H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HORASANÎ

  f. Horasana ait. Horasanlı. * Sarıktan daha büyük görünen hoca kavuğu.

• HORATA

  (Rumca) Şaka, eğlence, lâtife, mizah.

• HORDA

  Fr. Göçebe ve ilkel olarak yaşayan, yağmacılık eden insan topluluğu.

• HORLUK

  Hakaret, zillet.

• HORMON

  yun. Salgı bezlerinden çıkıp kana katılan maddelerin genel adı.

• HORNİTO

  İsp. Küçük fırın. * Jeo: Genellikle patlamalar neticesinde meydana gelen, lâv fışkırmalarının volkan selleri yüzeyinde meydana getirdiği kabarcık.

• HOROS

  Tar: Eskiden İstanbul'da ekmekçi, francalacı ve uncu değirmenlerinde mevcut üst ve alt taşlarının bulunduğu ve etrafından hayvanın döndüğü yere, esnaf arasında verilen addır.

• HORST

  Alm. Jeo: Bir çukur veya hendeğin, tersine, faylar arasında yükselmiş kesimi.

• HORTLAK

  Bazıların hakikatsız ve batıl inanışına göre mezarda dirilip geceleri çıkarak dolaştığı tevehhüm edilen ölü. Cadı, vampir.

• HOSPODAR

  Osmanlı İmparatorluğunca XV. yy.dan 1866-1881'e kadar Boğdan ve Eflak'ı yönetmekle vazifelendirilen Romen prenslerinin ünvanı.

• HOSTES

  ing. Umumi taşıtlarda, daha ziyade uçaklarda yolcuları ağırlayan kız veya kadın.

• HOŞ

  f. İyi, güzel. * Tatlı. * Tuhaf, garip.

• HOŞA

  f. Ne güzel, ne iyi, ne hoş.

• HOŞAB

  f. Suyu, havası iyi olan yer. Parlak, berrak. Elmas, inci gibi şeylerin parlaklığı. * Hoşaf.

• HOŞAFIN YAĞI KESİLMEK

  Ist: Bozulmak, bir cevap bulamamak, mahcup olmak.

• HOŞ-ALEF

  f. Çok fazla yiyen hayvan. * Mc: Helâl haram demeden her şeyi yiyen kimse.

• HOŞÂMED

  f. Hoş geldi.

• HOŞÂMED GÛ

  f. Hoş geldin, diye söyleyen.

• HOŞÂMEDÎ

  Hoş geldin demek, hoş geldine gitmek.

• HOŞANE

  f. Güzel, iyi, lâtif.

• HOŞAVAZ

  f. Sesi güzel olan. Güzel sesli.

• HOŞAYENDE

  (C.: Hoşâyendegân) f. Hoşa giden, hoşlanılan, beğenilen.

• HOŞBEŞ

  Selâmsabah, hatır sorma, birbirine rastlayan iki ahbab arasında söylenilen ilk sözler.

• HOŞBU

  f. Güzel kokulu, hoş kokan.

• HOŞBUDE

  f. İyi oldu, iyi olurdu.

• HOŞBUYÎ

  f. İyi kokulu olmak, güzel kokmak.

• HOŞDİL

  f. Memnun, neşeli. Gönlü hoş.

• HOŞE-ÇİN

  (Bak: Huşeçin)

• HOŞEDA

  f. Hareket ve davranışı hoş ve güzel olan.

• HOŞELHAN

  f. Güzel ve hoş makale okuyan.

• HOŞENDAM

  f. Boyu bosu güzel ve düzgün olan.

• HOŞGÛ

  f. Hoş konuşan, tatlı dilli. Konuşmaları kırıcı olmayan.

• HOŞGÜVAR

  f. Hazmı kolay, tatlı, hoş, sindirici.

• HOŞGÜZEŞTE

  f. Hoş geçmiş tatlı zaman.

• HOŞHAL

  f. Hali vakti iyi, bahtiyar, mes'ud.

• HOŞHAN

  f. Okuyuşu güzel

• HOŞHIRAM

  f. Güzel yürüyüşlü, güzel gidişli.

• HOŞKADEM

  f. Uğurlu ayağı olan, ayağı uğurlu.

• HOŞKALEM

  f. Kâtip. İyi yazı yazan. * Hilekâr, hileci.

• HOŞKÂM

  f. Memnun, rahat, arzu ve isteklerine ulaşmış.

• HOŞMANZAR

  f. Manzarası güzel. Güzel görünen. * Mc: Güzel yüzlü. Siması güzel olan.

• HOŞMENİŞ

  f. Huyu, tabiatı iyi. Güzel huyları olan.

• HOŞMEŞREB

  f. Sevimli, güzel huylu.

• HOŞNEVA

  f. Sesi güzel olan. Güzel sesli.

• HOŞNİGÂH

  f. Güzel bakışlı.

• HOŞNİHAD

  f. İyi yaradılışlı, güzel huylu.

• HOŞNİŞİN

  (C.: Hoş-nişinân) f. Göçebe. * Rahat yerleşmiş.

• HOŞNUD

  f. Memnun, râzı, gönlü hoş edilmiş.

• HOŞNUDLUK

  Memnuniyet, râzılık.

• HOŞNÜMA

  f. Güzel görünen.