H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HASEN-ÜS SAVT

  Güzel sesli.

• HASER

  Gözün tam görmemesi, göz nurunun zayıf olması.

• HASF

  Ay tutulması. * Işığı sönmek.

• HASF

  Ayakkabı dikmek. * Birbirine yapıştırmak. * Tasmalı nâlin. * Ağacın yaprağının dökülmesi.

• HASFOLMAK

  Parlaklığı gitmek.

• HASHAS

  Seri, çabuk, hızlı.

• HASHAS

  Toprak. * Ufak taş.

• HASHAS

  Cömert kimse.

• HASHAS

  Koparılmış olmak.

• HASHAS

  Zâhir olma, açık ve âşikâr olma, görünme.

• HASHASA

  Açık ve âşikâr olma. * Bir şeyi diğer bir şey içinde "iyice birleşmesi için" karıştırıp sallama.

• HASHASE

  Kandırmak. * Koparmak. * Çok fazla deprenmek.

• HASHASE

  Ateş üzerinde eti pişirip kebap yapmak. * Bir şeyi döndürmek.

• HASHASE

  Anlaşılmayan ses. * Hınzır avazı.

• HASIB

  Tipi. Ortalığı toza toprağa boğan şiddetli rüzgâr.

• HASID

  Ekin biçen.

• HASIF

  Zayıf.

• HASIK

  Süngü demiri.

• HÂSIL

  Peyda olan. Husule gelen. Çıkan, meydana gelen.

• HÂSILAT

  Gelirler. Kazançlar. Elde edilenler. Kâr. Mahsul. Îrad.

• HÂSILAT-I SÂFİYE

  Sâfi kazanç. Net kâr. Bütün masraflar çıktıktan sonra kazanç olarak geri kalan hâsılat.

• HÂSILAT-I SENEVİYYE

  Senelik kazançlar, yıllık gelirler.

• HÂSIL-I BİLMASDAR

  Hakiki müessirden hâsıl olan fiildir. Kendi sebeb ve şartlarından meydana gelen şey. Meselâ: Bir şeye vurmak, masdardır; o vurmaktan hâsıl olan ses çıkmak, hâsıl-ı bilmasdır'dır. Tüfek atarak bir adamı öldürmekte tüfek atmak fiili, masdar: adamın ölmesi ve tüfeğin sesi çıkması da hâsıl-ı bilmasdar'dır.

• HÂSIL-I CEM'

  Mat: Toplam. Bir kaç sayının birlikte toplanmasından meydana gelen yekûn.

• HÂSIL-I DARB

  Mat: Çarpım. Çarpmak işinin neticesi. 5 sayısı 2 sayısıyla çarpılırsa, çıkan 10 sayısı, hâsıl-ı darbdır.

• HÂSILI KELÂM

  (Hâsıl-ı kelâm) Sözün kısacası, sözün kısası.

• HASIM

  (Bak: Hasm)

• HASIN(E)

  (C.: Hâsınât) İffetli, namuslu ve şerefli kadın.

• HASIR

  (Hasr. dan) Muhâsara eden, etrafını çeviren, hasreden.

• HASIRALTI ETMEK

  Ist: Unutmak, saklamak, gizlemek, terviç etmemek manasında kulanılan bir tâbirdir. Hasır, eskiden halı ve kilim yerinde kullanıldığı ve onun altında kalan şeyler unutulup gittiği için bu tâbir meydana gelmiştir.

• HASÎ

  Kuru.

• HASÎ

  (Has'. den) Herkes tarafından kovulan. Sürülüp tardedilen.

• HASİB

  Hesab eden, hesab edici.

• HASÎB

  Muhterem, itibarlı, değerli ve soyu temiz kimse. şahsi meziyet sâhibi insan. * Muhâsebeci.

• HASÎB

  Cömert kimse. Hayır sahibi ve eli açık adam. * Bolluk yer, ucuzluk.

• HASÎD

  (C.: Hasâyıd) Tarlada kalan ekin.

• HÂSİD

  Hased eden, kıskanan.

• HÂSİDANE

  f. Kıskanarak, kıskançlıkla. Hased edercesine.

• HASÎF

  Aklı başında, kâmil ve olgun adam.

• HASÎF

  Ak ile kara, alaca renkli urgan. * İki çeşit renkten meydana gelen.

• HASÎF

  (C.: Husef) Suyu hiç kesilmeyen su kuyusu. * Yağmuru çok olan bulut.

• HÂSİF

  (Husuf. dan) Sararmış. Rengi, parlaklığı kalmamış. Husufa uğramış.

• HASÎFANE

  Aklı başında ve olgun olan bir adama yakışacak suretde.

• HASÎFE

  Gizlenen kin, hased ve düşmanlık.

• HASÎL

  Ot.

• HASÎL(E)

  Sığır buzağısı.

• HASÎLE

  (C.: Hasâyil) Bakiyye, artan, geri kalan.

• HASÎLE

  İyeği arasında olan et.

• HASÎM

  Hasım olan, husumet eden, düşmanlık eden.

• HÂSİM

  Kat'eden, hasmeden, kesip atan.