H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HAYSAL

  Patlıcan.

• HAYSE

  Hurmayı yağla ve keşle karıştırmak.

• HAYSE-BEYSE

  İleri gidip geri gelmek, bir halde durmak. * Karışıklık. * Şiddet ve darlık.

• HAYSEFUCE

  Gemi dümeni.

• HAYSİYET

  İtibar. Şeref. Değer. Kıymet. Derece. Câh. Mesned. Mertebe.

• HAYSİYET-ŞİKEN

  f. Haysiyet kıran.

• HAYSÜ

  İtibariyle, bakımından. * Hangi yerde? Hangi?

• HAYSÜ LÂYEŞ'UR

  Hissedilmeksizin. Bilinmedik, duyulmadık cihetten.

• HAYŞ

  Nefret etmek.

• HAYŞE

  (C.: Huyuş) Yaramaz keten ipliğinden dokunmuş bez.

• HAYŞUM

  Geniz (burun) kovuğu. Nunlu sesler, gunne buradan çıkar. (Tecvidde bahsedilmiştir.)

• HAYŞUMÎ

  Genizden gelen.

• HAYT

  İp. Kalın ip. * İplik. Bağ. * İki şeyi birbirine bağlayan. * Dikiş dikmek. * Tanyeri ağarması.

• HAYTA

  Kazık.

• HAYTA

  şefkat.

• HAYTA

  Serseri, serkeş kimse. * Ask: Osmanlılarda görevli bir sınıf askere verilen ad. Hayta birlikleri, üstün savaş kabiliyeti olan askerlerden kurulur, lüzumunda düşman topraklarına akın yapmak için de kullanılırdı. Sonraları düzenleri bozulduğunda eşkiyalığa başladılar; bundan dolayı "hayta" kelimesi haydut ve haylaz anlamında kullanıldı.

• HAYTA'

  Deve kuşlarının uzun boyunlu olanı.

• HAYTEL

  Kedi.

• HAYTEUR

  Bir vaziyette durmayan. * Arslan. * Kurt. * Belâ. * Cin tâifesinden bir nesne. * Bir su böceği.

• HAYT-I NURANÎ

  Nurlu bağlantı. Nurâni râbıta.

• HAYTÎ

  Tel şeklinde olan.

• HAYT-UL EBYAZ

  Fecir zuhurunda ufukta ip şeklinde görülen beyazlık.

• HAYT-UL ESVED

  Güneş battıktan sonra ufakta görülen siyahlık.

• HAYU

  f. Salya, tükrük.

• HAYUNET

  Vakit yaklaşma.

• HAYVAN

  Canlı şey, insanla beraber her canlı. * İnsan olmayan idraksiz canlı yaratık. * Yük kaldıran, araba çeken ve binilen hayvan, beygir, katır v.s. * Mc: Akılsız ve idraksız insan, ahmak. (Aslı "Hayevan"dır)

• HAYVANAT

  (Hayvan. C.) Hayvanlar.

• HAYVANAT-I BAHRİYYE

  Deniz hayvanları, denizde yaşayan hayvanlar.

• HAYVANAT-I BERRİYYE

  Kara hayvanları, karada yaşıyan hayvanlar.

• HAYVANAT-I EHLİYYE

  İnsanlara alışık olan hayvanlar, evcil hayvanlar.

• HAYVANAT-I VAHŞİYYE

  Vahşi hayvanlar, yabani hayvanlar.

• HAYVAN-I BERRÎ

  Karada yaşayan hayvan.

• HAYVAN-I NÂTIK

  Konuşan hayvan. (İnsan)

• HAYVANÎ

  Hayvana, diriye âit ve ona müteallik.

• HAYVANİYYET

  Hayvanlık, canlılık, zihayat olmak. Akıl ve idrakten mahrumiyet.

• HAYY

  Diri, canlı, sağ. * Bir şeyi cem' ve ihraz eylemek.

• HAYYÂKALLAH

  Allah seni yaşatsın. Allah ömrünü uzun etsin, meâlinde ve dua makamında söylenen bir tâbirdir.

• HAYYAL

  Dalavereci, hileci, hilekâr.

• HAYYAL

  (Hayl. den) At terbiyecisi, at yetiştiren.

• HAYYALE

  Fikir sahipleri.

• HAYYAM

  Çadırcı.

• HAYYAT

  (Hayye. C.) Yılanlar.

• HAYYAT

  Terzi. Dikiş diken sanatkâr.

• HAYYAT-I MÂHİR

  Usta terzi. Terzi ustası.

• HAYYATÎN

  (Hayyat. C.) Terziler, dikiciler.

• HAYYE

  (C.: Hayyât) Yılan.

• HAYYE

  Gel... Haydi...

• HAYYE-ALEL-FELAH

  Felaha gelin. Toplanın hayır ve ni'metlere, ebedi selâmete... Allah huzuruna gel. Refah ve itmi'nana mucib olacak namaza yetiş. (Bak: Felah)

• HAYYEHELE

  Acele et (mânasınadır).

• HAYYEN

  Diri olarak. Diri, canlı olarak canlı olduğu halde.