H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HIŞ'A

  Doğum anında ölen annenin karnı yarılarak çıkarılan çocuk.

• HIŞAŞ

  Başı küçük adam. * Küçük başlı yılan. * Devenin burnuna geçirdikleri burunduruk. * Kuşlardan, dimağı olmayan. * Çuval. * Cânip, taraf. * Sinir.

• HIŞF

  Geyik yavrusu.

• HIŞIR

  Kavun ve karpuzun kabuk kısmı. * Olgunlaşmamış kavun. * Kötü bir tabaklama neticesinde, bazı kısımları sert kalan deri. * Mc: Kaba, görgüsüz ve salak kimse.

• HIŞM

  f. Öfke, hiddet, gazap, kızgınlık.

• HIŞM-ÂLUD

  (Hışm-gîn, Hışmîn, Hışm-nâk) Kızgın, öfkeli.

• HIŞM-GÎN

  f. Dargın, öfkeli, kızgın, darılmış, gücenmiş.

• HIŞM-NÂK

  f. Kızgın, öfkeli, hiddetli, hışımlı.

• HIŞT

  Küçük mızrak şeklinde, ortasında ipten örtülü bir halka olan ve orta parmağa geçirilerek atılan eski bir savaş âleti. * Kerpiç. * Tuğla.

• HIŞTEK

  f. Küçük kerpiç.

• HIŞT-I HAM

  Ham kerpiç. Tam pişmemiş kerpiç. Güneşte kurutulan kerpiç.

• HIŞT-I PUHTE

  Fırında pişirilmiş tuğla.

• HIŞT-TABE

  f. Tuğla ocağı.

• HIŞT-ZEN

  f. Kerpiç veya tuğla yapan kimse.

• HIŞV

  Geyik buzağısı.

• HIT'

  Suç, günah. Günah işlemek.

• HITAB

  Sözü âşikâre ve yüzüne söylemek. * Seninle gayrin arasında olan kelâm.

• HITABET

  Hatiplik etmek.

• HITABİYYE

  Rafizî taifesinden bir bölük cemaat.

• HITAM

  (C.: Hutum) Dizgin, yular.

• HITAN(E)

  Sünnet etmek.

• HITAR

  Misli, benzer, denk, eş. * Bir çevreyi ihâta edip çevresini dolaşan nesne.

• HITAR

  (Hatar. C.) Tehlikeler, hatalar.

• HITAT

  (Hıtta. C.) Ülkeler, memleketler, diyarlar.

• HITBAN

  Ebucehil karpuzu.

• HITBE

  Huk: Bir kadının nikâhına talib olmaktır. Evlenmeyi taleb eden erkeğe: "hâtıb", evlenmesi taleb edilen kadına da "mahtube" denir.

• HITR

  (C.: Ahtâr) Boya otu. * Çok miktar deve. * Suyu çok olan süt.

• HITR

  Az miktar vermek.

• HITRE

  Azıcık vergi.

• HITTA

  Günahlardan istiğfar etmek. * Başkasının üzerinden suçluluğu kaldırmak. * (C.: Hıtat) Diyar, ülke, memleket.

• HITTA-İ CESİME

  Büyük ülke.

• HIVA'

  (C.: Ahviye) Suya yakın toplanmış evler. * Kaplayıp, toplayıcı olan.

• HIVAN

  (C.: Huvn) Sofra.

• HIVAR

  Cevap vermek.

• HIVEL

  Zeval. * Bir yerden başka yere intikal, tahavvül etmek.

• HIVKAL

  Zayıf olmak, zayıflamak.

• HIYABAN

  f. Cadde. İki tarafı ağaç dikili yol. Bahçe yolu. İki tarafı ağaçlı muntazam yol. * Ortasından su akan ağaçlık yer. * Tahrân'da büyük bir caddenin adı.

• HIYABE

  Ümitsiz ve mahrum olmak.

• HIYAKE

  Dokumak.

• HIYAL

  Hayvanın kısır olması.

• HIYAM

  (Hayme. C.) Çadırlar.

• HIYANAT

  (Hıyanet. C.) Hıyanetler, hâinlikler, kahpelikler.

• HIYANET

  Hâinlik. Vefasızlık. İtimadı kötüye kullanmak. Sözünde durmayıp oyun etmek.

• HIYANETEN

  Kötülükte bulunarak, hıyanet ederek.

• HIYANET-İ VATAN

  Vatan hainliği. Vatana hıyanet etme.

• HIYANETKÂR

  Hıyanet eden. Hâin.

• HIYAR

  Hayırlılar. * (C.: Hıyârât) Huk: Bir işi yapıp yapmamada serbestlik. Genel olarak bir anlaşmadan vaz geçme. Hususi bir sözleşmenin fesh veya tasdiki. Muhayyerlik. Kendisinde böyle muhayyerlik bulunan kimse, yaptığı bir akdi diğer tarafın rızasına hâcet kalmaksızın bozabilir.

• HIYARAT

  (Hıyâr. C.) İslâm hukukunda alışveriş meselelerine ait muhayyerlik hususları.

• HIYARE

  Otsuz, otu olmayan yer.

• HIYAR-I AYB

  Bir şeyde mevcud olan bir kusurun akitten sonra meydana çıkmasından dolayı âkitlerden biri için sabit olan muhayyerliktir.