H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HÎME

  f. Kütük, odun, kereste.

• HİMEM

  (Himmet. C.) Himmetler.

• HİML

  Yük. Taşınan ağırlık.

• HİMLAC

  Kuyumcular körüğü.

• HİML-İ CESİM

  Ağır yük.

• HİMM

  Suyu çok olan kuyu.

• HİMMET

  Kalbin bütün kuvveti ile Cenab-ı Hakk'a ve sâir mukaddesata yönelmesi. Kalb isteği ile gösterilen ciddi gayret. * Allah indinde makbul ve mübârek bir kimsenin mânevi yardımı ile birisini koruması, yardım etmesi. * Tabiî şevk ve meyil ve heves. * Lütuf, yardım. (Bak: Mahiyet)Himmet kelimesinin çok geçtiği bir ders:(S - Zindan-ı atalete düştüğümüzün sebebi nedir?C - Hayat bir faaliyet ve harekettir. Şevk ise matiyyesidir. İşte himmetiniz şevke binip mübareze-i hayat meydanına çıktığı vakit, en evvel düşman-ı şedid olan ye's rast gelir. Kuvve-i maneviyesini kırar. Siz o düşmana karşı kılıcını istimal ediniz. Sonra müzahametsiz olan hakkın hizmetinin yerini zapt eden meylüttefevvuk istibdadı hücuma başlar. Himmetin başına vurur, atından düşürttürür. Siz hakikatını o düşmana gönderiniz. Sonra da ilel-i müteselsiledeki terettübü atlamakla müşevveş eden aculiyet çıkar, himmetin ayağını kaydırır. Siz yu siper ediniz. Sonra da, medeni-i bittab' olduğundan ebnâ-yı cinsinin hukukunu muhafazaya ve hakkını onlar içinde aramağa mükellef olan insanın âmâlini dağıtan fikr-i infiradî ve tasavvur-u şahsî karşı çıkar. Siz de: olan mücahid-i âli-himmeti mübarezesine çıkarınız. Sonra başkasının tekâsülünden görenek fırsat bulup, hücum edip belini kırar. Siz de: olan hısn-ı hasîni himmete melce' ediniz. Sonra da acz ve nefsin itimadsızlığından neş'et eden ve işi birbirine bırakmak olan düşman-ı gaddar geliyor. Himmetin elini tutup oturtturur. Size de: olan hakikat-ı şâhikayı üzerine çıkarınız. Tâ o düşmanın eli o himmetin dâmenine yetişmesin. Sonra Allah'ın vazifesine müdahale eden dinsiz düşman gelir. Himmetin yüzünü tokatlar, gözünü kör eder. Siz de: olan kâr-âşinâ ve vazife-şinas olan hakikatı gönderiniz. Tâ onun haddini bildirsin. Sonra umum meşakkatin anası ve umum rezaletin yuvası olan meylürrahat geliyor. Himmeti kaydeder, zindan-ı sefalete atar. Siz de: olan mücahid-i âli-cenabı, o cellâd-ı sehhara gönderiniz. Evet size meşakkatta büyük rahat var. Zira fıtratı müteheyyiç olan insanın rahatı yalnız sa'y ve cidaldedir.)(Münazarat) (Velilerin himmetleri, imdatları, manevî fiilleriyle feyiz vermeleri, hâlî veya fiilî bir duadır. Hâdî, Mugîs, Muîn ancak Allah'dır. Fakat insanda öyle bir lâtife, öyle bir hâlet vardır ki, o lâtife lisaniyle her ne sual edilirse velev ki fâsık da olsun Cenab-ı Hak o lâtifeye hürmeten o matlubu yerine getirir. O lâtife pek uzaktan bana göründü ise de teşhis edemedim. M.N.)

• HİMYAN

  Dirhem koydukları kap ve kemer.

• HİMYATA

  (Süryanicedir ve Tevrat'ta geçer.) Resul-ü Ekrem Hz. Muhammed'in (A.S.M.) İbranice bir ismidir.

