H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HEFT-DANE

  Aşure adı verilen bir cins tatlıyı yapmakta kullanılan yedi çeşit tahıl.

• HEFT-DERYA

  Yedi deniz. Pasifik okyanusu, Atlas okyanusu, Karadeniz, Akdeniz, Taberiye, Aral ve Hazer.

• HEFTE

  Yedi günlük müddet olan hafta.

• HEFT-ELVAN

  Yedi renk. * Türlü yemeği.

• HEFT-ENDAM

  Vücudumuzda yedi organ.

• HEFT-GÂNE

  f. Yedi türlü olan. Yedi tane.

• HEFT-HUN

  f. Cehennemin yedi tabakası.

• HEFT-KALEM

  Yedi çeşit yazı. Tâlik, sülüs, tevki, muhfak, reyhanî, rik'a ve nesih.

• HEFT-KÂR

  f. Yedi türlü iplikle dokunmuş kumaş.

• HEFT-MERD

  f. Yedi büyükler. (Kutub, gavs, ebdâl, ahyâr, evtâd, nücebâ, nukabâ)

• HEFT-RENG

  f. Yedi renk.

• HEFTÜM

  f. Yedinci.

• HEFV

  Açlık.

• HEFVAN

  Yanılma, yanlışlık. * Süratle gitme, hızla gitme. * Ayak kayıp sürçme.

• HEFVE

  (C.: Hefevât) Sürçme, ayak kayması. * Mc: Hata, yanılma. Zelle.

• HEGEMONYA

  yun. Kuvvetle ve kıymetli vasıflarla olan üstünlük. * Bir devletin başka bir devlet üzerindeki siyasi üstünlüğü ve baskısı.

• HEHCA'

  Kerim, cömert kimse.

• HE'HE'

  Deveyi yulafa çağırmak. * Gülegen adam.

• HE'HEE

  Deveyi yulafına çağırıp hey hey demek.

• HEJDEH

  f. Onsekiz sayısı.

• HEK'A

  Menazil-i Kamer'den bir yıldız. * Atın göğsü üstündeki dâire.

• HEKHEKA

  Az birşey verme. * şiddetli seyir.

• HEKİM

  (Bak: Hakîm)

• HEKİR

  Taaccüp eden, şaşıran.

• HEKK

  şiddetli yağmur. * Kılıçla vurmak.

• HEKM

  Halka şerle taarruz etmek.

• HEKR

  Taaccüp etmek, şaşırmak.

• HEKTAR

  Fr. Yüz ar değerinde ölçü birimi.

• HEKTOMETRE

  Fr. Yüz metrelik uzunluk ölçü birimi.

• HEKUR

  Uzun, tavil.

• HEL

  Arapçada soru cümlesinin başına gelen bir harf olup; em bel kad edatları yerinde ve ceza mânasına emri ve bazan isbat, bazan da nehiy için kullanılır.

• HEL' (HİL')

  Oğlak. (Müe: Hel'a)

• HEL MİN MEZİD

  Daha yok mu? Daha olmayacak mı? mânâlarında kullanılır.

• HELA'

  Korku. * Feryad. * Hırs.

• HELAHİL

  (Hülhül. C.) Tesiri pek kuvvetli ve öldürücü zehir. Panzehiri olmayan ağu.

• HELAHİL-RİZ

  f. Öldürücü zehir saçan.

• HELAK

  Yıkılma, bitme, mahvolma. * Harislik ve pek düşkünlük. * Azab. Korku, havf. * Fakr.

• HELAKET

  Yıkılma. mahvolma. Felâket.

• HELAL

  Allah'ın müsaade ettiği şey. Haram olmayan. Dinî bakımdan kullanılmasında, yenilip içilmesinde, dinlenmesi veya bakılmasında yahut dokunulmasında nehiy olmayan. * İhramdan çıkan hacı.

• HELALÎ

  Bürüncük ve pamuk karışımından yapılan bir cins yeli bez. * Yaldızlı bakırdan vaya tahtadan mahfazası olan eski sistem saat. * Helâl ile alâkalı olan.

• HELALLI

  Zevce, karı, menkuha. Nikâhlı kadın.

• HELAL-ZADE

  Helâl doğmuş, meşru ve nikâhlı ana-babadan dünyaya gelmiş çocuk. * İyi adam, fenalık yapmaktan çekinen. Sâlih, afif, nâmuskâr.

• HELC

  İtimat etmeyecek söz söylemek.

• HE'LE (HÂLE)

  (C.: Hâlât) Ay ağılı, dâire-i kamer.

• HELECAN

  (Bak: Halecan)

• HELEK

  İki dağın arası.

• HELEKE

  Helâk. * Düşen.

• HELEL

  Örümcek ağı. * Korku. * Yağmur evveli.

• HELESAYA ÇIKMAK

  Eskiden ramazanlarda iftardan sonra para toplamak için çocuklar tarafından teşkil edilen çalgılı heyetlere katılanlar tarafından nakarat makamında söylenen bir tabirdir. Dilenciliğin kibarcalarından sayılır.

• HELEZON

  Saat zenbereği gibi gittikçe daralan daire şekli. Sümüklü böcek kabuğu şeklinde olan.