H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HARİSTAN

  f. Çalılık, dikenlik.

• HARÎSUN ALEYKÜM

  Tevbe Suresi'nin bir âyetinde geçen bu ifade, birinci derecede Peygamberimiz (A.S.M.) hakkında olup ümmetini ve bütün insanları doğru yola irşadda yılmadan, büyük bir sebat ve azim ve gayretle devam etmesine işaret edilerek böylece tavsif edilmiştir.

• HARİŞ

  f. Kaşınma, kaşıma.

• HARÎŞ

  Bir cins yılan.

• HARİTA

  yun. Yeryüzünün veya bir parçasının belli bir ölçüye göre küçültülerek muvafık bir yere çizilen taslağı. * Dağarcık, kulplu kese.

• HARİYE

  Yavuz bir yılan.

• HARÎZ

  Mahfuz, hıfzolunmuş, saklanılmış.

• HARÎZ

  Tâkatsiz kimse, güçsüz ve kuvvetsiz insan.

• HARİZME

  Azgın hayvanların ağzına ve ayının dudağının üstüne geçirilen demir halka.

• HARK

  Yakmak. Yanmak. Yangın.

• HARK

  Yarma. Yırtma. * Su akacak yarık yer.

• HARK VE İLTİYAM

  Yarmak ve yapıştırmak. Yırtılmak ve iyileşmek.

• HARKA'

  Kulağı delik koyun. * Çeşitli yönlerden esen rüzgâr.

• HARKAFA

  (C.: Harâkıf) Kalça kemiği. Uyluk kemiğinin baş tarafı.

• HARKAHE

  Koyuncuların kara evi.

• HARKEKET

  (C.: Harâkîk) Uyluk başı.

• HARK-I KEBİR

  Büyük yangın. * Cihan Harbi. (daha ziyade ihrak olarak kullanılır)

• HARKÜRRE

  f. Eşek yavrusu, sıpa.

• HARM

  Muhkem etmek, sağlamlaştırmak. * Davara yük vurmak. * İşinde çabuk çabuk olmak. * Udul etmek. * Kat'etmek.

• HARMED

  Kokusu ve rengi değişen. * Kara balçık.

• HARMEL

  Üzerlik otu.

• HAR-MENİŞ

  f. Eşek huylu, eşek tabiatlı.

• HARMEŞ

  İfsad etmek, bozmak.

• HARNUB

  Keçiboynuzu adı verilen bir cins yemiş.

• HARP

  (Bak: Harb)

• HAR-PÜŞT

  f. Diken sırtlı. * Mc: Kirpi.

• HARPÜŞTE

  f. Balıksırtı şeklinde olan, harpuşta.

• HARR

  Hararet, sıcaklık. Sıcak.

• HARR

  Yarmak.

• HARR(E)

  Hararetli. Kızgın. Çok sıcak. Yakıcı.

• HARRA

  (Hurur) Yüksekten aşağı düşmek.

• HARRAKA

  Eskiden düşman gemilerini veya düşman şehirlerini ateşlemek için, yakıcı âletlerle donatılmış olan harp gemisi.

• HARRAN

  Susuz.

• HARRARE

  Gürleyerek, çağlayarak akan su.

• HARRAS

  Küp yapan.

• HARRAS

  Yalancı.

• HARRAS

  (Harâset. den) Çiftçi, ekinci. Toprağı işleyip ekin eken.

• HARRAT

  Doğramacı, çıkrıkçı. Tornacı.

• HARRAZ

  Terzi.

• HARRE

  (C.: Hırâr-Hırârât-Harrun) Kara taşlı yer.

• HARRE

  (C.: Hurer) Değirmenin buğday konulan deliği.

• HARR-I ŞEDİD

  Şiddetli hararet, fazla sıcaklık.

• HARRUB

  Keçiboynuzu adı verilen bir yemiş cinsi.

• HARS

  Tarla sürmek. * Maarif. * Mal toplamak, kazanmak. * Teftiş ve tedbir eylemek.

• HARS

  Tahmin etmek. * Yalan söylemek. * Acıkmak.

• HARS

  (C.: Hırâs) Küp.

• HARS

  Koruma. Muhafaza etmek. Hırz mânasınadır.

• HARS

  Yarmak, yırtmak.

• HARSA'

  Dilsiz kadın. * Gürlemeyen bulut. * Belâ. (Müz: Ahrâs)

• HARSEK

  Küçük cisim.