H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HATABAHŞ

  f. Kabahatleri affeden, kusurları bağışlayan.

• HATAEN

  Hatâ olarak, yanlışlıkla.

• HATAİ

  Tezhib ıstılahlarındandır. Resim gibi tabiatı taklid ederek yapılmayıp, san'atkârlar arasında kabul edilen çeşitli gül şekli gibi irili ufaklı yapılan şekiller. * Türkistan'da Hatay şehrinde imal edilen bir cins dayanıklı kâğıt.

• HATAİR

  (Hatire. C.) Mühim işler, ehemmiyetli ve önemli ameller.

• HATAİYYAT

  Yanlışlıklar, yanlışlar.

• HATAKÂR

  f. Yanlışlık yapan, hatâ eden, yanılan.

• HATAL

  Boş ve yaramaz söz.

• HATA-PUŞ

  f. Kabahatleri örtbas eden, suçları örten, hataları göstermeyen.

• HATAR

  Bir şeyin etrafını çevreleyen çember nev'inden şeyler. * Çadırın eteklerine bağlanan parça.

• HATAR

  Tehlike. Uçurum, Emniyetsizlik. Korku.

• HATARAT

  Tehlikeler. Akla gelen fikirler.

• HATARE

  Hürmetli ve izzetli olmak.

• HAT'ARE

  Bir hâl üzerine karar etmeyip devamlı değişmek.

• HATARGÂH

  f. Tehlikeli yer, tehlikeli saha, tehlike yeri.

• HATARİŞ

  Deprenmek.

• HATARKÂR

  f. Hatarlı, korkulu.

• HATARNÂK

  f. Korkunç, korkulu, tehlikeli.

• HATAT

  Bağırma, çağırma, feryâd etme.

• HATAT

  Sütün kaymağı. * Tıb: Cilt iltihabından meydana gelen kabukların soyularak iyi olanları.

• HATATİF

  (Huttâf. C.) Kırlangıçlar.

• HATAVAT

  (Hatvât - Hatuvât - Hutuvât olarak da yazılır) (Hatve. C.) Adımlar, hatveler. (Bak: Hutuvât)

• HATAYA

  (Hatâ. C.) Hatâlar. Yanılmalar.

• HATA-YI ADLÎ

  f. Adalet dairesine âit hata, yanlışlık.

• HATAYİ

  (Bak: Hatâi)

• HATB

  Odun toplamak.

• HATB

  (C.: Hatub) Mühim iş. * İstemek. * Konuşmak. * Nidâ.

• HATBA'

  Arkasında siyah çizgiler olan dişi eşek. (Müz: Ahtab)

• HATD

  Durdurmak. İkâmet.

• HATEB

  (C.: Ahtâb) Odun. * Koğuculuk.

• HATEL

  Kahretmek. * Ahdini bozmak. * Aldatmak.

• HATEM

  Kırılmış olan şey.* Hayvanın çok yaşamaktan dolayı zayıf olması.

• HATEM

  Çok cömert ve eli açık adam.

• HÂTEM

  Mühür. Üzerinde yazı olan ve mühür yerine kullanılan yüzük. * Son. En son.(...Sath-ı arzda altı ay zarfında beşerin haşrini temsil eden o sayısız haşir ve neşirlerde görünen rububiyetin o tasarruf-u aziminde pek yüksek, büyük ve ince nakışlı bir hâtemi vardır. Mahlukatın icadında görünen şu intizamlar, suhuletler, sür'atler, imtiyazlar hep o hâtemin parıltısından meydana geliyorlar. Evet her bahar mevsiminde pek hakimane, basirane, kerimane faaliyetler başlar ve hârikulâde san'atlar yapılır. M.N.)

• HATEMANE

  f. Hâtem'e yakışacak şekil ve surette. Cömertçesine.

• HATEMAT

  (Hatme. C.) Hatim etmeler. Sona erdirmeler.

• HATEME

  Allah, sona erdirsin. meâlinde bir dua.

• HATEMİ

  Mühür kazıyan, mühür yapan. Mühürle alâkalı.

• HÂTEM-İ MAHSUS

  Hususi mühür. Bir kimseye âit damga, mühür.

• HÂTEM-İ SADARET

  Padişahın sadrazamlarda bulunan mührü. Buna "hâtem-i vekâlet", "hâtem-i şerif" veya "mühr-i hümayun" da denilirdi. İlk zamanlar yüzük şeklinde idi ve parmağa takılırdı. Sonraları zincire bağlı olarak sadrazamlar, boyunlarına asarlardı. Bundan ayrılmak, vazifeden azledilmek demek olduğu için; mühürü hamamda bile boyunlarında taşıyan sadrazamlar vardı. (O.T.D.S.)

• HATEM-İ TAÎ

  (Ebu Adi bin Abdullah bin Said) Arab kabile reislerinin büyüklerinden ve şairlerinden olup, cömertliği ile meşhurdur. Adı, cömertlik ve keremde darb-ı mesel halini almıştır. Bazı şiirleri toplanarak bir divan yapılmış ve Londra'da bastırılmıştır. Hz. Peygamber'in (A.S.M.) zamanına yetişmiş ise, de, bi'setten evvel vefat etmiştir.

• HATEMKÂRÎ

  Bir sathın "yüzeyin" üzerine süs şekilleri oyarak meydana getirilen boşlukları, o satha benzeyen başka bir madde veya mâdenle doldurmak suretiyle yapılan tezyinât.

• HÂTEM-ÜL ENBİYA

  Peygamberlerin en sonuncusu Hz. Muhammed (A.S.M.)

• HÂTEM-ÜL HÂTEM

  Hz. Muhammed'in (A.S.M.) Tevrat'taki ismi.

• HÂTEM-ÜR RÜSÜL

  Peygamberlerin sonuncusu, son resul, Hazret-i Muhammed (A.S.M.)

• HATEN

  (C.: Ahtân) Kadın tarafından olan kimseler. (Baba, kardeş ve emmi gibi) * Araplar, damat mânasına kullanırlar.

• HATENAT

  (Hatene. C.) Kaynanalar.

• HATENE

  (C.: Hatenât) Kaynana.

• HAT'ET

  Vurmak, darb. * Düşürmek. * Cima etmek.

• HATF

  Kapmak. * Şimşek gibi göz kamaştırmak. * Sür'atli olmak.

• HATF

  Ölüm. Ölmek. Vefat etmek.