H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HULUS

  Hâlislik. Saflık. * Samimiyet. Hâlis dostluk. İçden davranmak. Her hayırlı işi ve ameli Allah rızâsını niyet ederek yapmak.

• HULUSİ

  Samimi, candan. Hâlis ve içi temiz olan.

• HULUS-İ KALB

  Kalbden, gönülden, içten samimiyet.

• HULUS-İ NİYET

  Niyetin hâlis olması.

• HULUSİYYET

  Hâlislik. Samimi dostluk.

• HULUSKÂR

  f. Bir insana karşı samimi muhabbeti olan. * Dalkavuk. Menfaati için sevgi ve iyi muamele gösteren.

• HULUSKÂRÂNE

  f. Samimi muhabbet ve sevgi ile. * İkiyüzlülükle, dalkavuklukla.

• HULUSNAME

  f. Yalnız muhabbet, alâka ve bağlılığı göstermek üzere sunulan mektub.

• HULUVV

  Boş olmak, hâlî oluş. Boşluk. Boşta olmak. * Huk: Tarafların anlaşarak evlilik hayatlarına son vermeleri. * Huk: Bir gayr-i menkulün, muayyen bir bedel ile kiralanmış olmasından doğan kiracılık hakkı ve menfaati. * Hava parası adıyla verilen meblağ.

• HULÜC

  Çok yeyici, fazla yiyen.

• HULÜM

  (C.: Ahlâm) Düş, rüyâ. (Rüyâ tâbiri iyilerinde; hülm tâbiri kötülerinde kullanılır.) * İhtilam olmak. * Akıl.

• HULV

  Tatlı. * Hoş ve güzel. İyi.

• HULVAN

  Bir kimsenin hizmeti karşılığında, ücretinin haricinde verilen şey. * Kızın mihrinden, kişinin kendisi için aldığı miktar. * Vermek, bahşetmek. * Bir belde ismi.

• HULVİYYAT

  Tatlı yemekler. Şekerlemeler. Tatlı şeyler.

• HULYA

  f. Kuruntu. Hayal. Vehim. Olmıyan bir şeyi düşünerek yaşamak. Akıldan geçen ve matmah-ı nazar olan husus.

• HULYA-Yİ HAZİN

  Hazin hülya.

• HUM

  f. Küp. * Şarap küpü. İçine şarap doldurulan küp.

• HUMAHİN

  Yüzük yapılan bir cins siyah taş.

• HUMAK

  Kabarcık gibi bir şeydir ve insana ârız olur.

• HUMAKA

  Akıl azlığı, ahmaklık.

• HUMAKÎ

  (Ahmak. C.) Ahmaklar, salaklar.

• HUMAL

  Aksaklık.

• HUMAME

  Süprüntü.

• HUMANİZM

  (Bak: Hümanizm)

• HUMAR

  Sarhoşluk veren ve haram olan içkiden sonra gelen baş ağrısı. * Sersemlik. * Bir şeyin acısı burnundan gelmesi.

• HUMAR-ÂLUD

  f. Süzgün ve baygın göz. * Kendinden geçmiş, şaşkın.

• HUMARİS

  Sağlam, şiddetli, katı.

• HUMASÎ

  Arabçada: Aslî harfleri, yani kök harfleri beş adet olan kelime. * Beşe mensub. * Beşli.

• HUMAŞE

  Diyeti bilinmeyen cinayet.

• HUMAT

  (Hâmî. C.) Himaye edenler, koruyanlar.

• HUMAYUN

  (Bak: Hümâyun)

• HUMAZ

  Kırmızı çiçeği olan bir bitki çeşidi. * Kuzu kulağı.

• HUMBARA

  f. Küçük küp. * Ask: Demir veya tunçtan dökülmüş, içi boş ve yuvarlak olarak yapılan ve içine patlayıcı maddeler doldurularak havan topu veya elle atılan harp aleti. Havan topu ile atılana havan humbarası, elle atılana da el humbarası denirdi. * Para biriktirmek için kullanılan toprak veya madenden yapılan, bir tarafında para sığacak kadar yarığı bulunan kap. Kumbara.

• HUMBARACI

  Ask: Yeniçeri teşkilâtı zamanındaki topçu eri. Bu teşkilâtın mensubları havan toplarıyla humbara attıkları için bu adı almışlardı.

• HUMBARAHANE

  Humbara yapılan beylik fabrika. * Tar: Humbaracılar kışlası.

• HUMÇE

  f. Küçük küp.

• HUMEKA

  (Hamik. C.) Ahmak, sersem.

• HUMEME

  (C.: Humem) Kömür. * Kara kül. * Her ateşte yanan nesne.

• HUMEVÎ

  Tıb : Sıtmaya ait.

• HUMEYYA

  şiddet.

• HUMHANE

  f. Meyhane. * Şarap küplerinin konulduğu yer. * Tas: Âşığın kalbi.

• HUMK

  Ahmaklık. Bön olmak. Aklı az olmak.

• HUML

  Kaçmak. * Korkmak.

• HUMMA

  Ateşli hastalık. Sıtma.

• HUMMALI

  Ateşli, kızgın. * Çok faaliyetli. Hararetli.

• HUMMAZ

  Kuzu kulağı.

• HUMME

  Tamam oldu (meâlinde fiil).

• HUMMERE

  (C.: Hummer) Kaya kuşu denilen başı kızılca serçe gibi bir kuş.

• HUMMİSA

  (C.: Hummis) Nohut.

• HUMMUS

  Nohut.