H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HAMELE-İ MÜMTESİL

  Aldığı emri imtisal edip yüklenen, mes'uliyeti üzerine alan.

• HAM-ENDER-HAM

  f. Kıvrım kıvrım, büklüm büklüm.

• HAMER

  Davarın arpa yemekten dolayı içinin ve ağzının kokması.

• HÂME-RÂN

  f. Kalem yürüten, yazan.

• HAME-ZEN

  f. Üzerinde kalem kesilecek âlet.

• HAMH

  Fahirlenmek, büyüklenmek, kibirlenmek.

• HAMHAMA

  Atın yulaf ve su gördüğünde çıkardığı ses.

• HAMHAMA

  Hımhımlık, sözü genizden söyleyerek konuşma.

• HAM-I ZÜLF

  Saç lülesinin kıvrımı.

• HÂMIZ

  Sirke gibi ekşi olan. Ekşiliği fazla olan, asit.

• HÂMIZAT

  (Hâmız. C.) Asitler. Sirke gibi ekşi olan şeyler.

• HÂMIZAT-I ŞAHMİYE

  Yağ asitleri.

• HÂMIZ-I FAHİM

  Kim: Karbonik asit.

• HÂMIZ-I HALL

  Kim: Sirke asidi.

• HÂMIZ-I KARBON

  Kim: Karbonik asit.

• HÂMIZİYYET

  Ekşilik, kekrelik.

• HAMÎ

  Himaye edici, himaye eden. Koruyucu, koruyan. Kayıran.

• HAMÎ

  f. Gevşeklik, hamlık.

• HAMİD

  Alevi sönen ateş. * Ölü, ölmüş. Sönmüş. idrâksiz. Sâkit ve sessiz. Ölü gibi halsiz olan.

• HAMÎD

  Sena edilmeğe, medhedilmeğe elyak olan. Dünya ve âhirette hamd kendisine mahsus olan Allah (C.C.) * Isparta Vilâyetinin Osmanlılar devrindeki adı.

• HÂMİD

  Cenab-ı Hakk'a hamd ü sena eden. Allah'a şükreden. * Hz. Peygamber'in (A.S.M.) isimlerindendir.

• HAMİDE

  f. Kambur, eğrilmiş, kemerli.

• HÂMİDE

  Uzun müddet geçmesi sebebi ile rengine tegayyür ve siyahlık gelip eskimiş olan. * Nebatsız kuru yer. * Yanmış kül olmuş.

• HAMİDEGÎ

  f. Kamburluk, eğri büğrü olmaklık.

• HÂMİDÎN

  (Hâmid. C.) Hamdedenler, hâmidler.

• HÂMİDÛN

  (Hâmid. C.) Hamdedenler, hâmidler.

• HAMİE

  Hararetli, çamurlu, volkanlı, alevli, dumanlı.

• HAMİL

  Kötü tanınmış olan kimse.

• HAMÎL

  Kefil. * Başka yerden getirilen oğlan.

• HÂMİL

  (Hâmile) Yüklü yüklenmiş. * Gebe. * Taşıyan, götüren. * Hâiz. * Mâlik, sahib. * Uhdesinde bir poliçe bulunan.

• HAMÎLE

  Sıklığından dolayı birbirine girmiş olan ağaçlar. * Ağaç ve ot bitmiş kumlu yer. * Döşek çarşafı.

• HAMİLEN

  Hâmil olarak. Taşıyarak, götürerek. * Hâmil olduğu halde.

• HÂMİL-İ VAHY

  Vahyi Peygamberimize (A.S.M.) getiren Cebrail (A.S.)

• HAMİM

  Sıcak ve kızgın su. * Yakın hısım, soy sop. * Samimi arkadaş.

• HAMÎME

  (C.: Hamâyim) Her nesnenin iyisi.

• HAMİNNE

  Hanım nine sözünün bozulmuş şekli, büyük anne.

• HAMÎR

  (Hımâr. C.) Eşekler. Hımarlar.

• HAMÎR

  Hamur.

• HAMÎR(E)

  Eyer yapmada kullanılan tüysüz beyaz deri.

• HAMÎRE

  Hamur içine katılan maya.

• HAMÎR-GÂR

  f. Hamurcu, hamur yoğurucu.

• HAMÎR-İ MÂYE

  Mayanın hamuru.

• HAMÎS

  Beşinci. Hamis günü. Perşembe günü.

• HÂMİSEN

  Beşinci olarak, beşinci olmak üzere.

• HAMİŞ

  Mektubun altına sonradan yazılan sözler. Hâşiye.

• HAMİT

  Şiddetli, sağlam. * Üzerinde kıl olmıyan yağ tulumu.

• HAMİT (HÂMİT)

  Yanmış ve pörsümüş süt.

• HAMİYE

  Tırnak kenarı. * Kızmış, kızgın.

• HAMİYET

  Gayret. * Nâmustan gelen gayretle utanma veya kızma. * İstinkâf etmek. * Mukaddesatı ve milletin haklarını, mâmus ve haysiyeti korumak hususlarında gösterilen gayret ve ihtimam hasleti. İman ve İslâmiyeti ve Hz. Peygamber'in (A.S.M.) Sünnet-i Seniyyesini ve din ve mücahede kardeşlerini muhafaza ve müdafaa etmek gayreti.

• HAMİYET-FÜRUŞ

  f. Kendini beğenip hamiyetli olduğunu iddia eden. Hamiyetli olduğunu göstermeğe çalışan.