kötü kimseleri koruyan, alçak kişileri muhafaza edip onların ilerlemelerine yardımcı olan.

• DUR Ü DİRAZ

  Uzun uzadıya.

• DURA-DUR

  f. Uzaktan uzağa. Uzak uzak. Uzun uzadıya.

• DURAH

  Gökte melâike kâbesi olan beyt-il mâmur.

• DURAT

  Yellenme.

• DUR-BAŞ

  f. "Uzak ol!" anlamına gelen bir emir. * Değnek, sopa, âsa.

• DURBE

  Âdet, haslet. * Cür'et. * Tecrübe.

• DUR-BİN

  f. Uzak gören. Uzağı gösteren âlet.

• DUR-BİNÎ

  f. İlerisini görürlük, uzağı görmeklik.

• DURC

  İçine inci ve altın konulan küçük hokka.

• DUR-DEST

  f. Ulaşılması zor şey, erişilmesi güç şey. Uzak, uzun.

• DURE

  Hakir ve şânı küçük olan adam.

• DUR-ENDİŞ

  f. Önceden görüp düşünen. Tedbirli. Her şeyin ilerisini evvelden mülâhaza eden. İlerisini düşünen.

• DURÎ

  f. Uzaklık.

• DURİT

  Kovmak, def etmek.

• DUR-NÜMA(Y)

  f. Uzağı gösteren.

• DUR-NÜVİS

  f. Uzağı yazan. Telgraf.

• DURR

  Zayıflık. Hâli yaramaz olmak.

• DURRE

  (C.: Dür-Dürrât-Dürer) İnci.

• DURU'

  Uzak, ırak, baid.