H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HAYAT-I HUSUSİYYE

  Hususi hayat, özel hayat. Şahsa ait hayat.

• HAYAT-I İNSANÎ

  İnsana ait hayat.

• HAYAT-I TAKDİRİYYE

  Huk: Ana rahminde bulunan çocuğun hayatı.

• HAYATÎ

  Hayata ve yaşamağa ait. Hayatla alâkalı. Hayat için mecburi olan. * Mc: Çok önemli bir şeyin bağlı bulunduğu başka bir şey. Temel.

• HAYATİYET

  Canlılık. Hayat işaretinin, alâmetinin görünür olması.

• HAYATİYYUN

  Biyoloji âlimleri.

• HAYAVİYE

  Hayatla alâkalı âza. (Hayeviye diye de okunur)

• HAYBER

  Arap Yarımadasında Hicaz bölgesinin doğu sınırında ve Medine-i Münevvere'nin 170 km. kuzeyinde bir kasabadır. Evleri, yüksek bir kayanın üzerinde kurulmuş olan bir kalenin etrafında bulunur. Hicretin yedinci senesinde vuku bulan Hayber Gazası ile meşhur olmuştur. Aynı sene içinde Hz. Resulullah Efendimiz, Hudeybiyeden döndükten sonra binikiyüz piyâde ve ikiyüz süvari ile Hayberin fethine gitmiştir.Hayberin eski ahalisi yahudi olup, fetihten sonra haraca bağlanarak vatanlarında bırakılmışlar ise de, Hz. Ömer (R.A.) Peygamberimizin son hastalıklarında "Arap Yarımadasında iki din birleşemez." dediğini işittiğinden, daha sonra halifeliği zamanında bu hadise istinaden bütün yahudileri çıkarıp Şam'a naklettirmiştir.

• HAYBET

  Mahrumiyyet. İsteğine erememek. Me'yus ve mahrum olmak.

• HAYBET-ZEDE

  f. Sıkıntıya uğrayan, kedere düşen, kederli olan.

• HAYD

  (C.: Hayud-Ahyâd) Uzanmış büyük dağ burnu.

• HAYDA'

  Sıcak günlerde uzaktan görenin su sandığı serap.

• HAYDAR

  Yiğit, cesur, kahraman. * Hz. Ali'nin (R.A.) bir nâmı, * Arslan, gazanfer.

• HAYDARANE

  f. Hz. Ali gibi. Kahramanca, yiğitçe, cesurca.

• HAYDAR-I KERRÂR

  Hz. Ali. * Kahramanca döne döne düşmana saldıran.

• HAYDARÎ

  Kahramanlık, cesurluk, yiğitlik. Arslanlık. * Eskiden bazı esnaf ve köylülerin giydikleri kolsuz aba, hırka.

• HAYDARİYYE

  Hırkanın altına giyilen kısa ve kolsuz elbise.

• HAYDE

  Meyletmek, yönelmek, eğilmek. * Hakdan ve doğru yoldan ayrılmak.

• HAYDEB

  Ulu ve yüce yol.

• HAYDO

  (Kürdçede ism-i tasgirdir) Haydar demektir. (Ali'ye Alo denmesi gibi)

• HAYDUD

  (Haydut) Yol kesici. Dağ hırsızı. Eşkiya.

• HAYE

  f. Yumurta. * Haya, husye.

• HAYED

  Gölgesinden ürken eşek.

• HAYENDE

  f. Ağızda çiğneyen.

• HAYESAN

  Doğru yoldan dönmek, udul etmek. * Nefret etmek.

• HAYEVAN

  (Bak: Hayvan)

• HAYEVÎ

  Canlı. (Bak: Hayaviye)

• HAYF

  Gözün birisi birine muhalif olmak.

• HAYF

  (Hayfâ) Emansızlık. Haksızlık. Zulüm. Cevr. (Vah vah, yazık, eyvah, yazıklar olsun meâlinde söylenir.)

• HAYFANE

  (C: Hayfân) Alacalı çekirge. * Ayakları uzun olan at.

• HAYFES

  Kısa adam.

• HAYHAY

  t. Baş üstüne, seve seve yaparım, öyle ya!, şüphesiz, elbette (gibi mânâlara gelir.)

• HAYIFLANMAK

  Acınmak, üzülmek. Esef etmek.

• HAYIR

  Hayrette kalan, mütehayyir. Şaşıran. * Birikmiş su.

• HAYIRSEVER

  İyilik ve yardım etmesini seven.

• HAYİA

  Şiddetli ses.

• HAYİC

  Âşık, hayran. * Mest olmuş deve.

• HAYİDE

  f. Çiğnenmiş. * Ağızdan ağıza dolaşmış, bayat söz.

• HAYİDE-GÛ

  f. Değersiz sözler söyleyen kimse. * Değersiz şiirler yazan kimse.

• HAYİH

  Lâzım olduğu halde mevcud olmayan nesne.

• HAYİL

  Kısır olan hayvan. * Engel, mâni. * Hicâb.

• HAYİM

  Suyu, tahmin ettiği yerlerde arayıp bulamamak. * Susuz, atşân.

• HAYİR

  Mütehayyir kimse. * Toplanmış su.

• HAYİŞ

  Sık bitmiş olan hurma ağaçları.

• HAYİZE

  Aybaşısı olan kadın. (Bak: Hayz)

• HAYK

  Sallanmak. * Dokumak. * Tesir etmek, etkilemek.

• HAYK

  Kaplamak.

• HAYKAN

  Büyük ve kalın olan. * Kısa boylu bir kimsenin yürümesi. * Omuzunu oynatmak.

• HAYKATAN

  Türraç kuşunun erkeği.

• HAYL

  Kuvvet. Havl.