H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HEYD

  Depretmek. * Zahmetli olmak.

• HEYDEB

  Yere yakın olan bulut.

• HEYDEBÎ

  Atın bir çeşit yürümesi.

• HEYECAN

  Birden bire şiddetle hislenme. Ürperme. * Coşkunluk. Coşmak.

• HEYEF

  İnce belli olmak.

• HEYELAN

  Toprak kayması.

• HEYEMAN

  (Heym) Şaşkınlık. Tutkun olmak, âşıklık.

• HEY'ET

  Şekil. Suret. Görünüş. * Birlik teşkil eden şahısların mecmuu. * Gök ve yıldız ilmi. Astronomi. * Duruş, vaziyet, keyfiyet. Tabiat ve cibilliyet. Bir şeyin cibilli vaziyeti.

• HEY'ET-İ ASLİYE

  Aslındaki şekil ve suret.

• HEY'ET-İ A'YÂN

  Senato. * Mertebesi yüksek ve itibar edilenlerin heyeti.

• HEY'ET-İ HÂKİME

  Hâkimler hey'eti.

• HEY'ET-İ İÇTİMAİYE

  İçtimaî heyet. Topluluğa âit heyet. Toplantı heyeti.

• HEY'ET-İ MECMUA

  Bir şeyin teferruatına ve cüz'lerine bakılmaksızın bütününün gösterdiği hal ve manzara.

• HEY'ET-İ TEMSİLİYE

  Temsil hey'eti. * Tar: Erzurum Kongresinde Şarkî Anadolu Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti ismini alan cemiyetin nizamnamesi iktizasınca seçilen şahıslardan teşekkül etmiş olan hey'et. (6 Ağustos 1919)

• HEY'ET-İ UMUMİYE

  Umumi hey'et. Bir şeyin teferruatları nazara alınmadan olan umumi durumu.

• HEY'ET-İ VEKİLE

  Vekiller hey'eti, icra vekileri hey'eti. Bakanlar Kurulu. Başbakanın riyaset ettiği heyet.

• HEY'ETŞİNAS

  f. Astronomi bilgini. Sema ve ecramın ahvâline vâkıf olan.

• HEYF

  Sıcak rüzgâr.

• HEYG

  Çoğaltmak.

• HEYHA

  Deveyi yulafa çağırmak.

• HEYHAT

  Teneffür ve tehassür ifâde eder; "sakın, savul, yazıklar olsun, uzak ol" mânalarına geldiği gibi, daha ziyade; Eyvah, yazık, ne yazık, ne kadar uzak... gibi mânalar için söylenir.

• HEYÎ

  f. Varlık, madde.

• HEYKEL

  Taş, tunç, kil ve alçı gibi maddelerden yontularak, kalıba dökülerek veya yoğurulup, pişirilerek yapılan insan, hayvan vs. şekli. * Büyük bina, anıt, büyük ve yüksek yapı, âbide. * Mc: Soğuk ve duygusuz kimse. * Güzel ve yakışıklı kişi.

• HEYKELTRAŞ

  Heykel yapan kimse.

• HEYL

  Dökmek. * Bir şeyi ölçüsüz def'etmek.

• HEYLELE

  Lâ ilâhe illâllah demek.

• HEYLEMAN

  Çok, kesir.

• HEYLULET

  (Bak: Haylulet)

• HEYM

  (Heyemân) Şaşkınlık. * Âşık olma, tutkun olma. * Yüzü yere koymak.

• HEYMERE

  Koca avret. İhtiyar kadın.

• HEYN

  (Heyyin) Kolay. Rahat. * Vakar. Sükunet.

• HEYNE

  Tıb: Kolera hastalığı.

• HEYNEME

  (C.: Heynem) Gizli ses.

• HEYR

  Rüzgâr adı. * Sağlam ve sert taş.

• HEYRA'

  Korkak, ahmak kimse.

• HEYREA

  Çoban düdüğü. * Meyyitin kabrine toprak dökmek.

• HEYRUN

  Bir nevi hurma.

• HEYS

  Yürümek.

• HEYS

  Atâ etmek, vermek, bağışlamak. * Hareket.

• HEYSAM

  Arslan. * Kısa boylu kişi.

• HEYSAR

  Arslan.

• HEYSEM

  Toy kuşunun yavrusu. * Tavşancıl yavrusu. * Akbaba yavrusu. * Kurt eniği.

• HEYŞ

  Hareket. * Davar sağmak. * Fitne. * Iztırab, acı.

• HEYŞE

  (C.: Heyşât) Husumet, hasımlık. * Çekişmek, nizâ etmek.

• HEYŞER

  Ot. * Ağaç.

• HEYŞUR

  Ot. * Ağaç.

• HEYTAL

  Tilki.

• HEYTALE

  (C.: Heyâtıl) Helva kazanı.

• HEYTELEK

  Gel mânasınadır.

• HEY'UA

  Kusmak, kay. * Yavaşlık.