H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HAVARIK-I ÂDE

  Fevkalâde olaylar, hârika hâdiseler.

• HAVARİ

  Yardımcı. * Hz. İsa'nın (A.S.) yardımcı ve sahabeleri olan 12 zâttan her biri.

• HAVARİC

  (Hâric ve Hârice. C.) Asiler, zorbalar, isyankârlar. * Hâricîler. Hâriçte kalanlar. (Bak: Hâricî)

• HAVARİYYUN

  Hz. İsa'nın (A.S.) yardımcı ve sahabeleri olan 12 kişinin hepsine birden verilen isim. Bunlar: İsa'nın (A.S.) Petrus adını verdiği Yunus'un oğlu Simun, kardeşi Andreas, Yakub, Zebedi'nin oğlu Yuhanna, Filipus ve Bartholomaeus, Matta ve Tomas, Alte'nin oğlu Küçük Yakub, Gayur Simdeu, Yakub'un oğlu Yahuda, hain Yahuda İskariyot'tur.

• HAVAS

  (C.: Ahvâs) Çukur ve kısık gözlü olmak.

• HAVASIB

  (Hâsıb. C.) Şiddetli rüzgârlar, fırtınalar.

• HAVASIN

  (Hâsına. C.) Namuslu kadınlar.

• HAVASS

  (Hasse. C.) Hasseler. Duygular.

• HAVÂSS

  (Hâss - Hâssa. C.) Hâslar. Hâssalar. Keyfiyetler. Hususlar. * Dindarlık ve doğruluğu ile, ilmiyle âmil olup mâneviyat mertebelerinde yükselmekle makbul ve muteber olan zatlar. * Zenginler sınıfı. * Kur'anî ve manevî sırlara ve hususlara vâkıf bulunan, ilim, ibadet, tâat ve takva yolunda yükselerek mümtaz olan Evliyâullah. Herkesin hürmet ettiği büyük zevât. * Manevî te'sir için okunan duâlar.

• HAVÂSS U AVÂM

  İleri gelen kimseler ve halk.

• HAVASS-I (HAMSE-İ) BÂTINA

  Kalbe bağlı beş duyğu: Hiss-i müşterek (hayâl kuvveti), müdrike (akıl), vehim (vâhime), hâfıza, mutasarrıfa (meydana getirici hayal kuvveti).

• HAVASS-I (HAMSE-İ) ZÂHİRE

  Zâhirî beş duygu: Tatmak, görmek, işitmek, koklamak, dokunup duymak.

• HAVÂSS-I HÜMAYUN

  Tar: Osmanlı İmparatorluğunun fütuhat devirlerinde (yükselme devri) fethedilen araziden devlet hazinesine ayrılan kısım. Her yer zaptedildikçe, arazi: timar, zeamet ve has namıyla üç sınıfa ayrılırdı. Meselâ 250 köyden müteşekkil bir sancağın 100-150 köyü ikişer üçer köy olarak 40-50 tımara ayrılır, harpte başarı gösteren askerlere dağıtılırdı. Kalanı zeamet ve has itibar edilerek bundan vezirlere, sancak beylerine, beylerbeyilere ve sâir devlet büyüklerine hisse ifraz edildikten sonra geri kalan kısım, "Hass-ı Hümâyun" namıyle devlete bırakılırdı. (O.T.D.S.)

• HAVÂSS-I REFİA

  Tar: Eyüp Kadılığı eskiden Çatalca'ya kadar uzanır ve Çatalca'da kadının bir vekili bulunurdu. İkinci meşrutiyete kadar bütün mahkeme işleri, kadının tayin ettiği bir naib tarafından idare edilirdi. Meşrutiyet devrinde diğer kadılara yapıldığı gibi, Eyüp Kadılığına da maaş bağlandı. Şer'î ve nizamî mahkemeler birleştirilince havâss-ı refia ortadan kaldırıldı.

• HAVAŞİ

  (Hâşiye. C.) Bir yazının kenarına eklenen not veya açıklamalar. Hâşiyeler, derkenarlar. * Maiyet adamları.

• HAVAT

  Tavşancıl kanadının fısıltısı. * Ses, sadâ.

• HAVATIF

  Göz kamaştırıcı şeyler. (Bak: Hâtıf)

• HAVATIR

  Hâtıralar. Fikirler. Düşünceler.

• HAVATIR-I RABBANİYE

  Rabbanî telkinler. İlâhî ilhamlar.

• HAVATIR-I ŞEYTANİYE

  Şeytanî vesvese ve düşünceler.

• HAVATİM

  (Hâtem. C.) Mühürler, hâtemler.

• HAVATÎM

  (Hatime. C.) Sonlar, nihayetler.

• HAVÂTİM-İ RESMİYYE

  Resmî mühürler.

• HAVATİN

  (Hâtun. C.) Şerefli kadınlar, hâtunlar.

• HAVAYİC

  (Bak: Havâic)

• HAVAZ

  Kalbde olan gam ve tasa.

• HAVAZE

  (C.: Havâzât) Ziyafet.

• HAVB

  Fakir ve muhtaç olmak.

• HAVB

  (Hub - Havbet) Günah, ma'siyet. * Fakirlik. * Meşakkat. * Maraz, ağrı, dert. * Ana, baba.

• HAVBA'

  Zât, nefs.

• HAVBAVAT

  Nefsler. Zâtlar.

• HAVBET

  (Havb) Açlık, hâcet, meskenet. * Çayırı, otlağı olmayan kır yer.

• HAVC

  (Havcâ') Hâcet, ihtiyaç.

• HAVCEB

  (C.: Havâcib) Kırmızı gül.

• HAVCELE

  Ağzı büyük, kendisi küçük şişe.

• HAVCEME

  (C.: Havâcim) Kırmızı gül.

• HAVD

  Güzel ahlâk. * Güzel ve yumuşak vücutlu câriye.

• HAV'EB

  Basra yakınında bir mevkinin adı. * Çeşme. * Geniş dere. * Pek büyük kova.

• HAVEBE

  Zayıf adam.

• HAVEL

  Mülk. * Haşmet.

• HAVEL

  Eğrilik. * Şaşılık. Bir şeyin yerinden ayrılması.

• HAVELÂN

  Dönme, dolaşma. * Değişme.

• HAVELAN-ÜL HAVL

  Senenin geçmesi. Senenin değişmesi.

• HAVEME

  Büyük, ulu, yüce.

• HAVENE

  (Hâin. C.) Hâinler, hıyânet edenler.

• HAVER

  Gözün beyazının çok beyaz ve karasının da çok kara olması.

• HAVER

  Zayıf olmak. * Yumuşak, çukur yer. * Denize suyun akıp döküldüğü yer.

• HAVER

  f. Doğu, şark.

• HAVERAN

  f. Doğu ile batı. Şark ile garp.

• HAVERNAK

  Irak'ta bulunan Numân-ı Ekber denen biri tarafından binâ edilmiş olan bir köşk.