E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. E Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• EDLEM

  Karayağız, siyah adam. * Kara eşek. * Uzun yanaklı. * Uzun boylu.

• EDM

  Üns tutmak. * İttifak etmek, birleşmek. * Islâh etmek.

• EDMAS

  Kaşlarının üç kısmı ince ve dipleri kalın; başının kılları ise az olan kimse.

• EDMEN

  f. Hâlis ve katıksız misk.

• EDMİGA

  (Dimağ. C.) Beyinler, dimağlar.

• EDMU'

  Göz yaşları. Aberat.

• EDNA

  Pek aşağı, en alçak. Pek az, pek cüz'i. * Çok yakın.

• EDNANÎ

  (Denâvet. den) Beni yaklaştırdı (meâlindedir.)

• EDNAS

  (Denes. C.) Pislikler, necisler, kirler. * En aşağılar, âdi ve bayağı kişiler.

• EDNEF

  Burnu kısa olan adam.

• EDNİK

  Çengel.

• EDRA'

  Vücudu beyaz, başı siyah olan at. * Hecin.

• EDRED

  Dişsiz, dişi çıkmamış veya dökülmüş kimse.

• EDREM

  f. Eğerin altına konulan keçe.

• EDREM

  Topukları etli kimse (ki, topuğu etten belli olmaz.) * Dişleri dökük adam. * Düz şey.

• EDRENG

  f. Sıkıntı, içdarlığı. Musibet, belâ, felâket, âfet.

• EDSAK

  Ağzı büyük olan adam.

• EDSEM

  Çok yağlı (şey.)

• EDSER

  Gaflette bulunan, gafil adam.

• EDV

  Aldatmak, hud'a.

• EDVA

  (Da'. C.) İlletler, hastalıklar.

• EDVAR

  (Devr. C.) Devirler, zamanlar.

• EDVAR-I HAMSE

  Beş devir, beş vakit.(Beşer esirliği parçaladığı gibi ecirliği de parçalayacaktır: Bir rü'yada demiştim: Devletler milletlerin hafif muharebesi; tabakat-ı beşerin şedid olan harbine terk-i mevki ediyor. Zira beşer, edvarda esirlik istemedi, kanıyla parçaladı. Şimdi ecir olmuştur; onun yükünü çeker, onu da parçalıyor. Beşerin başı ihtiyar; edvar-ı hamsesi var. Vahşet ve bedeviyet, memlukiyet, esaret, şimdi dahi ecirdir, başlamıştır geçiyor. S.)

• EDVAR-I SÂBIKA

  Geçen zamanlar.

• EDVAR-I SEB'A

  Yedi devreler. Dünyanın yaradılışından beri geçirdiği devreler ki, nazariye olarak söylenir.

• EDVAR-PERDAZ

  Devirleri dile getiren. Devirleri terennüm eden.

• EDVEK

  Devenin, misvak ağacını yemesi. * Bir yerde sâkin olmak. * Yaranın veremi sakin olmak.

• EDVEŞ

  Gözü dumanlı adam.

• EDVİYE

  (Devâ. C.) İlâçlar, devâlar.

• EDVİYE-İ MÜESSİRE

  Te'sirli ilaçlar.

• EDYAK

  (Dîk. C.) Dîkler, horozlar.

• EDYAN

  (Din. C.) Dinler.

• EDYAN-I BÂTILA

  Bâtıl dinler. Bozuk, hükmü hakikatten ayrılmış olan dinler.

• EDYAN-I MEFSUHA

  Hükmü kaldırılmış eski dinler. Hıristiyanlık, Yahudilik gibi. (Bak: Mensuh.)

• EDYAN-I SEMAVİYE

  Allah tarafından gönderilmiş hak dinler.

• EDYAR

  (Deyr. C.) Manastırlar, kilisler. Hıristiyanların ibadethâneleri.

• EF'A

  Engerek yılanı. * Mc: Fena huylu, tabiatı kötü olan adam.

• EFADIL

  (Efâzıl) Faziletliler, iyiliksever ve temiz kimseler.

• EFAHİM

  (Efhâm. C.) Büyük zatlar. Pek büyük, muhterem kimseler.

• EFAHİS

  (Ufhus. C.) Taşların aralarında veya kayalıkta bulunan kuş yuvaları.

• EFAİ

  (Ef'a. C.) Engerek yılanları.

• EFAİK

  (Efike. C.) Yalanlar, dolanlar, düzme sözler. İftiralar.

• EFAİM

  Vâsi olmak, geniş olmak, bol olmak.

• EFAKİL

  (Efkel. C.) Titrekler, titreyenler.

• EF'ÂL

  (Fiil. C.) Fiiller, işler, ameller.

• EF'ÂL-İ HASENE

  İyi ve güzel ameller, fiiller, işler.

• EF'ÂL-İ İHTİYARİYYE

  Kişinin kendi isteğiyle yaptığı işler, Kişinin kendi ihtiyârî fiilleri.

• EF'ÂL-İ MÜKELLEFÎN

  Mükellef olanların (yani; Cenâb-ı Hakk'ın teklif ve emirlerini kabul ve vazifeli kimselerin) yaptıkları amel ve işler. Bunlar şu isim altında sıralanır: Farz, vâcip, sünnet, müstehab, mübah, mekruh, haram, sahih bâtıl, fâsid, helâl.

• EF'ÂL-İ SEYYİE

  Kötü ve çirkin ameller, fiiller ve işler.

• EFANİN

  (Üfnûn. C.) Değişiklikler. * İşler, şartlar, hâller. * Sarmaşık gibi birbirine sarılmış sık ağaç dalları.