E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ECRA'

  (C.: Ecâri) Bir şey yetişmeyen kumlu yer.

• ECRAM

  (Cirm. C.) Ruhsuz büyük varlıklar. Cirmler. Yıldızlar.

• ECRAM-I SEMAVİYE

  Gök cisimleri, yıldızlar.

• ECRAM-I ULVİYE

  Ulvi yıldızlar. Büyük cirimler.

• ECRAS

  (Ceres. C.) Büyük çıngıraklar, çanlar.

• ECREB

  Uyuz hayvan veya insan.

• ECRED

  Tüysüz adam, köse. Genç. * Çorak, otsuz yer. Bir şey yetişmeyen arazi. * Tüyü yumuşak ve kısa olan at.

• ECR-İ MÜSEMMÂ

  Mukavele ve pazarlıkla kararlaştırılan ücret.

• ECRİBE

  (Cirâb. C.) Dağarcıklar, meşin veya bezden yapılmış olan çantalar.

• ECSAD

  (Cesed. C.) Cesedler. Cisimler. Tenler. Vücudlar.

• ECSAM

  (Cisim. C.) Cisimler.

• ECSAM-I NÂMİYE

  Büyüyüp yetişen cisimler. Nebat gibi büyüyenler.

• ECSAM-I ULVİYE

  Ulvi cisimler.

• ECSEL

  Karnı büyük olan kişi.

• ECSEM

  Cesim, pek iri, gövdesi büyük olan. İri yarı kişi.

• E'CUBE

  (Bak: U'cube)

• ECUC

  Işık veren, parlayan. Parlak nesne. * Suyun tuzlu ve acı olması.

• ECÜME

  Havuz.

• ECVAD

  (Cevad. C.) Sahiler. Cömertler. Eli açıklar.

• ECVAF

  (Cevf. C.) İçler. Kovuklar.

• ECVED

  En cömert. En sahi. Daha iyi.

• ECVED-İ MENSUCAT

  Dokumaların en iyisi.

• ECVED-ÜN NÂS

  İnsanların en iyisi olan Hz. Peygamber (A.S.M.)

• ECVEF

  Ortası boş. Kof. * Mc: Boş kafalı. Çok cahil. * Gr: Ortasında harf-i illet sayılan elif, vav, yâ harfleri bulunan fiil kökü.

• ECVİBE

  (Cevab. C.) Cevaplar.

• ECVİBE-İ MÜSKİTE

  Susturucu cevaplar.

• ECYAD

  (Cîd. C.) Uzun boyunlar.

• ECYAF

  (Cife. C.) Kokmuş etler. Cifeler.

• ECYAL

  (Cîl. C.) Soylar. Tâifeler. Kavimler. Nesiller.

• ECYED

  Uzun boyunlu (adam.)

• ECYEM

  Gözü büyük ve kırmızı olan. (Müe: Ceymâ)

• ECZÂ

  (Cüz. C.) Eczacılıkta kullanılan çeşitli maddeler. * Ciltlenmemiş kitab ve saire. * Cüz'ler, parçalar, kısımlar. * Bir kimyevi terkible vücuda gelip yanma hassası gibi böyle bir kuvvet ve te'siri haiz bulunan şey.

• ECZAHANE

  f. Eczacı dükkanı. Ecza dolabı. İlaç satılan mağaza.

• ECZÂ-İ ASLİYE

  Vücudda temel teşkil eden parçalar ve kısımlar, unsurlar.

• ECZÂ-İ UNSURİYYE

  Esas teşkil eden parçalar.

• ECZÂ-İ ZÂİDE

  Fazladan olan kısımlar, parçalar.

• ECZAL

  (Cizl. C.) Ağaç kökleri, tomrukları.

• ECZÂ-YI ŞERİFE

  Kur'ân-ı Kerim'i meydana getiren otuz cüz.

• ECZEB

  Suyu geçirmeyen sağlam zemin.

• ECZEM

  Burnu kesilmiş.

• ECZEM

  (Cüzâm. dan) Cüzamlı, miskinlik illetine uğramış olan. * Parmakları veya eli kesik olan adam.

• EDÂ'

  Yerine getirmek. Ödemek. Borcunu vermek. Vazifesini yapmak. * Tarz. Üslub. * Şive. * Tekebbür. * Fık: Namazı vaktinde kılmağa "Eda" ve vakit geçtikten sonra kılınan namaza da "Kaza" denir. (Bak: Kaza)

• ED'AC

  Gözleri kara renkte ve büyükçe olan. * Pek siyah şey.

• EDA-İ FERÂİZ

  Allah'ın (C.C.) farz olarak emrettiklerini yerine getirmek. Farz vazifelerini ifa etmek.

• EDAKK

  En dakik, pek ince, çok mühim.

• EDAKK-I UMUR

  İşlerin en mühimmi.

• EDALL

  (Bak: Adall)

• EDÂMALLAH

  Allah (C.C.) dâimî eylesin (mealinde duâ.)

• EDANİ

  (Ednâ. C.) Ednâlar, en deniler, en alçaklar. Alçak, pek bayağı ve aşağılık kimseler.

• EDAT

  Sebep. Âlet. Avadanlık. * Gr: Kendi başına mâna ifade etmeyip, kelime veya fiillerle birlikte mâna ifade eden kelime veya harf. İsim ile fiilden gayri kelime.