H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HİDASE

  Pâk etmek, temizlemek. * Kahramanlık, yiğitlik. * Abdest bozmak.

• HİDAŞ

  Tırmalama.

• HİDAT

  (Hâdî. C.) Hidayeti ve doğru yolu gösterenler.

• HİDAYE

  Çaylak kuşu.

• HİDAYET

  Doğruluk. İslâmlık. Hakkı hak, bâtılı da bâtıl olarak görüp doğru yola girmek. Dalâletten ve bâtıl yoldan uzaklaşmak.

• HİDAYET-EDÂ

  f. Hidayete sebeb olan. Hidayet verici.

• HİDB

  Arkası yumru kimse, kambur.

• HİDBAR (HİDBÎR)

  (C.: Hadâbir) Zayıflığından arkasında eti kurumuş deve.

• HİDC

  (C.: Ahdac-Huduc) Yük. * Deveye konulan mahfel.

• HİDDET

  Öfke. Kızgınlık. Gadab. Dargınlık. Hışım. * Keskinlik.

• HİDDET-İ BASAR

  Görüş keskinliği.

• HİDDET-İ HAVÂS

  Duyguların keskinliği.

• HİDDET-İ SEYF

  Kılıç keskinliği.

• HİDDET-İ ZEKÂ

  Akıl üstünlüğü, zekâ keskinliği.

• HİDDÎS

  Çok sözlü, çok konuşan.

• HİDEMAT

  (Hizmet. C.) Hizmetler. Vazifeler. Hizmetliler.

• HİDEMAT-I ÂMME

  Umuma ait vazifeler. Kamu görevleri. Millete fayda veren hizmetler.

• HİDEMAT-I İMANİYE

  İmâni hizmetler. (Kur'an-ı Kerim'i ve mânâsını öğrenmeğe vesile olmak; imâni şüphelerin giderilmesine çalışmak; İslâmiyetin, hak din olduğunu isbat etmek veya isbâta vesile olmak gibi.) Görülen hizmetler. Eşyanın ve mahlukatın lisan-ı hâl ile esmâ-i İlâhiyeye ait yaptıkları tesbih ve ibadetleri.

• HİDEMAT-I ŞAKKA

  Taş taşımak, toprak kazmak gibi, mahkûmlara yaptırılan ağır hizmetler.

• HİDFE

  İnsan cemaati, insan topluluğu.

• HİDMEL

  Eski kaftan, eski elbise.

• HİDMET

  (Bak: Hizmet)

• HİDROELEKTRİK

  Fr. Su gücünü kullanarak elde edilen elektrik.

• HİDROELEKTRİK SANTRALI

  Su gücünü kullanarak elektrik üreten fabrika veya merkez.

• HİDROFİL

  Fr. Suyu kolayca emen madde.

• HİDROJEN

  Fr. (Bak: Müvellid-ül ma')

• HİDSAN

  Sonradan olmuş nesne.

• HİFAF

  Tavaf etmek. * Ziynet vermek. * Yan, taraf.

• HİFF

  Yağmurunu döküp hafiflemiş bulut. * Biçilmediğinden tanesi dağılmış ekin. * Bir nevi balık.

• HİFFET

  Hafiflik. * Mc: Onurlu ve vakarlı olmamak. Temkinsizlik. Akılsızlık. Hoppalık.

• HİFFET-İ MİZAC

  Hafifmeşreblik. Hoppalık.

• Hİ'HA'

  Bir sapı kara ot.

• HÎK

  Tulum.HİK (Heykal-Heykam) : Devekuşunun erkeği. * İnce uzun.

• HİKAL

  Zayıflık, süstlük.

• HİKAYAT

  Hikâyeler.

• HİKÂYE

  (Hikâyet) Bir hâdiseyi anlatmak. Anlatma. * Olmuş bir hâdise.

• HİKÂYE-NÜVİS

  f. Hikâye ve roman yazarı. Hikâyeci, romancı.

• HİKÂYE-PERDÂZ

  f. Hikâye anlatan, hikâye ve roman söyleyen.

• HÎKÇE

  f. Küçük tulum.

• HİKEM

  (Hikmet. C.) Hikmetler.

• HİKEMÎ

  Hikmet ve düşünceye ait.

• HİKEMİYYAT

  Hikmet ve felsefeye âit söz ve düşünceler. Yeni yeni bilgiler veren kıssalar, ibret verici hâdiseler bildiren yazılar, sözler.

• HİKKA

  Dört yaşına basan dişi deve.

• HİKKAB

  Uzun boylu, büyük karınlı kişi.

• HİKKE

  (C.: Hikek) Kaşıntı.

• HİKMET

  İnsanın, mevcudatın hakikatlerini bilip hayırlı işleri yapmak sıfatı. Hakîmlik. Eşyanın ahvâlinden, hârici ve bâtini keyfiyetlerinden bahseden ilim. (Buna İlm-i Hikmet deniyor) * Herkesin bilmediği gizli sebeb. Kâinattaki ve yaradılıştaki İlâhî gaye. * Ahlâka ve hakikata faydalı kısa söz. * Sır. * Bilinmeyen nokta. İlim, adâlet ve hilimin birleşmesinden doğan değerli sıfat. * Kuvve-i akliyenin vasat mertebesidir. Hakkı hak bilip imtisal etmek, batılı batıl bilip içtinab etmektir. * Allah'a itaat, fıkıh ve sâlih amel. * Akıl, söz ve hareketteki uygunluk. * Hak emre uymak. * Allah'ın yarattıklarında tefekkür. (Bak: Felsefe)

• HİKMET-AMİZ

  f. Hikmetli, hikmetle karışık, hikmeti içine alan.

• HİKMET-AMUZ

  f. Hikmetli. * Hikmet öğreten.

• HİKMET-EDA

  f. Hikmetli.

• HİKMET-ENDUZ

  Hikmet kazanan.