H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HASRET-KEŞANE

  f. Hasret çekene yakışır surette. Özleyenler gibi.

• HASRETMEK

  Kısaltmak. Sadece bir şeye mahsus kılmak. Bir şey için vakfetmek.

• HASRET-NAME

  Edb: Ayrılık münasebetiyle yazılan mektub. Hasreti belirten yazı, hasret mektubu.

• HASRET-ZEDE

  (C.: Hasret-zedegân) f. Hasrete düşmüş, hasrete uğramış.

• HASR-I FİKİR

  Bir şeye bütün fikrini vermek ve başka şeyle meşgul olmamak tarzı ve düsturu ile o şeyde veya meslekte mütehassıs ve muvaffak olmaya çalışmak. Bütün fikri çalışmayı bir şey üzerinde toplamak.

• HASR-I İŞTİGAL

  Bütün çalışmaları bir şeye hasretme.

• HASR-I NAZAR

  Sadece bir şeye bakıp dikkat etmek. * Yalnız bir mevzu veya meslek üzerinde çalışıp onda mütehassıs ve muvaffak olmaya çalışmak.

• HASR-I ÖRFÎ

  Herkesçe bilinen belli bir şey. Böyle meşhur bir şeye mahsus olmak.

• HASS

  Alçak, bayağı, âdi. * Marul.

• HASS

  Duyan. Hisseden. Duyucu. * Duygu.

• HASS

  Tergib. Teşvik. Bir kimseyi bir şey için iknâ etmek.

• HASS

  Zannetmek. * Silkmek. * Davarı kaşağılamak. * Közün üstünde birşey pişirmek. * Katletmek, öldürmek.

• HASS

  Azlık, kıllet.

• HÂSS

  (C.: Havass) Hususi. Hâlis. Kıymetli ve ileri gelen mühim yakınların topluluğu. * Bir şeyde bulunup başkasında bulunmayan. Umumi olmayıp mahsus olan. * Tam ayar olan, yabancı maddelerle karışık olmayan ve içinde bozuk bulunmayan. Tek, münferid. * Saf. * Tar: Osmanlı İmparatorluğunun ilk zamanlarında, devletin büyüklerine ayrılan yıllık geliri yüzbin akçadan fazla olan arazi.

• HÂSS Ü ÂMM

  Herkes, bütün herkes.

• HASSA

  Saç ve sakalı döken bir hastalık.

• HASSA

  (C.: Havass) İnsanın kendisine tahsis ettiği şey. Bir şeyde bulunup başkasında bulunmayan şey. Bir şeye mahsus kuvvet. Te'sir. Menfaat. * Adet ve alâmet. Ekâbir, kavmin ileri geleni.

• HASSA

  Fil gözü.

• HASSA'

  Hayırsız kadın.

• HASSAD

  Orakçı, ekin biçen.

• HASSA-İ FARİKA

  Ayırıcı özellik. Vasf-ı fârık. Bir şeyi diğerinden ayıran hususiyet.

• HASSAS

  Duygulu, içli. * Alıngan. Çok ve çabuk hisseden. Hissi galib olan kimse.

• HASSAS BÖLGELER

  t. Sivil savunmada düşmanın hedef tutacağı bölgeler. Her hassas bölgenin ehemmiyeti aynı değildir. Hava savunması bakımından eldeki imkanlar ve hassas bölgeler arasında öncelik tesbitine ihtiyaç vardır. Hassas bölgeler, sırasıyla:1) Atomik vurucu üslerin bulunduğu bölgeler.2) Yüzeyden yüzeye füze üsleri.3) Darbe karargahları.4) Özel cephane depoları.5) Uçaksavar birlikleri.6) Radar mevzileri'dir.

• HASSASANE

  f. Hassas ve duygulu olana yakışacak şekil ve surette.

• HASSASE

  Hissedici kuvve. Hisseden, duyan.

• HASSASİYET

  Hassaslık. Duygulu olmak. İhtimamlılık. Dikkatlilik.

• HÂSSE

  Duygu uzvu. Bir şeye mahsus kuvvet. Hâl. (Bak: Kuvve)

• HÂSSE-İ LEMS

  Elle dokunma kuvveti. Dokunma duyusu.

• HÂSSE-İ RÜ'YET

  Görme kuvveti.

• HÂSSE-İ SEM'

  İşitme kuvveti, duyma duygusu.

• HÂSSE-İ ŞEMM

  Koklama duygusu.

• HASSETEN

  Hususi olarak, özellikle. Yalnız, ayrıca.

• HASSİYET

  (Bak: Hâsiyyet)

• HÂSS-ÜL HÂSS

  En güzel, en has.

• HASTE

  (C.: Hastegân) f. Rahatsız, hasta.

• HASTE

  f. İstenilen, matlub, taleb edilmiş, istenilmiş.

• HASTE

  f. Uzanmış. * Ayağa kalkmış.

• HASTE-GÂN

  (Haste. C.) f. Hastalar, rahatsızlar, marizlar.

• HASTE-GÎ

  f. Rahatsızlık, hastalık, maraz, illet.

• HÂST-GÂR

  f. İsteyen, talep eden, isteyici.

• HÂST-GÂRÎ

  f. Tâliplik, isteyicilik.

• HASUB

  Kirişini atan yay.

• HASUD

  Çok hased eden.

• HASUDANE

  f. Kıskançlıkla, hasetçilikle, hasud olan kimseye benzer surette.

• HASUDÎ

  Kıskançlık, çekememezlik, hasetçilik.

• HASUN

  Serçe gibi küçük ve alaca renkli bir kuş.

• HASUR

  Mânevi mücahededen dolayı kadınlara yaklaşmaya rağbet etmeyen. * Sır saklayan. Keder ve üzüntüden gönlü daralan, tasadan içi sıkılan. * Çok bahil kimse. (Halkla yer ve içer, birşey vermez) * Oğlu ve kızı olmayan. * Avrete cimâ edemeyen. * İhlili dar olan deve.

• HASUS

  Katı, şedid, şiddetli.

• HASV

  Toprak saçmak. * Az birşey vermek.

• HASV

  Men etmek, engel olmak.