H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HARF

  Ağızdan çıkan her bir sese âit verilen işaret. Alfabeyi meydana getiren şekilli çizgilerden herbiri. * Müstakil bir mânâya değil de başka harflerle birleşerek, başka muayyen ve müstakil çok mânaların ifadesi için kullanılan şekil. Başkasının mânalarını gösteren işaret. * Vecih, üslub. * Her şeyin ucu, kenarı, sivri ve keskin kıyısı.

• HARF

  Yemiş toplama.

• HARF BE HARF

  Aynen, aslı gibi, olduğu gibi.

• HARF-AŞİNA

  Harfleri birbirinden ayırdedebilen. * Mc: Sözden anlayan.

• HARFECE

  Güzel gıda.

• HARF-ENDAZ

  Söz atan; dokunaklı, haysiyete ilişen söz söyleyen.

• HARF-GİR

  f. Her işte ayıp ve noksan arayan.

• HARFÎ

  Harfe âit. * Sahibi tanıtmak için olan. * Başkasının mânası için yazılan. (Bak: Mâna-yı harfî)

• HARF-İ ÂB-DÂR

  Güzel ve mânidar söz.

• HARF-İ ASLÎ

  Gr: Arabça bir kelimenin kökünü teşkil eden harften olan. (Ekserisi üç harften ibaret olur.)

• HARF-İ ATIF

  Gr: İki kelime veya cümleyi birbirine bağlayan harf. Vav ve fe gibi. Arabçada on şekilde harf-i atıf şunlardır: Bunlar bir kelimeyi veya cümleyi diğer bir kelime veya cümle üzerine atıf ve rabtederler. Bu harflerden evvelkine: ma'tufun aleyh, sonrakine ise, ma'tuf denir. (Bak: Atf)

• HARF-İ CERR

  Gr: Kelimenin sonunu esre ile (i diye) okutan harf. Bunlar arabçada şu şekil altında toplanmıştır. (Vav-ı kasem), (Ta-yı kasem)

• HARF-İ İLLET

  Gr: Elif, vav, ya harfleri.

• HARF-İ MASDARÎ

  Fiil mânasında olan bir kelimeyi, masdar mânâsına çeviren harf.

• HARF-İ MEDD

  Kendinden evvel gelen harflerin uzun sesli okunmasına vesile olan "elif, vav, yâ" harfleri.

• HARF-İ MEZİD

  Arabçada masdar olan kelimeye harf ilâvesi ile başka masdar yapılır. Bu ilâve edilen harflere "Harf-i mezid" denir. Meselâ: kelimesinde harf-i aslî üçtür. (mükâtebe) dendiği zaman, "Müfâale masdarı şekline göre, mim ve elif harfleri, harf-i meziddendir" denir.

• HARF-İ NÂSIB

  Muzari fiilinin sonunu üstün (e, a diye) okutan harf. (Bak: Huruf-i nâsibe)

• HARF-İ NİDÂ'

  Ya, ey, â gibi harflerle çağırılanın ismine eklenen harf. Ünlem.

• HARF-İ TÂRİF

  Arabçada, elif lâm harflerinin ismin başına gelmesi hali. (Bak: Lâm-ı ta'rif)

• HARF-İ ZÂİD

  Gr: Kelimenin bazı tasrifinde düşen harf. Fazla, zâid harf. Te'kid için yazılan harf. Sonradan ilâve olan harf.

• HARFİYE

  Kendi başına müstakilen bir mânası ve te'siri olmadığı halde, kendi cinsinden bir topluluğun içinde olduğu zaman ancak bir vazife gören şeylere denir.

• HARFİYEN (HARFİYYEN)

  Harfi harfine. Hiçbir değişiklik yapmadan.

• HARGÂH

  f. Otağ. Büyük çadır.

• HARGAR(E)

  f. Hakaret eden, hakaret edici.

• HARGELE

  f. Eşek sürüsü. * Terbiyesiz, görgüsüz ve azılı kimseler.

• HARGUŞ

  Tavşan.

• HARHAR

  f. Devamlı arzu, sürekli istek. * Gönül üzüntüsü, iç sıkıntısı. * Devamlı kaşıntı.

• HARHARA

  Uykuda horlamak. * Kedinin mırıldayışı. * İki dere arasındaki düzlük.

• HARHİŞE

  f. Kavga, gürültü, patırtı.

• HÂR-I FİRKAT

  Ayrılık acısı.

• HARIK

  Muhalefet eden, aykırı olan, karşı gelen. * Yırtıcı, yırtan.

• HARIK

  Yakan, yakıcı. Yanan, tutuşmuş. Ateş, od.

• HÂRIK-I ÂDE

  Âdeti yırtan, âdetin dışarısında, hârikulâde.

• HARIS

  Hırslı olan, haris.

• HARISA

  İnsanın başında veya yüzünde kan çıkmaksızın yalnız deri yırtılmış olarak peyda olan yara.

• HARÎ

  f. Hakirlik, horluk.

• HARÎ

  Müstehak, lâyık.

• HARÎ'

  Kimseden çekinmeyen, fâcire kadın. * Çok gülen, gülegen.

• HAR-İ DEŞTÎ

  Yaban eşeği.

• HARİB

  Kaçan, firar eden.

• HARİB

  Yıkan, harab eden. * Haydut.

• HARÎB

  Yağma olunmuş, soyulmuş, talan edilmiş.

• HARÎBE

  (C.: Harâib) Bir kimsenin geçineceği şey.

• HARİC

  Günahkâr, günah işlemiş. Allahın emrini dinlememiş olan.

• HARÎC

  Dar, ensiz. * Kuşatılmış.

• HÂRİC

  Bir şeyin veya mahallin veya memleketin dışında kalan. * Ecnebi.

• HARİCE TEMESSÜL

  Zihnî olan kelâmın hâricî âlemdeki kanunlara uygun şekilde tanzim edilişi.

• HARİCEN

  Dışardan, dıştan. Hariçten.

• HARİCÎ

  Dışarıya âit olan. İçeriye âit olmayan. Dış ile alâkalı. Ecnebiye âit. * Zorba ve âsi olan. * Seyyid olmadığı halde seyyidlik iddia eden. * Vaktiyle Hazret-i Ali Kerremallâhü veche'ye âsi olan fırka-i dâlle ashabından herbiri. (Bak: Havaric Vak'ası)

• HÂRİC-İ VATAN

  Vatanın harici.