H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HUBŞ

  Sesi güzel olan bir kuş.

• HUBTER

  (Hub-terin) f. En güzel, pek güzel.

• HUBU'

  Çocuğun ağlamaktan dolayı sesinin kesilmesi.

• HUBUB

  Tohumlar, tâneler.

• HUBUB

  (Hubüb) (Habâb. C.) Su üzerinde kabarcıklar.

• HUBUBÂT

  Habbeler, tâneli nebatlar, taneler.

• HUBUL

  El ve ayak kesmek.

• HUBUL

  (Habl. C.) Urganlar, ipler, halatlar.

• HUBUR

  Haberler. Havadisler.

• HUBUR

  Sevinç, sürur, gönül ferahlığı. Şadüman olmak. * Âlimler.

• HUBUT

  Aşağıya inme, düşme.

• HUBUT

  Bâtıl olmak. Beyhude, işe yaramaz olmak.

• HUBÜK

  (Habîke ve Hibak. C.) Habîkeler ve hibaklar. (Bak: Habîke)

• HUBÜS

  Necaset, çirkinlik.

• HUBZ

  Ekmek.

• HUBZE

  Ekmek parçası. Bir parça ekmek. * Kül pidesi.

• HUBZ-I ŞAÎR

  Arpa ekmeği.

• HUBZ-İ HINTA

  Buğday ekmeği.

• HUC

  f. Horoz ibiği. * Kuş tacı, ibik. * Koç. * Horoz ibiği adlı bir çiçek.

• HUCEE

  Çok nikâh ve çok cima eden erkek. * Şişman ve ağır kimse.

• HUCESTE

  f. Saâdetli, mutlu. Hayırlı, uğurlu, meymenetli.

• HUCESTE-HİSAL

  f. Güzel huylu, tabiatı uğurlu.

• HUCESTE-RE'Y

  Reyi, fikri ve düşüncesi isabetli ve uğurlu.

• HUC-İ HURUS

  Horoz ibiği.

• HUC-İ HÜDHÜD

  İbibik ibiği, hüdhüd kuşunun ibiği.

• HUCNE

  Kuşak.

• HUCRE

  (Bak: Hücre)

• HUCUB

  (Hicab. C.) Perdeler, hicablar, hâiller.

• HUCURAT

  (Hücre. C.) Hücreler, odacıklar.

• HUCURAT SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'de 49. suredir. Medine-i Münevvere'de nâzil olmuştur.

• HUCZE

  (C.: Hucez) Kuşak yeri. * Ateşli odun parçası.

• HUD

  f. Miğfer, baş zırhı.

• HUD

  (Hâid. C.) Büyüklük. * Çok hürmet. * Bir Peygamber ismi. Rıfk, sükun ve vakar ile muttasıf olduğu için bu Peygambere Hud ismi verilmiştir. (A.S.) Yahudilere de bu isim söylenilmiştir. Nuh tufanından sonra Yemen diyarında Hadremud civarında Ahkaf denilen yerde Ad Kavmine gönderilen Peygamber Hud (A.S.) idi.

• HUD SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'de 11. sure olup Mekke-i Mükerreme'de nâzil olmuştur.

• HUDA

  f. Rabb. Sâhib. Cenab-ı Hak. Hâlık.

• HUD'A

  Hile, oyun. Aldatma. Düzen. Mekir. * Bir kere aldanmak. * Herkese aldanan. Safdil.

• HUDABİN

  Hakkı ve hakikatı gören. Cenâb-ı Hakk'ı tanıyan.

• HUDADAD

  f. Allah vergisi. Mevhibe-i İlâhî.

• HUDAHAN

  f. Şehâdet parmağı.

• HUD'AKÂR

  f. Oyuncu, düzenbaz, hilekâr.

• HUD'AKÂRÎ

  f. Düzenbazlık, hilekârlık, oyunculuk.

• HUDANEGERDE

  f. Allah göstermesin.

• HUDAPEREST

  Allah'a ibadet eden. Dindar.

• HUDAPESEND

  f. Allah'ın beğeneceği şey.

• HUDARA

  Karanlık gece. * Siyah bulut.

• HUDARA

  f. Allah için, Allah aşkına.

• HUDARE

  Deniz.

• HUDARET

  Yeşillik. Sebze.

• HUDARİ'

  Bahil kimse.

• HUDARÎ

  Arı kuşu.