H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HALALE

  Kadın eş. Halile, zevce.

• HALALUŞ

  f. Kavga, döğüş, şamata, gürültü.

• HALAS

  Üzüm ağacına benzer bir ağaç (yanındaki ağaca sarılır gider; hoş kokusu vardır; akik gibi taneleri olur.)

• HALAS

  Kurtulma, kurtuluş. Selâmete ermek.

• HALAŞE

  f. Gemi dümeni. * Çörçöp.

• HAL-AŞİNA

  f. Hâl ve durumdan anlayan.

• HALAT

  (Hâle. C.) Halalar. Babanın kız kardeşleri. Arabçada: Ananın kız kardeşleri. Teyzeler.

• HALAT

  Kalın ip, gemi ipi.

• HALAT

  (Hâlet. C.) Haller. Suretler. Keyfiyetler.

• HALAVET

  Tatlılık. Şirin olmak.

• HALAVETBAHŞ

  f. Zevk veren, hâlâvet veren.

• HALAVET-İ KELÂM

  Sözün güzelliği ve akıcılığı.

• HALAVETYAB

  f. Zevk bulan, halâvet bulan.

• HALAYIK

  Cariye, hizmetçi.

• HALB

  Parçalama, pençeleme. * Birinin aklını başından alma.

• HALB

  Süt sağmak.

• HALBA

  Ahmak. Şaşkın. * Aldatıcı, hilekâr, sahtekâr.

• HALBE

  (C.: Halâbib) Bir yarış yapmak veya bir şeye yardım etmek için toplanan atlılar grubu.

• HALBES

  (C.: Halâbis) Bahadır, kahraman. Bir şeye sımsıkı bağlanıp ayrılmayan kişi.

• HALBUKİ

  (Hâl bu ki) Hakikat ve doğrusu şudur ki, öyle iken.

• HALBUS

  Serçeden küçük bir kuş.

• HALC

  Çekmek. * Hareket etmek.

• HALC

  Pamuğu temizlemek, havalandırmak ve kabartmak için yay ile atmak.

• HALCE

  Uzak, ırak yer, baid.

• HALCEM

  Uzun, tavil.

• HALD

  Devamlılık. Süreklilik. Dâimi. Bâki.

• HAL-DAR

  f. Benli, benekli.

• HALE

  Annenin kız kardeşi. Teyze. Türkçede babanın kız kardeşine hala denir. Arabçada dayıya "Hâl" denir.

• HALE

  Ay ve güneşin etrafında bazen görünen parlak dâire.

• HALEB

  Süt sağma. Sağılmış süt.

• HALEBE

  (Hâlib. C.) Süt sağanlar.

• HALEBE

  (Hâlib. C.) Kandıranlar, aldatanlar, hile yapanlar.

• HALEBÎ

  Halepli, Halep ahalisinden olan.

• HALEC

  Çalışmaktan, yürümekten veya ibadetten kemiklerin ağrıması.

• HALECAN

  Titreme. Kalb çarpıntısı. Heyecan.

• HALECAN-I KALB

  Kalb çarpıntısı.

• HALED

  Kalb.

• HALEDAR

  Haleli, halelenmiş. Parlak daireli.

• HALEDE

  Küpe.

• HALEF

  Birinin yerine sonradan geçen kimse. Babadan sonra kalan oğul.

• HALEF AN-SELEF

  Seleften halefe geçme. Geçen ve gidenden, gelene kalma. Babadan evlâda geçme.

• HALEFEN

  Arkadan gelerek.

• HALEFİYYET

  Haleflik, birinin yerine geçmiş olma.

• HALEK

  Kara, siyah.

• HALEL

  Bozukluk. Eksiklik. * Başkası tarafından verilen zarar. * İki şeyin aralığı. Boşluk. Açıklık.

• HALELDÂR

  f. Bozma. Bozulma. Bozulmuş.

• HALELPEZÎR

  f. Bozulan, Halel bulan. Eksik. Fesad kabul eden. Bozuk.

• HALEM

  Helâk olmak. * Dibâgat yaparken derinin kurtlanması.

• HALEMAT

  (Halme. C.) Meme uçları, meme başları.

• HALEME

  (C.: Halem-Halemât) Meme başı. * Büyük kene. * Bir ot cinsi.