H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HAKK-UL YAKÎN

  (Hakk-al yakîn) Mârifet mertebesinin en yükseği. En yakînî bir surette hakikatı müşahede edip yaşamak hali. Ateşin yakıcı olduğunu bütün hislerimizle yakından duyup yaşadığımız gibi. (Bak: Yakîn)

• HAKL

  Ziraate uygun yer.

• HAKLE

  (C.: Hıkâl) İçinde binâ ve ağacı olmayan mezrea.

• HAKM

  Bir nevi kuş.

• HAKM

  Atın ağzına gem vurmak.

• HAKN

  Sütü tuluma koyup toplamak ve sağıldıkça üzerine koymak. * Men etmek, engel olmak.

• HÂK-NİŞİN

  f. Dilenci, sâil, fakir.

• HÂK-NİŞİNÎ

  f. Dilencilik, yoksulluk, fakirlik, sefâlet.HÂK-PA(Y) f. Ayağın tozu, ayağın toprağı. Ayağın batığı toprak.

• HAK-PEREST

  f. Doğruluktan ayrılmayan, doğruluğu ciddi ve samimi seven. Hakka iman eden ve hak üzere âmil olan.(Fenn-i âdâb ve ilm-i münazaranın üleması mabeynindeki hakperestlik ve insaf düsturu olan şu: "Eğer bir mes'elenin münazarasında kendi sözünün haklı çıktığına taraftar olup ve kendi haklı çıktığına sevinse; ve hasmının haksız ve yanlış olduğuna memnun olsa, insafsızdır." Hem zarar eder. Çünki: Haklı çıktığı vakit o münazarada bilmediği bir şeyi öğrenmiyor; belki gurur ihtimali ile zarar edebilir. Eğer hak hasmının elinde çıksa; zararsız, bilmediği bir mes'eleyi öğrenip, menfaattar olur; nefsin gururundan kurtulur. Demek insaflı hakperest, hakkın hatırı için nefsin hatırını kırıyor. Hasmının elinde hakkı görse, yine rıza ile kabul edip, taraftar çıkar; memnun olur. L.)

• HAKR

  Cem etmek, toplamak.

• HAKR

  Hor görmek.

• HÂK-RAH

  f. Yol toprağı.

• HÂK-RUB

  f. Süpürge.

• HÂK-SAR

  f. Toz toprak içinde kalmış. Perişan hâlli.

• HÂKSARÎ

  Perişanlık, düşkünlük, rezillik.

• HAK-SEVER

  Adaletle hareket eden, doğru bildiği şeyden ayrılmayan, dürüst.

• HAKUD

  Çok kin güden, hasetçi.

• HAKV

  (C.: Ahkâ-Hukka) Fota. Don. * Böğür.

• HAKVE

  Yürek ağrısı.

• HAL

  Küçük Hindistan cevizi.

• HAL'

  Kaldırma. Kal' etme. * Hükümdarı tahttan indirmek. Azletmek. * Mansıb ve mesnetten ihraç etmek. * Elbise gibi şeyleri soymak. * Bir şeyi izâle edip ayırmak ve terketmek. * Karısını boşamak. Evlâdını evlâdlıktan reddetmek.

• HÂL

  Dayı. * Vücudda hususan yüzde görünen siyah benek, ben.

• HÂL

  Durum, vaziyet. Görünüş. Tavır. Suret. Keyfiyet. * Cezbe. * Dert, keder, elem. * Mecâl. Kuvvet. * Gr: Fâili, mef'ulü veya her ikisinin durumunu bildiren sözdür. Halin sâhibine zi-l hâl denir.Meselâ : Reeytuhu mâşiyen: (Onu yürürken gördüm) cümlesinde Mâşiyen (yürürken) kelimesi, cümledeki mef'ulün hâlini bildirir. şimdiki zamanda olan fiilin durumuna da hâl denir.

• HAL' (HULÂE)

  Debbâğların dibâgat ettikleri derinin kazıntısı. * Vurmak. * Men etmek, engel olmak. * Hediye vermek, atâ etmek. * Cima etmek.

• HAL' EDİLME

  Hükümdarın tahttan indirilmesi. * Boşanmış olmak. * Kovulmuş olmak.

• HALA

  (C.: Hâlât) Babanın kız kardeşi, hala. Arapçada: Ananın kızkardeşi. Teyze.

• HALA'

  Koparmak. * Pişmiş et.

• HALÂ

  Yaş ot.

• HALÂ

  (Harf-i cerrdir) İstisnaya delâlet eder.

• HALÂ'

  Boş, hâli. * Ayak yolu, abdesthane. * Devenin çökmesi.

• HÂLÂ

  (Hâlen) şimdi. Henüz. şimdiye kadar. Elân.

• HALÂA(T)

  Yüzsüzlük, utanmazlık, hayâsızlık. * Kötülüğünden dolayı ailesi ve cemaatı kendisinden ayrılan kimse.

• HALAB

  f. Çamur, bataklık. Bataklık arâzi.

• HALACA

  f. Ayak yolu, abdesthane.

• HALAFET

  Ahmaklık, hamâkat, budalalık.

• HALAHİL

  (Halhal. C.) Arap kadınlarının süs olarak ayak bileklerine taktıkları halkalar. Bunlar altun veya gümüşten yapılır.

• HALAİF

  Halifeler.

• HALAİK

  (Halayık) (Halk. C.) Mahlukat. Yaratılmışlar. * Huylar. Tabiatlar.

• HALAİL

  (Halile. C.) Nikâhlı kadınlar, zevceler, karılar.

• HALAK

  (Halka. C.) Halkalar.

• HALAK

  Eskimiş ve yıpranmış bez. Paçavra.

• HALAK

  Nasib, hisse.

• HALAKA

  (Hâlik. C.) Berberler.

• HALAKAT

  Halukluk, güzel ahlâklılık, iyi huyluluk. * Düzlük, dümdüzlük.

• HALAKAT

  Halkalar.

• HALAKÎ

  Paçavracı.

• HALAKİM

  (Hulkum. C.) İnsan ve hayvanlarda boğazlar.

• HALAL

  Dostluk, ahbaplık. * İki şey arasında açıklık olma.

• HALAL(ET)

  İki şeyin arası açık olmak. * Dostluk. Samimi dostluk.

• HALA'LA'

  Erkek sırtlan.