H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HALKA-İ DÜRR

  İnci dizisi.

• HALKA-İ ZİKİR

  Tasavvufta, zikir esnasında daire şeklinde oturmak.

• HALKAN

  Yaradılışça, hilkatça.

• HALKAVÎ

  Halka şeklinde.

• HALKAZEN

  f. Kapı çalan, kapı halkasını vuran.

• HALK-I CEDİD

  Ba'sü bade-l mevt, yeniden yaratılış. Yeniden yeniye tekrâren yaratılma. Ana karnındaki çocuğun, insan suretine inkılâb ettiği devre.

• HALK-I DÜ CİHAN

  İki cihanın halkı. * Ölülerle diriler.

• HALK-I EF'ÂL

  Mu'tezile fırkasının bir tabiridir. Hayvan ve insanların, kendi fiillerinin hakiki müessiri olduğunu iddia etmelerine verilen isimdir. (Bu iddiâlarını Ehl-i Sünnet ulemâsı müsbet delillerle reddetmiştir.)(Ehl-i dalâlet ve bid'at fırkalarından bir kısım zatlar, ümmet nazarında makbul oluyorlar. Aynen onlar gibi zatlar var; zâhiri hiçbir fark yokken, ümmet reddediyor. Bunda hayret ediyordum. Meselâ: Mu'tezile mezhebinde Zemahşerî gibi, İ'tizalde en müteassıb bir ferd olduğu halde, muhakkıkîn-i Ehl-i Sünnet, onun o şedit itirâzâtına karşı; onu tekfir ve tadlil etmiyorlar, belki bir rah-ı necat onun için arıyorlar. Zemahşerî'nin derece-i şiddetinden çok aşağı Ebu Ali Cübbaî gibi Mu'tezile imamlarını, merdut ve matrud sayıyorlar. Çok zaman bu sır benim merakıma dokunuyordu. Sonra lütf-u İlâhî ile anladım ki: Zemahşeri'nin Ehl-i Sünnet'e itirâzâtı, hak zannettiği mesleğindeki muhabbet-i haktan ileri geliyordu. Yâni, meselâ: Tenzih-i hakiki; onun nazarında, hayvanlar kendi ef'âline hâlik olmasiyle oluyor. Onun için, Cenab-ı Hakk'ı tenzih muhabbetinden, Ehl-i Sünnet'in halk-ı ef'âl mes'elesinde düsturunu kabul etmiyor. Merdut olan sâir Mu'tezile imamları muhabbet-i haktan ziyade, Ehl-i Sünnet'in yüksek düsturlarına kısa akılları yetişemediğinden ve geniş kavânin-i Ehl-i Sünnet, onların dar fikirlerine yerleşemediğinden, inkâr ettiklerinden merdutturlar. M.)

• HALK-I EZDAD

  Birbirine zıd halleri bir şeyde yaratmak. Meselâ: Bir zerrede hem def edici hem de cezb edici (çekici) kuvvetin bulunmasını yaratmak.

• HALK-I ŞER

  Şerrin yaradılışı.(İşte Mu'tezile bu sırrı anlamadıkları için "Halk-ı şer şerdir ve çirkinin icadı çirkindir." diye Cenab-ı Hakk'ı takdis için şerrin icadını ona vermemişler, dalâlete düşmüşler. M.)

• HALL

  Çözme. Çözülme. Karışık bir mes'elenin içinden çıkma. * Anlayıp karar vermek. Neticelendirmek. * Susam yağı. * Ezmek. * Açmak. * Dühul etmek, girmek.

• HALL

  Giren, dâhil olan. İnen.

• HALL

  Sağlamlaştırmak. * Dostluk, sadâkat. * Fakir, hastalıklı, nahif insan. * Sirke.

• HALL Ü AKD

  Çözme ve düğümleme. İdame etme. Müşkül mes'eleleri ve işleri halledip neticeye bağlama.

• HALL Ü FASL

  Çözme ve ayırma. Açıklayarak bitirme. Bir mes'eleyi müsbet bir neticeye bağlama.

• HALLAC

  Pamuk atan. Pamuğu didik didik eden.

• HALLAC-I MANSUR

  Asıl adı Hüseyin olan bu zat, tasavvuf mesleğinde meşhurdur. Manevi istiğrak hallerinde hissettiklerini, şeriata zâhiren zıd düşen ifadelerle söylediği için, Hicri 306 senesinde idam edilmiştir.

• HALLAF

  Çok fazla yemin eden kimse.

• HALLAK

  Yaratan, her şeyi halkeden, Kadir-i Zülcelal, Allah Teala Hazretleri (C.C.)

• HALLAK

  İyi traş eden. Berber. * Hamal.

• HALLAL

  Sirkeci, sirke yapan kimse.

• HALLÂL

  Halleden, çare bulan, çözen.

• HALLÂL-I MÜŞKİLÂT

  Zorlukları yenen, müşkülâtı halleden kimse.

• HALLÂL-ÜL UKAD

  Düğümleri çözen. * Mc: Zorlukları yenen.

• HALLAS

  Yakalıyan, tutan kimse.

• HALLAT

  Yersiz ve münâsebetsiz sözler konuşan. * Ortalığı karıştıran.

• HALLE

  Fakirlik. * Hâcet, ihtiyaç.* Kum içindeki yol ve gedik.

• HALLEDALLAH

  Allah dâim ve bâki eylesin (meâlinde duâ).

• HALLER

  Bakla.

• HALLİ

  (Halliye) Sirke ile ilgili.

• HALLİ

  Zengin, gani, malı mülkü çok olan. * Kuvvetli, kavi.

• HALL-İ MES'ELE

  Mes'elenin halledilmesi.

• HALL-İ MÜŞKİLÂT

  Müşkilâtın yenilmesi, zorlukların çözülmesi.

• HALLİSNÂ

  Bizi halâs eyle, bizi kurtar (meâlinde duâ.)

• HALLÜSİNASYON

  Lât. Tıb: Hakikatte olmayan bir şeyi varmış gibi görme ve işitme.

• HALME

  Meme başı, meme tepesi.

• HALS

  Bir şeyi soymak. Çalmak. Kapmak. * Dibinden taze yetişen çayırla karışık olan kuru çimen.

• HALSAN

  Kişinin dostu, sevgilisi ve yâri.

• HALT

  Karıştırmak. Münasebetsiz söz söylemek. Bir şeyi bir şeye karıştırmak. Hatâ etmek.

• HALTA

  Köpeklere takılan boyun halkası. Tasma.

• HALTIYYAT

  Yersiz ve münasebetsiz sözler.

• HALUB(E)

  Sağılan şey.

• HALUF

  Sütün veya yemeğin bozulması.

• HALUK

  İyi huylu. Güzel ahlâklı. İslâma yakışır ahlâkta olan. İnsâniyyetli.

• HALUM

  Yaş peynir gibi olan koyu yoğurt.

• HALVET

  Yalnızlık. Tek başına kalmak. Tenhaya çekilme. * Gizlilik.

• HALVETGÂH

  f. Tek başına oturup ibadetle vakit geçirilen yer. * Halvet yeri. Gizli olarak görüşülecek yer.

• HALVETGÜZİDE

  (Halvetgüzin) f. Halveti, tenha bir yeri seçmiş olan kimse.

• HALVETHANE

  f. Gizli ibadet yeri. * Gizli konuşup görüşmeye mahsus yer.

• HALVETÎ

  Halvete müteallik, halvetle alakalı. * İbadet ve zikirlerini tenhada yapan bir tarikat adı. * Halvetiye Tarikatından olan kimse.