H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HARAB-ABAD

  f. Harabiyetle dolu olan yer. Tam harabe.

• HARABAT

  Harabeler. Viraneler. Meyhâneler.

• HARABE

  Harab yer. Şehir veya ev yıkıntısı. Perişan yerler.

• HAR'ABE

  İnce kemikli, genç ve güzel kadın. * Uzun. * Yeşil üzüm çubuğu.

• HARABENİŞİN

  f. Viranelerde, harabelerde oturan.

• HARABEZAR

  f. Viranelik. Yıkıntı yeri.

• HARABİYET

  (Harabî) Yıkılma. Yıkılış. Parçalanıp dağılış. Zillet ve sefalet içinde

• HARAC

  Vaktiyle müslüman olmayan vatandaşlardan alınan vergiye denirdi. Arazi hasılatından veya çalışanların emeğinden elde edilirdi. Reşit ve vücudu sağlam olan gayr-ı müslim erkek verirdi. Buna harac-ı rüus veya cizye denirdi. Topraktan alınan vergiye de harac-ı araziye denilirdi.

• HARAC

  Beyazdan ve siyahtan meydana gelen, iki renk olan.

• HARAC

  (Bak: Harec)

• HARAC-GÜZAR

  f. Haraç verici.

• HARAC-I MUKASSEME

  Arazinin hâsılatından yerin tahammülüne göre alınacak bir vergidir. bu harac, hâsılata taallûk eder. Bir sene içinde hâsılat tekerrür ederse bu harac da tekerrür der. Fakat mahsulât mevcud olmayınca bu vergi de alınmazdı.

• HARAC-I MUVAZZAF

  Tar: Arazi üzerine her dönüm başına senevi maktuan muayyen bir miktar meblağ olarak alınacak bir vergidir. Buna "harac-ı vazife" adı da verilir. Bu vergi, zimmete taalluk eder ve araziden yalnız bilfi'l intifa edilmekle değil, intifaa temekkün ile de tahakkuk eder. Binaenaleyh, böyle bir araziyi sahibi kasden muattal bırakacak olsa, vergisini yine vermek mecburiyetindedir. (O.T. D.S.)

• HARAFE

  Aklın bozulması. Delilik.

• HARAFET

  Hararetiyle dili yakan tad.

• HARAHİR

  (Harhara. C.) Tıb: Akciğerden gelen hırıltılar. * Uykuda iken horlamalar.

• HARAİB

  (Harîbe. C.) Bir kimsenin geçineceği şeyler.

• HARAİD

  (Harîde. C.) Kızlar, bâkireler. * Delinmemiş inciler.

• HARAİF

  (Harife. C.) Ev için yapılan güz hazırlıkları.

• HARAİT

  Haritalar.

• HARAK

  Korkudan veya utanmaktan dolayı dehşet içinde kalmak.

• HARAK

  Ateş, nâr.

• HARAM

  Helâl olmayan, İslâmiyetçe ve dince nehyedilen şeyler ve ameller. Allah'ın izin vermediği, men'ettiği şeyler. Helâlin zıddı olan şey.

• HARAMİ

  Katı-üt tarik, yol kesen. Haydut.

• HARAMİLİK

  Tar: Akıncı kumandanının iştirak etmediği ufak kuvvetler tarafından düşman memleketlerine yapılan akınlar. Bu akınlara yüz ve daha fazla akıncı iştirak ederdi. Akıncı kuvvetleri yüzden az olduğu takdirde "çete" ismini alırlardı. Büyük akınlarda olduğu gibi haramilik suretiyle yapılan akınlarda da alınan esirlerden "pencik" denilen beştebir vergi alındığı halde, çeteden bu vergi alınmazdı.

• HARAM-ZADE

  Gayr-ı meşru münasebetten doğmuş çocuk. Piç.

• HARARET

  Sıcaklık.

• HARARET-BİN

  f. Termometre. Sıcaklık derecesini gösteren âlet.

• HARARET-İ GARÎZİYE

  Vücudun normal harareti.

• HARARET-İ GARİZİYYENİN İLTİHABI ZAMANI

  İnsanda şehvanî ve nefsanî hislerin galeyanda olduğu devresi.

• HARARET-İ HEVÂ

  Havanın harareti. Havanın sıcaklığı.

• HARAS

  f. Dilsizlik, dilsiz olma.

• HARÂS

  f. Hayvanla döndürülen değirmen.

• HARASET

  Çift sürme. * Sürülen yer. Tarla. * Ekincilik, çiftçilik.

• HARÂS-I HARÂB

  Harap olmuş değirmen. * Mc: Dünya.

• HARAŞ

  f. Hayvan ile döndürülen değirmen.

• HARAŞİF

  (Harşef. C.) Balık pulları. Pul pul olan şeyler. * Yaprakları balık puluna benzeyen bitkiler.

• HARAT

  Davarın memesinde olan bir hastalık. (Sütün parça parça, ufanmış gibi çıkmasına sebep olur)

• HARATÎN-İ HASSA

  Osmanlılar zamanında Topkapı Sarayı'ndaki bir sınıf san'atkârın adı idi. Bunlar demir ve ağaç eşyayı tesviye ederlerdi. Bugünkü tâbirle tornacı demekti. Bileziklerden çarklara ve silâh yivlerine kadar her çeşit şey yaparlardı. (O.T.D.S.)

• HARAZ

  Tasadan veya aşktan dolayı zayıflayan.

• HARAZET

  Hastalığın uzaması, derdin müzminleşmesi.

• HARB

  İki veya daha çok devletin birbirleriyle siyasi alâkaları keserek silahlı kuvvetlerle çarpışmaları, vuruşmaları.

• HARB

  (C.: Hırbân) Toy kuşunun erkeği. * Yarmak. * "Delmek" mânasına mastar.

• HARBA'

  Kulağı delik koyun.

• HARBAK

  Yarmak. * Kat'etmek, kesmek. * İfsad etmek, bozmak. * Deva, ilâç.

• HAR-BAN

  f. Eşekçi.

• HARBAT

  f. Ahmak, bön, ebleh. * İri yapılı kaz. * Kalıp ve kıyafeti yerinde olduğu halde ahmak olan kimse.

• HARBCU

  Kavga çıkarmaya istekli olan, savaş arzu eden.

• HARBE

  Tar: Kısa mızrak tarzında bir nevi silâhın adıdır. Eskiden "Köylü" adı verilen yangın habercisinin taşıdığı ucu demirli değneğe de harbe denilirdi. Eski tüfekleri doldurmağa mahsus demirden yapılmış âlete de "tüfek harbisi" adı verilirdi. (O.T.D.S.)

• HARBELE

  f. Kuyulardan su çekmeğe mahsus dolap. Bostan dolabı.