H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HEZME

  Elle basıldığında veya sıkıldığında oluşan çukur.

• HEZMELE

  Bir cins yürüyüş.

• HEZR

  Saçmasapan, boş ve mânâsız söz.

• HEZRA

  (C.: Hezrât) Vurmak.

• HEZREME

  Sür'atle okumak. Sür'atli kelâm.

• HEZZ

  Vurmak, dövmek. * Isırmak.

• HEZZ

  Hareket ettirmek. Depretmek. Tahrik.

• HEZZ

  Hızlı okumak. * Süratli kesmek.

• HEZZA

  İnsan topluluğu, hayvan sürüsü.

• HEZZAM

  Keskin.

• HEZZAR

  Devamlı saçmalayan adam.

• HEZZUZ

  Keskin.

• HI

  Arabça alfabede dokuzuncu harftir. Ebced hesabına göre 600 sayısına işaret eder.

• HIBA

  Yağmurdan korunmak için kurulan çadır. Tente.

• HIBA'

  Atâ, bahşiş, hediye.

• HIBAB

  (C.: Havâbibe) Hısımlık, yakınlık, akrabalık, karâbet.

• HIBAB

  Sevişmek, muhabbet.

• HIBALE

  Kement.

• HIBAT

  Yüzde olan dağ ve nişân. * Davarın ayağında ve uyluğunda yapılan işâret.

• HIBAZET

  Ekmek yapma mesleği, ekmekçilik.

• HIBB

  Bahadırlık, kahramanlık. * Gammazlık.

• HIBB

  Muhabbet. * Habib. Yoldaş.

• HIBBE

  Hımhım otunun tohumu.

• HIBHER

  Galiz, kaba.

• HIBIK

  Uzun, tavil. * Hızlı yürüyüşlü at.

• HIBK

  Yellenmek.

• HIBNE

  (C.: Hıben) Büyük çıban.

• HIBRAK

  Yellenme.

• HIBRE

  Tecrübe etmek, denemek, sınamak.

• HIBRE (HABRE)

  (C.: Hıber-Hıberât) Yemeni, alaca renkli bez.

• HIBSE

  Yaramaz, habis nesne.

• HIBTE

  Azıcık süt. * Bir içim su.

• HIBVE (HUBVE)

  (C.: Hubâ) Gökyüzüne yayılmış büyük bulut. * Dizlerini büküp, mak'adı üzerine oturup, elleri dizleri altından bağlamak. * Bele takılan şey.

• HICCE

  (C.: Hıcec) Bir kere haccetmek. * Sünnet.

• HIÇKIRIK

  t. Fazla yemekten ve asabi sebeplerden diyaframın kasılması ve akciğerlerdeki havanın şiddetli ve gürültülü bir şekilde dışarı atılması. * Boğaz tıkanacak surette ve derinden iç çekerek ağlama.

• HIDA'

  Hile.

• HIDAC

  Eksik, noksan.

• HIDANE

  (Bak: Hızane)

• HIDARE

  Oturma, ikamet.

• HIDEB

  şişman gövdeli kimse.

• HIDEMAT

  (Bak: Hidemat)

• HIDEMM

  Bahşişi çok olan kimse.

• HIDÎV

  f. Vezir, âsaf. * Kral nâibi. * Osmanlı Padişahı Abdülaziz zamanında (1861 - 1876) Mısır valilerine verilen ünvan. Sultan Abdülaziz, hıdîv ünvanını Büyük Fuad Paşa'nın arzusu üzerine ilk olarak Kavalalı Mehmed Ali Paşa'nın torunu olan İsmail Paşa'ya verdi. (8/6/1867) İsmail Paşadan sonra oğlu Tevfik Paşa, daha sonra da Abbas Hilmi Paşa, Mısır Hıdîvi oldular. Mısır hıdîvleri protokol bakımından şeyhülislâm ve sadrazam ile aynı derecede idiler.

• HIDÎVÂNE

  f. Bir vezire veya Mısır hıdîvine yakışır şekil ve surette.

• HIDK

  Kesmek. * İhâta etmek, kaplamak, içine almak.

• HIDN

  Koltuk altından yan başına varana kadar, kucak. * Nahiye. * Canip, taraf.

• HIDR

  Mâni, engel. * Perde, hâil.

• HIDRELLEZ

  (Hıdırellez) Rumi Nisan ayının 23. gününe verilen addır. Bu tarih 6 Mayıs'a tekabül eder. Doğrusu Hızır ve İlyas'tır.

• HIFA'

  Her şeyin örtüsü ve perdesi. * Kırba örtüsü.

• HIFAF

  Yeyni, hafif.