H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HATIB

  (Hatab. dan) Oduncu, odun toplayan. * İyiyi kötüyü ayırd edemeyen kimse.

• HATIB-I LEYL

  Geceleyin odun toplayan kimse. * Mc: Mânâsız ve saçmasapan sözler konuşan adam.

• HATIF

  Süratli kapıp götürücü. * Göz kamaştırıcı şimşek.

• HATIL

  Taş duvarı takviye etmek için her bir-iki metrede çekilen tuğla veya kereste tabakası.

• HATIM

  (C.: Havâtim) Yüzük.

• HATIM

  Kırıcı, ufalayıcı.

• HATIR

  Zihin. Fikir. Gönül. Kalb. Hal. Tedbir. Vesvese.

• HATIRA

  Hatıra gelen. Hatırda kalan şey. * Bir kimseyi veya bir hâdiseyi hatırlatması için yazılan veya saklanan veya birisine verilen şey.

• HATIR-AŞÜFTE

  f. Gönlü perişan olan.

• HATIRAT

  (Hâtıra. C.) Hâtıralar. Hatırda kalan şeyler. * Edb: Bir adamın yaşadığı zamana, bulunduğu işlere, görüştüğü kimselere dair düşüncelerini ve duygularını hâvi olmak üzere yazdığı eser.(... Acaba Hâlık-ı Semavat ve Arz'dan başka hangi sebeb var ki; en ince ve en gizli hâtırat-ı kalbimizi bilecek ve bizim için istikbali, âhiretin icadıyla ışıklandıracak ve dünyanın yüzbin boğucu emvacından kurtaracak, hâşâ; Zat-ı Vacib-ül Vücud'dan başka hiçbir şey, hiçbir cihette Onun izni ve iradesi olmadan imdat edemez ve halaskâr olamaz. L.)

• HATIRAT-I KALB

  Kalbe gelen hatıralar ve mânâlar.

• HATIR-AZAR

  f. Hatır kıran.

• HATIR-AZÜRDE

  f. Hatırı kırılmış.

• HATIR-GÜŞA

  f. Gönle ferahlık veren. İç açan.

• HATIR-I NÂ-ŞÂD

  Tasalı ve kederli gönül.

• HATIR-I NEFSANÎ

  Tas: Dünya ve nefis muhabbetinin cismanî kuvvete galebesi.

• HATIR-I RAHMANÎ

  Tasavvuf ehlinin kalbinde, Allah'ın cemal-i vahdetinin tecellisiyle tam bir sükûnet olması. Buna muhabbetullah da denir.

• HATIR-I ŞEYTANÎ

  Tas: Nefsin zevklerine muhabbet yüzünden, ma'siyet ve günahlara düşmek.

• HATIR-MANDE

  f. Gücenmiş, kalbi incinmiş, hatırı kırılmış.

• HATIR-NEVAZ

  f. Gönüle okşayan, hatırnaz.

• HATIR-NİŞAN

  f. Hatırda kalan, akılda duran.

• HATIR-NİŞİN

  f. Akılda kalan, hatırda kalan.

• HATIR-SAZ

  Hatır yapan, gönül alan.

• HATIR-ŞİKEN

  f. Gönül inciten, kalb kıran, hatır kıran.

• HATIR-ŞİNAS

  f. Gönül alıcı, hatır alıcı.

• HATIR-ZAD

  f. Akla gelen, hatıra doğan.

• HATÎ

  Fakir kavutu.

• HATÎ

  Şaşırtan, yanıltan, hatâya düşüren.

• HATÎ'

  Yaramaz kimse.

• HATÎA

  Ok atan kimselerin, baş parmaklarına geçirdikleri deri.

• HATİB

  Hitâbeden. Söz söyleyen. Cemaate, topluluğa karşı güzel söz söyleyen kimse. * Câmi'de müslümanlara dini nasihatlar ve güzel sözlerle hitâbeden vazifeli zat.

• HATÎB

  Odunu çok olan kimse.

• HATÎB

  Mânalı ve fâideli, güzel söz söyleyen. Güzel, düzgün konuşan.

• HATİBANE

  f. Hatibcesine. Güzel ve akıcı söz söyleyenlere yakışırcasına. Nutuk atarcasına.

• HATÎBE

  Ormanlık, ağaçlık yer. * Odunluk.

• HATÎCE

  (Hadîce) Vakitsiz ve erken doğan kız çocuğu. * Fetva metinlerinde kadını temsil eden umumi isimlerden birisi. (Ötekiler: Hind, Fâtıma ve Zeyneb'dir.)

• HATÎCE-İ KÜBRA

  Peygamberimizin (A.S.M.) ilk zevcesi ve mü'minlerin annesi. Yirmidört sene bütün varlığıyla ve mülküyle Peygamber Efendimize hizmet etmiş ve Ona ilk olarak iman etmiştir. (Radıyallahu Anha)

• HATÎE

  Hatâ. Günah. Kabahat. Suç.

• HATİF

  Gayıptan haber veren cinnî. * Sesi işitilen ve kendisi görülmeyen, seslenici. Ses verici, çağırıcı.

• HATÎFE

  Unu süt ile yoğurup pişirerek yapılan yemek.

• HATİL

  Yorgun. * Devamlı yağan yağmur.

• HATİM

  Hitâma erdiren. Bitiren. * Mühür basan.

• HATİM

  Kadı, hâkim. * Sağlamlaştıran.

• HATÎM

  Kâbe-i Muazzama'nın şimal tarafındaki taş. Duvar gibi olan sur.

• HATİME

  Son. Nihayet. Son söz.

• HATİME-KEŞ

  f. Son veren, hâtime çeken, bitiren, sona erdiren.

• HATİN

  Sünnet eden.

• HATİR

  Muhâtaralı, tehlikeli, korkulacak durum. Büyük ve şerefli kimse.

• HATÎT

  Hasis kimse.

• HATİTA

  (C.: Hatâyit) İki tarafındaki yerlere yağdığı hâlde kendisine yağmur yağmayan yer.