F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. F Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• FECVA

  Kirişi çıkmış ve ayrılmış olan yay.

• FECVE

  Avlu. * Genişlik.

• FE'D

  Kebap yapmak. * Kül içinde ekmek pişirmek.

• FED'A

  El ve ayağı eğri olan kadın. (Müz: Efdâ)

• FEDA'

  El ve ayağın eğilmesi.

• FEDA'

  Kurban. * Uğruna verme, gözden çıkarma. * Bir yere toplanmış arpa, buğday veya hurma. * Hurma ve üzüm kurutulan yer.

• FEDAÎ

  Dâvası ve gayesi uğruna herşeyini çekinmeden feda edebilen.

• FEDAKÂR

  f. Her türlü zahmetlere göğüs gererek dâvası uğruna sebat eden.

• FEDAKÂRANE

  f. Canını ve herşeyini feda eder derecesinde. Her türlü eziyet ve zahmetlere göğüs gererek, dâvası uğruna sebat edene yakışacak surette.

• FEDAKİL

  Emirlerin büyükleri.

• FEDAME (FEDUME)

  Yorgunluk. * Tembellik.

• FEDAVİYYE

  Fedailer. Fedai takımı, serdengeçtiler.

• FEDÂ-YI CÂN

  Canını verme, canını fedâ etme, kendini kurban etme.

• FEDDAD

  şiddetli ses. Ekinci. * Çoban.

• FEDDAN

  (C: Fedâdin) Bir çift öküz. * Bir günde bir çift öküzle sürülebilen arazi. * Daha çok mısırda yer ölçülerinde kullanılan bir kelime.

• FEDEK

  Irak diyarında bir beldenin adı.

• FEDERAL

  Fr. Bir devletler federasyonu ile alâkalı, yahut ona ait.

• FEDERASYON

  Fr. Bir kaç devletin bir devlet meydana getirecek şekilde birleşmesi. * Aynı çeşitten bir çok kurulların meydana getirdiği birlik.

• FEDEVKES

  Arslan, esed.

• FEDFED

  (C: Fedâfid) Düz yer. * Büyük sahrâ. * Yaban. * Yüksek mekân. * Sığır buzağısı.

• FEDG

  Baş yarmak.

• FEDGAM

  (C: Fedâgım) Güzel, gökçek kişi.

• FEDH

  Bir kimseyi borca sokmak. * Ağır işe giriftar etmek.

• FEDÎD

  Ses, savt, sada.

• FEDİR

  Akılsız, ahmak kimse. * Zayıf ve âciz kimse.

• FEDK

  Atmak. * Tezyin etmek, süslemek.

• FEDM

  Ahmak, bön, kalın kafalı, budala. * Yaşamak. * Yaşlanmak, ihtiyarlamak. * Yorulmuş, sakil kimse.

• FEDN

  Kısaltmak.

• FEEL

  (C: Fuul) Fal tutmak.

• FE-EMMA

  Buna gelince, kaldı ki. Ammâ... (mânasına asıl söze başlama edâtıdır.)

• FE'FE'

  Bir söz söylerken, dile "fe" harfi gelip, her kelimenin başına "fe" getirerek söylemek.

• FE'FEE

  Dilini "fe" lâfzına döndürmek.

• FEGA

  Buğdayın çürümesi. * Hurma koruğunun çürümesi ve çürüğü.

• FEGAK

  Haremini yabancılardan sakınmayan, kaltaban.

• FEGAM

  Haris olmak.

• FEGANE

  f. Düşük (çocuk).

• FEGV

  Kına çiçeği.

• FEHA

  (C: Efhâ) Çorbaya katılan veya dövüp yemek üzerine ekilen bir ot. * Soğan.

• FEHA

  Horultulu uyku. * Şişman kadın. * Ayaklarda olan gevşeklik.

• FEHAHE

  Yorulmak. * Aciz olmak, güçsüzleşmek.

• FEHALE

  Erkeklik, aygırlık.

• FEHAME

  Ululuk, büyüklük.

• FEHAVA

  (Fehavi) (Fehvâ. C.) Mefhumlar, kavramlar, anlamlar, mânâlar.

• FEHC

  (C: Efhac-Fahcâ) İnsanın veya hayvanın iki baldırının arası birbirine yakın olması.

• FEHCA'

  Râzı olmak.

• FEHD

  (C: Fühud) Pars denilen canavar. * Semer ortasındaki mıh. * Gafil olmak.

• FEHEK

  Dolu olmak.

• FEHEKA

  (C: Fihâk) Buzağı başı.

• FEHEM

  (Fehim - Fehm) Anlayış. Zihnen kavrayış.

• FEHH

  Yorulmuş âciz kişi.