H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HEYUB

  Azametli, heybetli, gösterişli.

• HEYULA

  Zihinde tasarlanan korkunç hayal. * Gösteriş ve iriliği olduğu halde hiçbir te'siri ve değeri olmayan şey. * Eski felsefede: Eşyanın aslı ve gerçek olan kısmı. Madde. (Bak: Esir)

• HEYULÂNİYYUN

  Maddeciler.

• HEY'URUR

  Meşakkat, zahmet.

• HEYYİN

  Kolay, sühuletli.

• HEYZ

  Kırık kemik sarılıp ovulduktan sonra tekrar kırmak.

• HEYZA

  Fazlaca kusma, istifra etme. * Tıb: Kolera hastalığı.

• HEYZALE

  İnsan sesleri. * Cemaat, topluluk. * Çok asker. * Büyük deve. * Belinden aşağısı şişman olan kadın.

• HEYZAM

  Bahâdır, kahraman.

• HEYZÜM

  f. Kuru odun.

• HEYZÜM-PÂRE

  f. Odun parçası.

• HEZ

  Eğlence. Ciddi olmayan söz.

• HEZ'

  Kırmak.

• HEZABİR

  (Hizebr. C.) Arslanlar, esedler. * Yiğitler, kahramanlar.

• HEZAR

  f. Bin. (1000) * Pek çok. * Bülbül.

• HEZARAN

  f. Binler. Binlerce. Pek çok. * Bülbüller.

• HEZARDASTEN

  (Hezârdestân) f. Bülbül.

• HEZAREN

  Sıcak memleketlerde yetişen; ve baston, sandalye gibi şeyler yapmakta kullanılan bir cins kamış.

• HEZARFENN

  f. Çok bilen, bir çok san'atı birden çok yüksek derecede yapabilen. * Minâre ustası.

• HEZARMÎH

  f. Bin yerinden yamalı derviş hırkası. * Çok süslü. * Gök yüzlü.

• HEZARPA

  f. Çok ayaklı, bin ayaklı. * Kırkayak.

• HEZARPARE

  f. Bin parça, çok ufak.

• HEZARTABE

  f. Güneş, şems.

• HEZARYAR

  f. Bin defa. Bin kerre.

• HEZAZÎK

  Süratle kat'etmek, çok çabuk kesmek.

• HEZB

  (C.: Hizâb-Ehazıb) Yağmur damlası birbiri ardınca damlamak.

• HEZBE

  (C.: Hüzub-Hizâb Hizabât) İri katreli yağmur. * Otu az olan yüksek tepe.

• HEZEC

  Gök gürültüsü. * Güzel sesle şarkı söylemek.

• HEZECAT

  (Hezec. C.) Yağmur çisiltisi. Yağmur sesi.

• HEZELİYAT

  (Hezl. C.) Ciddi olmayan sözler. Saçma sapan konuşmalar. Deli saçması.

• HEZEYAN

  Kötü sözler. Soğuk şakalar. * Sayıklama. Saçma sapan konuşma.

• HEZEYANAT

  (Hezeyan. C.) Sayıklamalar. * Saçma sapan ve mânâsız konuşmalar.

• HEZF

  Yaşlı devekuşu.

• HEZHAZ

  Aygırları boyunlarından sıkıp zebun eden yavuz aygır.

• HEZHAZ

  Keskin kılıç.

• HEZHEZE

  Cisimlerin, hava yahut başka bir şey dokunmasiyle titremesi.

• HEZÎ

  Ahmak. * Vakit, saat.

• HEZÎC

  Ahmak kimse. * Süratle yürüyen kimse.

• HEZÎL

  Zayıf, arık. Bitkin.

• HEZÎM

  Sağanaklı yağmur. * Gök gürültüsü. * Koşarken kişneyen at.

• HEZÎMET

  Bozgunluk, mağlubiyet.

• HEZÎZ

  Deprenmek.

• HEZK

  şiddetli gök gürültüsü. * Uçurmak. * Yuvarlamak.

• HEZL

  Ciddi olmayan söz. Saçma, uydurma, yalan konuşmak. * Edb: Meşhur bir manzumeye lâtife tarzından nazım yapmak. Bu tarzda yapılan nazım.

• HEZLÂMİZ

  Şaka ile karışık söz. Mizahlı kelâm.

• HEZL-GÛ

  Şakacı. Lâtifeci, mizahlı söz söyleyen.

• HEZLİYÂT

  (Hezl. C.) Mizah ve şakayla ilgili söz veya şiirler.

• HEZM

  Seğirtmek. * Taze olmak. * Kırmak.

• HEZM

  Bozma, mağlub etme, hezimete uğratma. * Sıkıştırma, sıkma, bir şeyi sıkıp ezme.

• HEZM

  Çok çabuk kesmek. * Sür'atle yemek.