H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HETEROJEN

  yun. Kim: Cinsi ayrı olan. Türlü özellikteki taneciklerden yapılan maddelerdir.

• HETF

  Bir şeyi gizlice hatırlatmak. Seslenmek. Fısıldamak.

• HETIL

  Akıcı, akan.

• HETÎT

  Birbiri ardınca tez tez gitmek.

• HETK

  Yırtma Yarma. Perdeyi yırtmak. Rezil olmak. Rezil etmek.

• HETK-İ HİCAB-I İSMET

  Namus perdesini yırtma.

• HETL

  Ulaştırmak. * (Yağmur) çok yağmak.

• HETLAN

  Sürekli yağan hafif yağmur.

• HETM

  Ön dişleri kökünden kırmak.

• HETMA'

  Dişsiz olup kurban edilemeyen hayvan.

• HETME

  Çok kelâm, çok söz.

• HETMELE

  Gizli kelâm, gizli söz.

• HETN (HÜTUN)

  Yağmur yağmak.

• HETR

  Ağaçla vurmak.

• HETR

  Bunama, alıklaşma. Ateh getirme, ihtiyarlıktan çocuk gibi olma. * Sersemleşme, aptallaşma. * Birisini kötüleme. * Acib emir. * Zahmet, meşakkat. * Enine yarmak.

• HETT

  Yırtmak. * İkiye büküp kırmak. * Dökmek.

• HETTAK

  Yırtıp parçalayan, paramparça eden.

• HETTAL

  Dağ ismi.

• HETTAN

  Hafif kimse.

• HETUL

  Çok miktar akmak.

• HEV'

  Kötü hırs.

• HEV'

  Himmet.

• HEVA

  İstek. Nefsin isteği. Düşkünlük. Gelip geçici olan heves. Nefsin zararlı ve günah olan arzuları.

• HEVA

  (C.: Ehviye) İki şeyin arasının uzaklığı. * Yer ile gök arası. * Yukarıdan aşağıya inmek. * Her bir boş, ıssız yer.

• HEVA

  (Bak: Hava)

• HEVA VÜ HEVES

  Zevk ve şehvetler. Boş ve geçici şeyler.

• HEVACİ'

  Geyik.

• HEVACİR

  (Hâcire. C.) Günlerin en sıcak olan anları. * Göçenler, göç yapanlar, hicret edenler. * (Hücr. C.) Hezeler, hezeyanlar, boş ve mânasız sözler.

• HEVACİS

  (Hâcise. C.) Vesveseler, kuruntular. Akla gelen kötü düşünceler.

• HEVADAR

  f. Hevalı. Nefsine uymuş. Küstah. * Etrafı açık, havalı yer.

• HEVADE

  Yavaşlık. * Yumuşaklık. * Kavmin içinde salah ve muvâfakata sebep olması mümkün olan kimse.

• HEVADÎ

  (Hâdî. C.) Rehberler, deliller, kılavuzlar. * Hidayet edenler, istikametli ve selâmetli yolu gösterenler.

• HEVADİC

  (Hevdec. C.) Kadınların binip oturmaları için devenin üzerine konulan küçük mahfeler.

• HEVAHAH

  f. Sevilen, muhib, dost.

• HEVAHAT

  Ahmak adam.

• HEVAHÎ

  Bâtıl nesne.

• HEVAÎ

  f. Ciddi şeylerle alâkasız. Nefsine düşkün. Nefsine ve şehvetine mağlub. Hevâ ve hevese âit ve müteallik.

• HEVA-İ NESİM

  f. Güzel, lâtif, hoş hava. Lâtif mânevi gıda. * Hava (Atmosfer.)

• HEVAİYE

  Hava gibi hafif ve lâtif karakterde olan şeyler.

• HEVAKÂR

  f. Günahlı işlere hevesli. Hevâ ve hevesine bağlı.

• HEVAMM

  Böcekler, haşereler. Pire, tahta kurusu, bit, örümcek, yılan gibi, kışın gizlenip yazın meydana çıkan, insan ve hayvanın vücudundan beslenerek yaşayan, insana zararı dokunan (parazit yaşayan) küçük canlılır.

• HEVAN

  Hakaret, zillet, alçaklık, zelillik, aşağılık, horluk.

• HEVAPEREST

  f. Sadece gayr-ı meşru lezzet ve hevesinin peşinde. Cenab-ı Hakk'ı, dinin emirlerini unutmuş, nefsine şiddetle muhabbet eden. Nefsine tapınır derecede Haktan gafil.

• HEVAS

  Çok yiyen kişi.

• HEVATİF

  (Hâtif. C.) Hâtifler. Gayıptan işitilen sesler. * Nidâ eden melekler.

• HEVAYA

  Zayıflık.

• HEVB

  Yol, tarik. * Ateş alevi. * Karışık sözlü kimse.

• HEVBER

  Kırmızı gül.

• HEVC

  (C.: Hüvüc) Uzun boylu ve akılsız olmak. * Rüzgârın sert esmesi.

• HEVCELE

  Hiçbir işaret ve alâmet olmayan ev veya sahrâ. * Yürügen deve. * Uzun boylu, ahmak erkek.