H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HARİCİYYE

  Hariçle alâkalı. Dış işleri. * Ameliyatla tedavi edilebilen hastalıklar. * Haricilik. (Bak: Havâric vak'ası)

• HARİD

  Öfkeli, hidetli, kızgın.

• HARİD

  Satın alma.

• HARÎD

  Tek, ayrı.

• HARİD(E)

  (C.: Harâid) Kız, evlenmemiş kız. * Delinmemiş inci.

• HARİDAR

  Satın alıcı, satın alan.

• HARİDE

  Satın alınmış.

• HARİF

  Yemiş toplayan.

• HARİF

  Güz mevsimi, sonbahar. * Meyve toplama zamanı.

• HARİF

  (Hırfet. den) Meslekdaş, san'at arkadaşı. Teklifsiz dost. * Herif, âdi insan.

• HARİFANE

  f. Esnafça. Herkes kendi masrafını, hissesine düşeni vermek suretiyle, ortaklıkla yapılan.

• HARİFE

  (C.: Harâif) Ev için sonbahar hazırlığı.

• HARİFÎ

  Sonbaharla alâkalı.

• HARİK

  Omuz küreklerinin arası.

• HARİK

  Zeyrek akıllı kimse.

• HARÎK

  Erkekliği olmayan adam.

• HARÎK

  Yangın, ateş.

• HARÎKA

  Acı, sızı. * Bulâmaç. Yulaf lâpası.

• HÂRİKA

  Ateş, nâr, od.

• HÂRİKA

  İmkânların üstünde olan şey, hayret uyandıran, hayranlık vren. Büyük ve görülmedik eser. Görülmedik derecede kıymetli.

• HÂRİKA-İ SEVDÂ

  Aşk ateşi.

• HÂRİKA-PİŞE

  f. Hârikalı. Hârika işler yapan.

• HÂRİKAT

  (Hârika. C.) Şaşılacak şeyler, hârikalar. İnsanda hayret uyandıran şeyler.

• HÂRİKAVÎ

  Harika cinsinden, harika gibi.

• HARÎK-I KEBİR

  Büyük yangın. * Büyük Cihan Harbi.

• HÂRİKULÂDE

  Fevkalâde, âdetin hâricinde bulunan şey, eser. Görülmedik derecede. Son derece kıymet ve ehemmiyeti hâiz olan şey.

• HARÎK-ZEDE

  (C.: Harikzedegân) f. Yangından zarar görmüş kişi. Evi ve eşyaları yanmış kimse.

• HARÎM

  Saygısız, çekinmez. Kayıtsız kimse.

• HARÎM

  Herkesin giremiyeceği, dokunmıyacağı şey. Haram dairesi. * Şerik. * Bir kişinin olup, başkasının duhul ve taarruzundan masun yer. * Hacıların Mekke-i Mükerreme'de giydikleri libas.

• HÂRİM

  Fakir.

• HARÎME

  Bir kimsenin, istediği gibi kulanabilecek hakka sahib olduğu malı.

• HARÎM-İ HÂSS

  Büyük bir kimsenin kendi dairesi.

• HARÎM-İ İSMET

  Namus ocağı, mukaddes ocak. Kudsi âile yuvası.

• HARİR

  İpek. İpekten yapılmış. * Harâretli. Sıcak.

• HARÎR

  Su akarken çağlamak. * Yel eserken fışıldamak. * Horuldamak.

• HARİRÎ

  (Kasım bin Ali) (Mi: 1054-1122) Irak'ta doğdu. İnhitat (çöküş) devrinin ediblerindendir. "Makamat" adlı eseriyle şöhret bulmuştur. Bediüzzaman-ı Hemedanî'nin Makamları misal alınarak yazılmış elli makameyi (nutukları) ihtiva eder.

• HARİRÎ

  İpek eşya. * İpek tüccarı. * Bir nevi kâğıt.

• HARİRİYE

  Un ve süt ile yapılan bulamaç.

• HARİS

  Süngü demiri. * Soğuk olan şey.

• HARİS

  Son derece hırslı olan.

• HARÎS

  Bir şeye fazlası ile düşkün. Hırslı.

• HÂRİS

  Muhafız. Bekçi. * Gözcü. Himaye eden. Bekleyen.

• HÂRİS

  Eken, ekici. Çiftçi.

• HARÎSA (HÂRİSA)

  Yağmuruyla yer yüzünü süpürüp gideren bulut. * Kan çıkmayan azıcık baş yarığı.

• HARÎSANE

  f. Hırslıcasına. Çok haris olarak. Hırslılara mahsus bir tavırla.

• HARÎSET

  (C.: Harâyis) Zayıf deve.

• HARÎS-İ CÂH

  Mevki, makam ve rütbe düşkünü.

• HÂRİS-İ GAYUR

  Çalışkan ve gayretli çiftçi.

• HARÎS-İ ŞÖHRET

  şöhret ve nam düşkünü.

• HÂRİS-İ VATAN

  Vatanın koruyucusu, vatanın bekçisi.