H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HEVD

  Tevbe etmek.

• HEVDA'

  Deve kuşunun erkeği.

• HEVDE

  Bağırtlak kuşu.

• HEVDEC

  (C.: Hevâdic) Kadınların binmesi için devenin sırtına konulan ufak mahfel.

• HEVEK

  Ahmaklık.

• HEVES

  Gelip geçici istek. Nefsin hoşuna gitmek. Devran edip gezmek. Akıl ile olmayıp nefis ile olan istek.

• HEVESAT

  f. Arzu ve nefsâni emeller. Boş, bâtıl ve günahlı şeylere dâir olan istekler. Hevesler.

• HEVESÂT-I NEFSÂNİYE

  Nefsin hevesleri, arzuları ve kötü istekleri.

• HEVESDAR

  f. Hevesli.

• HEVESKÂR

  f. Hevesli istekli, arzulu. Meyli ve arzusu olan, heves eden.

• HEVESKÂRÂN

  (Heveskâr. C.) İstekliler, hevesliler.

• HEVESKÂRÎ

  f. Heveskârlık, heveslilik.

• HEVESNÂK

  f. Hevesli, heves edici, istekli.

• HEVESNÂKÂN

  (Hevesnâk. C.) Hevesliler, heves edenler.

• HEVESPERVER

  f. Hevesli, heveskâr.

• HEVEŞ

  (Karın) Göçük olmak.

• HEVHEVE

  f. Ağacın yapraklarının rüzgâr esmesi ile çıkardığı sesler.

• HEVL

  Korku. Korku verici. * Ürkmek. Dehşet. Yılgınlık. İhtilâl-ı dimağ (beyindeki bozukluk) sebebi ile bâzı hayâli suretler tevehhüm ederek ondan korkmak.

• HEVL-ÂVER

  f. Korkunç, korku getiren, korku veren.

• HEVL-ENGİZ

  f. Korkunç korkulu.

• HEVL-NÂK

  f. Korkulu, korkunç.

• HEVLUL

  Hafif adam.

• HEVM

  Uyuklayıp başını her tarafa eğmek.

• HEVN

  Kolaylık, sühulet. * Vakar. Teenni. * Sükunet. Sekine. Rıfk. * Ufak şey. Hor ve zelil olmak.

• HEVR

  Birisini itham etmek, töhmet. Zan. Takdir ve tahmin etmek. * Binayı yıkmak, yıkılmak. * Sulu, ağaçlı yer. * Koyun sürüsü.

• HEVRE

  Dövmek. * Çok fazla yemek.

• HEVS

  Bir şeyi vurarak kırmak. * İfsad etmek. * Dolaşmak. * Davarı yavaşça ileri sürmek.

• HEVŞ

  Çok miktar.

• HEVTE

  Suya gidecek yol.

• HEVZEB

  Yaşlı deve.

• HEVZELE

  Depretmek, hareket.

• HEY'

  Gönül dönmek. * Yaramaz gönüllü olmak. * Korkak olmak.

• HEY'A

  Yere dökülen birşeyin akması. * Korkutucu ses.

• HEYAKİL

  Heykeller.

• HEYÂKİL-İ KADÎME

  Eski heykeller.

• HEYAM

  Hayranlık hâli. * Çok yumuşak kum.

• HEYAMOLA

  Eskiden ramazanlarda para toplamak gayesiyle mahalle çocukları tarafından teşkil edilen bir nevi dilenci alaylarında söylenen bir tâbirdir. * Eskiden gemiciler gemi demirini çekerken veyahut bir amele inşaatta ağır bir şey kaldırırken yahut da şahmerdanı yukarı çekerken kuvvetbirliğini sağlamak için hep bir ağızdan "hayemola, yelesa, heyamo heyamo" diye bağırırlardı.

• HEY'ARE

  Bir yerde karar etmeyen kadın.

• HEY'AT

  Hey'etler. Ayrı ayrı mânalar. Kısımlar.

• HEY'ATIN FELETÂTI

  Birini taklit eden kimsenin taklitçiliğini gösterip ilân eden sürçmeleri, falsoları. Kemalât-ı ruhiye veya mükemmelliğin iktizası olan umum ahvaldeki fıtrîlik ve müvazeneyi o seviyede olmayanın sun'î taklitteki gayr-ı fıtrîliği.

• HEYATİLE

  Hind taifesinden bir kavim.

• HEYBAN

  Korkunç, korku getiren. * Çok utangaç çekingen. * Korkak. * Çoban.

• HEYBE

  Eşya koymaya mahsus iki taraflı küçük torba.

• HEYBET

  Hürmetle beraber koruk hissini veren hal. Sakınıp korkulacak hal. Azamet.

• HEYBUB

  Korkak.

• HEYC

  Heyecan, telaş. * Galeyan, tahrik. * Kavga, harp, savaş, cenk.

• HEYCA

  Cenk, cidal, vuruşma, birbirini öldürme, kıtal.

• HEYCAGÂH

  f. Muharebe meydanı, savaş yeri.

• HEYCEMANE

  Büyük inci.

• HEYD

  f. Ekinci yabası.