H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HAVERVER

  Şey mânasına gelir bir isim.

• HAVF

  Korku, korkutmak.

• HAVF

  Kavim, kabile.

• HAVF VE RECA

  Korku ve ümid. (Hem yaşama ümidi, hem de ölüm korkusu. Yahut, affedilmesi ümidi veya cehenneme gitmek korkusu.) (Bak: Celâl)

• HAVFEN

  Çekinerek, korkarak, havf ederek, korku ile.

• HAVFEZAN

  Tarhun otu.

• HAVF-I ÂR

  Utanma korkusu.

• HAVF-I BÂRİ

  Allah korkusu.

• HAVFNAK

  f. Korkulu, korkutan, korkunç.

• HAVIT

  Deve semeri. Devenin hörgücüne takılan küçük semer.

• HAVİ

  İçine alan, ihtiva eden, kaplayan. Câmi'. * Biriktirici. * Kuşatan.

• HAVÎ

  Çekirge.

• HAVİL

  (C.: Huvel) Hizmetkâr.

• HAVİYE

  (Sukut mânasından) Cehennem'in 7. tabakası. En korkunç yer.

• HAVİYE

  Şenliksiz olan yer. Harabe. Issız, boş yer. * Sâkıt. Göçük, çökük.

• HAVİYYE

  (C.: Havâyâ) Yağlı bağırsak. * Bağırsak. * Deve palanı.

• HAVİYYE

  Çocuk doğuran kadına loğusa yemeği yedirmek. * Namaz kılan kimsenin, secde halinde iken, karnını uyluğundan yukarı tutması.

• HAVK

  Ev süpürmek. * İhâta etmek, kaplamak.

• HAVK

  Bâdruç otu. * Bez dokumak.

• HAVK

  Halka denilen yuvarlak.

• HAVKALE

  (C.: Havâkıl) İhtiyar, zayıf, kuvvetsiz ve çelimsiz adam. * Hızlı yürüme.

• HAVL

  Güç. Kuvvet. * Muhit, etraf. * Yıl, sene. * Tahavvül, inkılâb. * Geçmek. * Bir hâlden bir hâle dönmek. * Rücu etmek. * Sıçramak. * Hile.

• HAVLA'

  Gözü şaşı olan kadın. (Müz: Ahvel)

• HAVLE (HAVÂL)

  Çok fazla döndürmek veya dönmek.

• HAVLEKA

  La havle velâ kuvvete illâ billah demek.

• HAVLÎ

  Bir yıllık.

• HAVL-İ HAVELÂN

  Zekâtın lüzumu için; bir mal üzerinden, bir sene geçmiş olması.

• HAVM

  Deve sürüsü. * Devretmek.

• HAVMANE

  (C.: Havâmin) Çok sağlam yer.

• HAVME

  Tasarruf dâiresi.

• HAVN

  Hıyanet etmek, hâinlik yapmak.

• HAVR

  Rücu etmek, dönmek. * Eksiltmek, noksan etmek.

• HAVRA

  (Ahver'in müennesidir.) Çok beyaz veya çok beyaz gözlü. Ahu gözlü kadın.

• HAVRA

  Yahudi mâbedi, sinagog. * Mc: Pek gürültülü yer.

• HAVRAN

  Şam diyarından bir yerin adı. * Balıkesir'in bir ilçesi.

• HAVREM

  Ayak ovup kir gidermekte kullanılan, kırmızı renkli delikli taş.

• HAVREME

  Burun ucu.

• HAVS

  Ayrılmak. * "Haysü" mânâsına zarf-ı mekân için lügattır.

• HAVS

  Geceleyin istemek.

• HAVSA

  Bağır. * Bağırın yanındakiler.

• HAVSA'

  Karnı sarkık olan kadın. (Müz: Ahves)

• HAVSA'

  Bir gözü beyaz, bir gözü siyah olan koyun.

• HAVSAL

  Havuzun kenarında suyun durulduğu yer.

• HAVSALA

  Zihnin bir şeyi kavrama derecesi. Anlayış. Akıl. * Tıb: Kuş kursağı. Karın boşluğu. Cevf. * Mide.

• HAVSALA-SUZ

  f. Takati kaldıran, tahammülü mahveden.

• HAVSERE

  Araptan bir kabile.

• HAVŞEB

  Köstek yeri.

• HAVTA'

  Tavşan yavrusu. * Bir nevi sinek. * Delil.

• HAVTEK(Î)

  (C.: Havâtik) Kısa boylu.

• HAVTEL

  Büluğa eren oğlan. * Bağırtlak yavrusu.