H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HEMAZÎ

  Sür'at, hız.

• HEM-BAR

  f. Aynı yükü yüklenmiş olan, aynı yükü taşıyan.

• HEM-BER

  f. Beraber olan, birlikte oturan.

• HEM-BU

  f. Kokusu bir, aynı kokuda. * Mc: Âdet ve tarzları aynı.

• HEM-CA(Y)

  f. Aynı yerde oturan. Hemşehri.

• HEM-CENAH

  f. Denk, eşit, müsâvi.

• HEM-CENB

  f. Akran.

• HEM-CİNS

  Aynı cinsten olan.

• HEM-CİVAR

  Aynı yerde oturan, komşu.

• HEM-ÇÜ

  f. Onun gibi.

• HEM-ÇÜNAN

  f. Böylece.

• HEM-DAMAN

  f. Bacanak.

• HEMDE

  Ölümle haşir arası.

• HEM-DEM

  f. Canciğer arkadaş.

• HEM-DERD

  f. Dert yoldaşı, dert arkadaşı. Aynı dert ve kedere düçar olanların beheri.

• HEM-DEST

  (C.: Hemdestân) f. Birlikte çalışan, müttefik, arkadaş. * Ortak, şerik.

• HEM-DESTÎ

  f. Berâberlik, birlik. * Ortaklık, şeriklik.

• HEM-DEST-İ VİFAK

  Bir fikir ve mes'elede anlaşarak elele vermek, hep birden aynı sözü söylemek.

• HEM-DİH

  f. Köyleri aynı olan. Aynı köyden olan.

• HEM-DİL

  f. Fikirleri, düşünceleri aynı olanların her biri. Bir maksad ve istekte bulunanları beheri.

• HEM-DUŞ

  f. Omuz omuza gelen, eşit olan, müsavi olan.

• HEME

  f. Cümle. Hep. Bütün.

• HEME EZ OST

  Herşey ondandır.

• HEME OST

  Hepsi odur.

• HEMEC

  Kıymetsiz, değersiz. * Şaşkın. * Övez (denen at sineği).

• HEMECE

  Zayıf koyun.

• HEMEGAN

  f. Cümlesi, tamamı, bütünü, hepsi.

• HEMEL

  Çobanı olmayan deve.

• HEMERCEL

  Yorga at.

• HEMEYAN

  Akmak, seyelân etmek.

• HEMEZAT

  (Hemeze. C.) Kuruntular, vesveseler, şüpheler, tereddütler.

• HEMEZE

  Vesvese. Şeytanın desisesi. Kuruntu.

• HEM-FİKR

  f. Aynı düşüncede ve aynı fikirde olan. Kafadar.

• HEM-FİRAŞ

  f. Zevce. Karı.

• HEMGÂME-İ AZAB

  Azab zamanı.

• HEMGER

  f. Çulha dokuyucu.

• HEM-GİNAN

  f. Bütün insanlar, bütün nev'-i beşer.

• HEM-GUŞE

  f. Komşu.

• HEM-HAH

  f. Arzu ve talebleri aynı olan, aynı istekleri olan.

• HEM-HAL

  f. Aynı halde olan. İkisi beraber.

• HEM-HANE

  f. Bir evde oturanların beheri. Arkadaş, refik.

• HEMHEME

  Rüzgârın esmesi ile ağaç yapraklarından çıkan sesler. * Aslan bağırması. * Deve sesi.

• HEM-HUDUD

  f. Hudutları bir olan, sınırları birbirine bitişik olan memleket veya arazi.

• HEM-HUY

  f. Bir ahlâk ve tabiatda bulunan. Huyları bir olan.

• HEMÎ

  f. Tıpkı bu, bu bile.

• HEMÎ'

  Ölüm, mevt.

• HEMİCEK

  Şehre köyden yeni gelip bir şey bilmez şaşkın ve kaba adam.

• HEMÎM

  Ağır ağır gitmek. * Otun tazeliğinden dolayı parlaması.

• HEMÎME

  Yumuşak rüzgâr. * Ufak taneli yağmur.

• HEMÎSA'

  Kuvvetli adam.