H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HASÎN

  Küçük balta.

• HASÎN

  Sağlam. Metin. Mustahkem. * Sağlam muhafaza eden.

• HASÎR

  Bir şey söyler veya okurken dili tutulan kimse. Kekeme insan. * Hasır.

• HASÎR

  Hüsranda olan. Sapıtan, dalâlete giden. Azgın. * Eli boş. Müdafaasız. Çaresiz.

• HASÎR

  Feri gitmiş, donuklaşmış göz. * Hasret çeken. Meramına nail olamayan. * Yorulmuş. * Açılmış. * Zayıf.

• HÂSİR

  Hasarete uğrayan. Zarara, ziyana uğrayan.

• HÂSİREN

  Ziyana uğrayarak, zarar gördüğü halde.

• HÂSİRÎN

  (Hâsir. C.) Zarar görmüş olanlar, ziyana uğramış kimseler.

• HÂSİRUN

  Zarar ve ziyana uğrayanlar. Eli boş kalanlar.

• HASİS

  Gizli ses. Ateş gürültüsü. * Fitil.

• HASİS

  Çabuk. Çok aceleci. * Ayartılan, tergib ve teşvik edilen.

• HASİS(E)

  (Hisset. den) Kötü huy, fena tabiat. * Ufak, değersiz. * Tamahkâr, cimri.

• HASİSA

  Bir şeye mahsus hal. Kendine mahsus olup başkasında bulunmayan keyfiyet, karakter.

• HASİYY

  Hayası çıkarılmış, hadım edilmiş, burulmuş (insan veya hayvan).

• HASİYYET

  (Hassiyet) Hususi fayda, kuvvet ve menfaat, tesir, keyfiyet.

• HASL

  Zayıflık.

• HASL

  Fena huylu olma. Kötü haslet sahibi olma.

• HASLE

  (C.: Husul) Hurma koruğu.

• HASLE

  Göbekle kasık arası.

• HASLET

  Huy. Ahlâk. Yaradılıştan olan tabiat.

• HASLET-İ CEMİLE

  Güzel ve iyi huy.

• HASLET-İ HAMİDE

  Medih ve senâ edilmeğe, övülmeğe lâyık olan güzel ahlâk ve haslet.

• HASLET-İ HAMRÂ

  Hamiyet, gayret veya mahcubiyetten gelen ve yüz kızarması suretinde görünen güzel haslet.

• HASM

  Kesip atma, kesme, kat'etme. * Kat'i olarak bir mes'eleyi hâlledip neticeye varma.

• HASM

  (Hasım) Muhâlif. Karşı taraf. Düşman.(Eğer hasmını mağlub etmek istersen, fenalığına karşı iyilikle mukabele et. Çünkü, eğer fenalıkla mukabele edersen, husumet tezayüd eder, zâhiren mağlub bile olsa, kalben kin bağlar, adaveti idame eder. Eğer iyilikle mukabele etsen nedâmet eder, sana dost olur. M.)

• HASM

  Atâ etmek, hediye vermek. * Ovmak.

• HASMANE

  f. Düşmancasına. Düşman gibi. Hasma mahsus halde.

• HASME

  Kırmızı meşe.

• HASMEN

  Bir mes'eleyi kesin bir karar ile halledip bitirmek suretiyle.

• HASM-I BÎAMAN

  Amansız düşman. Merhamet bilmeyen düşman.

• HASM-I CA'LÎ

  Huk: Hakikatta hasım olmadığı halde, hasım imiş gibi hâkim önünde husumeti kabul eden kimse.

• HASM-I DA'VÂ

  Dâvânın halledilmesi.

• HASM-I EKBER

  En büyük düşman olan şeytan.

• HASM-I ELEDD

  İnatçı düşman, muannid hasım.

• HASM-I MÜTEVARÎ

  Huk: Mahkemeye gelmekten ve vekil göndermekten çekinen kimse.

• HASMÎ

  Düşmanlık, husumet, adavet.

• HASNA

  Güzel kadın. Hüsün ve cemal sâhibesi.

• HASNÂ

  Çok fazlasıyla kendini haramdan saklayan kadın. Çok iffetli, çok nâmuslu kadın.

• HASNÂ-YI HÜSNÂ

  Hem güzel ve hem de namuslu olan kadın.

• HASPUŞ

  f. Hilekâr, hileci, iki yüzlü, mürai.

• HASPUŞÎ

  Hile, riyâ.

• HASR

  Bir şeyin içine alma. Yalnız bir şeye mahsus kılma. * Bir çember içine almak. Askerle etrafını kuşatmak. * Sıkıştırma. Kısaltma. * Okurken tutulup kalmak. * Vakfetmek. * Zaman ayırmak.

• HASR

  Böğür. * Bel.

• HASR

  Keşfetmek. * Yorulmak.

• HASR

  Göz kapağında sivilce çıkmak.

• HASR

  Noksan olmak. * Sermayesini zayi edip ziyân etmek.

• HASREME

  Üst dudağın alt dudak üzerine taşması.

• HASRET

  Özleyiş. İç çekme. Bir şeyi çok isteyip, arzulayıp ona kavuşamamaktan gelen üzüntü. (Bak: Husr)

• HASRET-FİKEN

  f. Hasret düşüren, hasret döken.

• HASRET-KEŞ

  f. Özlemiş, özleyen, hasret çeken.