H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HATİTA

  Bir malın değerinden indirilen tenzilât, iskonto.

• HATK (HATKÂN)

  Yürürken adımların birbirine yakın olması. * Yönelmek, teveccüh etmek.

• HATLA'

  Kulakları sarkık olan kadın. (Müz: Ahtal)

• HATM

  İnsan veya hayvan burnu. * Kuş gagası.

• HATM

  Hitâma erdirmek, bitirmek. Kur'an-ı Kerim'i veya herhangi bir şeyi sonuna kadar okuyup bitirmek. * Mühürleme. Mühürlenme.

• HATM

  Hâlis, saf. * Sağlamlaştırma, muhkemleştirme. * Hüküm ve kazâ icabettirme.

• HATM

  Kırmak, ufalamak.

• HATME

  Baştan aşağı (bütün Kur'ân-ı Kerimi) okuyup bitirmek. * Bir arada muayyen bir şeyi okuyup bitirmek.

• HATME-İ ENFÂS

  Nefesleri tükenmek. Ölmek.

• HATME-İ HÂCEGÂN

  f. Nakşi tarikatı mensublarının fikri ve nazarı mâsivadan tecerrüd ederek, topluca muayyen dua ve zikirlerini sonuna kadar okumaları.

• HATME-İ MAHSUSA

  Hususi hatme. Kur'andan veya hadisten alınan muayyen duaları okuyup bitirmek.

• HATN

  Damat. * Sünnet etme.

• HATN (HITN)

  Beraberlik, misil, denk olma, eşitlik.

• HATNE

  Kaynana.

• HATR

  Atâ etmek, hediye vermek. * Sağlamlaştırmak.

• HATR

  Ahdini bozmak, sözünde durmamak.

• HATR

  Devenin kuyruğunu kâh yukarı kaldırıp ve kâh aşağı vurması.

• HATRA

  Nehirlerde işleyen vapurların iskandil direği.

• HATRE

  Bir kere emmek.

• HATREBE

  (Hatribe) Dar gelirli olmak. * Maaş sıkıntısı. * Gevezelik etmek.

• HATREME

  Sütlü bulamaç.

• HATREŞE

  Çekirgenin bir şeyi yerken çıkardığı ses.

• HATRİB

  Daima beyhude ve mânasız konuşan.

• HATT

  Sınır. Çizgi. Hudud. * Yazı. El yazısı. * Nâme. Mektup. * Gençlerde yeni çıkan bıyık veya sakal. * Çizgi gibi uzanan belirsiz hafif yol. * Deniz yalısı. * Gemilerin hareketteki istikameti. * Parmağın onikide biri olan bir ölçü. * Ferman, buyruk. Padişah emri. * Geo: Sadece uzunluğu olan.

• HATT

  Yolmak. * Çekmek.

• HATT

  Bir şeyi yukarıdan aşağıya indirmek. * Ucuzlatmak. * Cilâ vurmak. * Bırakmak.

• HATTA

  Harf-i atıftır, gaye bildirir. Ve (fazla olarak, kadar, bile, dahi, hem de...) mânalarına gelir.

• HATTAB

  Oduncu. Odun satan.

• HATTAF

  Kırlangıç kuşu. * Kapıp kaçıran, kapıp aşıran.

• HATTAN

  Sünnetçi.

• HATTAR

  Süngü vuran.

• HATTAR

  (Hatur) Gaddar. * Hud'akâr. Hilekâr.

• HATTAT

  Çok güzel yazı yazan san'atkâr.

• HATT-AVER

  Sakalları yeni çıkmaya başlayan genç.

• HATT-I BÂLÂ

  f. Tepelerin en yüksek noktalarından geçtiği itibar edilen çizgi. Zirvelerden geçen hat.

• HATT-I BUTLAN

  İptal etmek gayesiyle bir kaydın veya künyenin üzerine çekilen çizgi.

• HATT-I DEST

  f. El yazısı.

• HATT-I FÂSIL

  Ayırıcı çizgi, fasledici çizgi.

• HATT-I HAREKET

  Davranış. Davranma tarzı. Hareket tarzı.

• HATT-I HÜMAYUN

  f. Padişanın el yazısı. Padişahın emri.

• HATT-I İCTİMA-İ MİYÂH

  Suların toplandığı hat. Dere, çay, nehir.

• HATT-I İSTİVÂ

  f. Dünyanın kuzey ve güney kutuplarına aynı uzaklıkta olduğu ve dünyayı iki müsavi parçaya böldüğü farzedilen dâire çizgisi. * Ekvator. * Mevlevi semahânesinde, şeyhin oturduğu post ile meydan kapısı ortasında farzolunan çizgi.

• HATT-I MEVHUM

  Hayalî çizgi.

• HATT-I MİSMARÎ

  Çivi yazısı.

• HATT-I MUVÂSALA

  f. Erişme ve vâsıl olma yolu. Birbirine kavuşup buluşma ve birleşme yeri. Birbirine münasebet kurabilme yolu.

• HATT-I MÜDÂFAA

  Savunma hattı, müdafaa hattı.

• HATT-I MÜNHANÎ

  f. Eğri çizgi. Eğilen hat.

• HATT-I MÜNKESİR

  Geo: Kırık çizgi.

• HATT-I MÜSTAKİM

  f. Doğru çizgi. * Doğru yol. Doğruluk üzere olan şey.

• HATT-I NISF-ÜN NEHAR

  Meridyen. Ekvatora dik olarak geçtiği farzedilen dairelerin her biri.