• HİMYE

  Perhiz. Yiyecek ve içecekte sıhhat için gösterilen ihtimam ve dikkat.

• HİMYEVÎ

  Perhiz ile alâkalı.

• HÎN

  An, zaman, vakit. Sıra. Çağ. * Kıyamet.

• HİNA

  Hurma salkımı. * Bir çeşit katran.

• HİNA'

  Hayvanın kösneyip erkek istemesi.

• HÎNA

  f. Şarkı söyleme.

• HÎNA Kİ

  Vakta ki, ne zaman ki.

• HİNÂ-GER

  f. Şarkıcı, şarkı söyleyen.

• HİNAS

  (Hünsâ. C.) Kendilerinde hem erkeklik, hem de kadınlık alâmetleri bulunan kimseler.

• HİNBER

  (C.: Henâbir) Eşek sıpası.

• HİND

  Hindistan'ın kısa adı. * Bir kadın adı. (Asr-ı saadette Hazret-i Hamza'nın ciğerlerini yiyen kadın, Ebu Süfyan'ın karısı.) * Fetva metinlerinde kadını temsil etmek üzere kullanılan umumi isimlerden birisi. Diğerleri: Fatıma, Hatice, Zeyneb.

• HİNDEB

  (Hindebâ-Hindebâe) Hindibâ, gündöndü çiçeği.

• HİNDÎ

  Hind'e ait. * Hind ahalisinden olan, Hindli. * Bugün konuşulan Hind dillerinin en yaygın ve tanınmış olanı. * Güzel sanatlarda kullanılan ve Hind'de yapıldığı için de bu ismi alan bir kağıt cinsi.

• HİNDU

  f. Satürn (Zühal) gezegeni. * Benek, ben. * Hind'in Brahman ahalisinden olan. * Hindliler gibi pek esmer adam.

• HİNDUBAR

  f. Yazı hokkası.

• HİNDUVANE

  f. Kavun, karpuz.

• HİNDUVANÎ

  Hindî kılıç.

• HİNE

  Onurlu olma hâli, gururluluk.

• HÎNE

  Bir vakit.

• HÎNEİZİN

  (Zaman zarfı) o zaman, o sıra.

• HÎNEN

  Zamanca, vakta, vakitçe, zaman olarak.

• HÎN-İ HÂCET

  İhtiyaca göre, ihtiyaç vakti.

• HÎN-İ HACETTE

  Lüzumlu zamanında, ihtiyaç olduğu vakit.

• HÎN-İ SEFER

  Yolculuk. * Ölüm zamanı. Sefer zamanı.

• HİNK

  Kır at.

• HİNME

  Boncuk adı.

• HİNNA'

  Kanat.

• HİNNE

  Cinnet, cünun, delilik.

• HİNOĞLU

  Zamanın adamı, açıkgöz, hilekâr kimse. İblis, şeytan, zamane, cin fikirli.

• HİNS

  (C: Ahnâs) Günah. * Yemin. * Ahdi bozmak. * Ağır yük.

• HİNSARE

  Küçük ve kısa.

• HİNV

  Eyer ağacı. * İyeği kemiğinin eğrice ucu.

• HİPNOTİZMA

  (Bak: İpnotizma)

• HİPODROM

  Fr. At yarışlarının yapıldığı alan.

• HİPOTENÜS

  Fr. Mat: Bir dik üçgende dik açının karşısında bulunan kenar. (Diğer kenarların her birerlerinden büyük, toplamlarından küçüktür.)

• HİPOTEZ

  (Bak: Faraziye)

• HİR

  Bir çeşit çiçek.

• HİRABE

  Şehir dışındaki yerlerde yapılan eşkiyalıklara katılma. Dağlarda yapılan haydutluklarda bulunma.

• HİRAKA

  Su dökmek.

• HİRAKL

  Bir Rum padişahı.

• HİRAM

  (Herem. C.) Piramitler, ehramlar.