H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HASAN

  Nâmahremden korunur üzere olmak, korunmak.

• HASAN

  İyilik. Güzel muamelede bulunmak.

• HASANET

  Bir yerin çok sağlam ve korunulacak tarzda olması. * Kadının kendisini haramdan koruması.

• HASAN-I BASRİ

  (Hi: 21-110) En ileri Tâbiînden olup hadis ve fıkıhta büyük âlimlerdendir. Basra'da medfundur. Mezheb sahibi bir müçtehiddir. Sahabe-i Kiram'dan 130 zat ile görüşmüş, Buharî, Müslim, Ebu Davud, Tirmizî, Neseî, İbn-i Mace kendisinden hadis nakletmişlerdir.

• HASAR

  Soğuk, berd.

• HASAR

  (C.: Hasâret) Ziyan, zarar.

• HASARAT

  (Hasâret. C.) Ziyan ve zararlar. Hasaretler.

• HASAR-DİDE

  f. Zarara uğramış, hasar görmüş.

• HASARET

  Cıvık ve sulu şeyin koyulaşıp katılaşması. * Dahâmet peyda etme, irileşme.

• HASARET

  Hasar. Alış-verişte zarar, ziyan. Yoldan sapmak. Sapıtmak. Dalâlete düşmek.

• HASAS

  Başta saçın az olması.

• HASASA

  (C.: Hasâs) Fakirlik. * Hali yaramaz olmak. * Küçük delik. * İki kişinin arasındaki açıklık.

• HASASE(T)

  Tamahkârlık. Cimrilik. Alçaklık. Hasislik.

• HASASET

  İhtiyaç. Yoksulluk. Züğürtlük. * Rahne. * Kalbur ve elek gibi şeylerdeki küçük delik, gedik.

• HASÂT

  Küçük taş parçası. Çakıl. * Tıb: Sidik yolunda taş peyda olmak.

• HASÂT-I BEVLİYYE

  Tıb: Sidik yollarında ve böbreklerde meydana gelen taş.

• HASÂT-I MESANE

  Tıb: Sidik kesesinde meydana gelen taş.

• HASB

  (Haseb) Birisinin sülâlesi cihetinden iftihar yolu ile saydığı iyilik. Mal, din, millet. Kerem, fiil ve amelde yüksek şeref, iyi iş, sâlih amel. Şeref, asalet, şan, kadr ve haysiyet. * Dolayı, cihetiyle, gereğince.

• HASB

  (C.: Havâsıb) Taş atmak. * Ufak taşları savuran rüzgâr.

• HASBA

  Hafif tahkir yerinde kullanılan bir tabirdir. Halk dilinde "haspa" şeklinde kullanılır.

• HASBA'

  (C.: Hasubâ) Ufak taş.

• HASBE

  Re'y. Tedbir. (Aslı: Ecir ve sevab mânasına gelen "hisbe" dir)

• HASBE

  Kızamık hastalığı. Tane tane gövdede çıkan bir hastalıktır. (Hasta kişiye "mahsub" derler.)

• HASB-EL BEŞERİYYE

  İnsanlık hali olarak, insanlık dolayısıyla.

• HASBEL HAMİYYE

  (Hasb-el hamiyye) Hamiyet icabı, hamiyet için.

• HASBEL İCAB

  (Hasb-el icâb) Durum icabı olarak, hâl ve durum iktiza ettiği için, durum dolayısıyla.

• HASBEL İKTİZA

  (Hasb-el iktizâ) İktiza ettiği için, gerektiğinden dolayı.

• HASBEL KADER

  (Hasb-el kader) Kader cihetiyle.

• HASB-EL KADER

  (Bak: HASBEL KADER)

• HASB-EL LÜZUM

  İcabettiği için.

• HASBEL MEVSİM

  (Hasb-el mevsim) Mevsime göre.

• HASBETEN LİLLAH

  Allah rızası için. Allah yoluna. Karşılık istemeksizin.

• HASBÎ

  Karşılıksız. Allah rızası için. (Hakiki mürşid âlim, koyun olur; kuş olmaz. Hasbî verir ilmini. Koyun verir kuzusuna hazmolmuş musaffâ sütünü. Kuş veriyor ferhine lüâb-âlud kayyını. S.)

• HASB-İ HAL

  Halleşme. Görüşüp konuşma.

• HASBİYE

  âyetinin kısaca ismidir.

• HASBÜNA

  Bize yeter. Bize kâfidir (meâlinde).

• HASDA'

  Yaprağı çok olan ağaç.

• HASEB

  (Bak: Hasb)

• HASEBE

  Hurması çok olan hurma ağacı.

• HASED

  Başkasının iyi hallerini veya zenginliğini istemeyip, kendisinin o hallere veya zenginliğe kavuşmasını istemek. Çekememezlik. Kıskançlık. Kıskanmak.(Hasedin çaresi: Hâsid adam, hased ettiği şeylerin âkıbetini düşünsün. Tâ anlasın ki, rakibinde olan dünyevi hüsün ve kuvvet ve mertebe ve servet; fânidir, muvakkattır. Faidesi az; zahmeti çoktur. Eğer, uhrevi meziyetler ise; zâten onlarda hased olamaz. Eğer onlarda dahi hased yapsa, ya kendisi riyakârdır; âhiret malını dünyada mahvetmek ister. Veyahut mahsudu riyakâr zanneder, haksızlık eder zulmeder.Hem ona gelen musibetlerden memnun ve ni'metlerden mahzun olup kader ve rahmet-i İlâhiyeye onun hakkında ettiği iyiliklerden küsüyor. Adeta kaderi tenkid ve rahmete itiraz ediyor. Kaderi tenkid eden başını örse vurur kırar. Rahmete itiraz eden rahmetten mahrum kalır. M.)

• HASEDE

  (Hâsid. C.) Kıskananlar, hased edenler, çekememezlik edenler.

• HASEK

  Kin, adavet, hased. * Savaş âletlerinden, üç köşeli diken şeklinde bir silâh.

• HASEKE

  (C.: Husek) Kin tutmak, adavet etmek. * Demir dikeni denilen üç köşeli diken. * Demirden yapılan üç köşeli "bıtırak" denilen harp âletleri.

• HASEKİ

  Tar: Vaktiyle sarayda görevli bazı subaylara verilen isim.

• HASELE

  Tıb: Karnın göbek ile kasık arasındaki kısmı.

• HASEM

  Burnun yassı ve geniş olması.

• HASEN

  Güzel. Hüsünlü. Güzellik. * Güzel olmak.

• HASENAT

  Güzellikler. İyi ameller. İyilikler. (Hasenât da ya kalb ile olur veya kalb ve beden ile olur; veyahut mal ile olur. A'mâl-i kalbinin şemsi imândır. A'mal-i bedeniyenin fihristesi namazdır. A'mâl-i mâliyenin kutbu zekâttır. İ.İ.)

• HASENE

  İyilik. Güzellik. Hayırlı amel. Allah rızasına çok uygun iş. * Eski altun paralardan biri.

• HASEN-ÜL HULK

  Huyu ve tabiatı güzel.