H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HIM'

  Kurt. * Hırsız.

• HIMA

  Kimsenin giremediği mahfuz otlak. * Sultan için korunup hıfz edilen çayır.

• HIMAM

  Ölüm, mevt.

• HIMAR

  (C.: Humr-Humur) Kadınların başlarına sardıkları bez.

• HIMAR

  (C.: Hamir - Humur) Eşek.

• HIMARE

  (C.: Hamâyir) Ayak üstü. * Havuzun etrafına koydukları taş. * Avcıların av vurmak için çevrelerine ev gibi dizdikleri taşlar.

• HIMAS

  Karnı aç kimseler.

• HIMASA

  İnce bellilik.

• HIMBIL

  Budala ve miskin.

• HIMDID

  Havuz dibinde olan döşeme.

• HIMHIM

  Burundan konuşan. Sesleri burnundan çıkararak konuşan kimse. * Burnundan çıkan ses gibi boğuk. * Arap diyarında biten bir ot. * Çok siyah.

• HIMLAK

  (C.: Hamâlik) Gözün etrafı.

• HIMRE

  Bir şeyin bozulup şekil değiştirmesi.

• HIMS

  Üç gün deveyi susuz bırakıp, dördüncü günü su vermek. * Alaca yemeni bez.

• HIMTAT

  Ot arasında olur bir nakışlı böcek.

• HIMVE

  Hastanın yemek yememesi.

• HIMYE

  Tıb: Hastanın, hekim tarafından verilen ilaçlarla kanaat edip ve tavsiyelerine uyup o hududun dışına çıkmaması.

• HIMYET

  Yemek yememek. Perhiz yapmak.

• HINA (HINNÂ)

  Kına.

• HINAF

  Devenin yulardan burnunu çözmesi. * Deve bileğinde olan yumuşaklık.

• HINAÎ

  Kına satan, kınacı.

• HINAK

  İdam ederken boyna geçirilen ip.

• HINAK

  (Hanak. C.) Kızmalar, darılmalar, kin tutmalar, haset etmeler.

• HINAS

  (Hünsâ. C.) Kendisinde hem erkeklik ve hem de dişilik özelliği taşıyanlar.

• HINAT

  (Hınta. C.) Buğdaylar.

• HINATA

  Buğday satmak.

• HINAYE

  Burun ucu.

• HINC

  Her nesnenin aslı. * Meyl ettirmek, eğmek, yöneltmek.

• HINCAHINÇ

  Ağzına kadar ve tıka basa dolu. Dopdolu. (Bu tabir bir yer veya taşıt için kullanılır.)

• HINCER

  (C.: Hanâcir) Hançer.

• HINDELİS

  Ağır yürüyüşlü deve.

• HINDİS

  (C.: Hanâdis) Katı karanlık.

• HINEZKAR

  Kısa boylu kişi.

• HINN

  Cinden bir tâife.

• HINNA

  Kına. Saça, sakala veya kadınların, parmaklarının uçlarına sürdükleri sarımtırak pembe boya ve bunun esası olan toz.

• HINNAB

  Uzun boylu.

• HINNUS

  (C.: Hanânis) Hınzır eniği.

• HINS

  Bâtıldan hakka veya haktan bâtıla meyletmek. Yeminini bozmak. Günah.

• HINS-I YEMİN

  Yemininde durmayıp bozmak. Nakz-ı ahd da denir.

• HINSIR

  Küçük parmak. Serçe parmak.

• HINSÎR

  Alçak, soysuz, âdi.

• HINTA

  Buğday.

• HINTAR

  Çok acıkmak.

• HINYE

  Yay.

• HINZAB

  Kısa boylu. * Yaban havucu.

• HINZIB (HUNZEB)

  Kokmuş et parçası. Bir lâkap.

• HINZIR

  (C.: Hanâzır) Domuz. (Beğenilmeyen birisine hakaret için mecazen söylenir.) * Pis ve katı kalbli kimse.

• HINZİMAN

  Cemaat, topluluk. * Taife.

• HINZÎRE

  (C.: Hınzırât) Hileci ve fitnekâr kadın. * Dişi domuz.

• HINZİYAN

  Faydasız ve mânasız sözler konuşan.