H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HADRA

  (Müennestir) Yeşillik. * Sebze. En yeşil. Pek yeşil.

• HADRAVAT

  (Hadrevât) (Hadrâ. C.) Yeşillikler, yeşillik.

• HADRE

  Yüz yüze olmak.

• HADREBAN

  Feryadı şiddetli olan, çok fazla bağıran.

• HADRECE

  Bükmek. * Sağlam yapmak, sağlamlaştırmak.

• HADS

  Uzun düşünce ve delile ihtiyaç kalmadan hâsıl olan ilim. Sür'at-i intikal. Ani ve doğru idrâk. Delilden neticeye çabuk varmak.(Akıl tâtil-i eşgal etse de, nazarını ihmal etse, vicdan Sânii unutamaz. Kendi nefsini inkâr etse de onu görür. Onu düşünür. Ona müteveccihtir. Hads ki, şimşek gibi sür'at-i intikaldir, dâima onu tahrik eder. Hadsin muzâafı olan ilham, onu dâima tenvir eder. Meyelânın muzâafı olan arzu ve onun muzâafı olan iştiyak ve onun muzâafı olan aşk-ı İlâhi, onu dâima mârifet-i Zülcelâle sevkeder. Şu fıtrattaki incizab ve cezbe, bir hakikat-ı câzibedarın cezbiyledir. M.N.)(.... Hem hiç mümkün müdür ki: O hads-i kat'î, o yakîn-i şuhudî hadsiz emarelerden ve o emareler, hadsiz müşahedat vak'ıalarından ve o müşahedat vakı'aları, şeksiz ve şüphesiz mebâdi-i zaruriyeye istinad etmesin. Öyle ise, şu ehl-i edyandaki bu itikadât-ı umumiyenin sebebi ve senedi, tevatür-ü mânevi kuvvetini ifade eden pek çok kerrat ile melâike müşahedelerinden ve ruhanilerin rü'yetlerinden hâsıl olan mebâdi-i zaruriyedir, esasat-ı kat'iyyedir. S.)

• HADSEN

  Sezmekle. Sür'atle intikal ve idrâk etmekle.

• HADSÎ

  Hadsle. Hadse dâir ve müteallik.

• HADS-İ SÂDIK

  Tam, doğru ve şüphesiz idrâk etme ve bilme.

• HADSİYYAT

  Mümkün olan şeyler. Olması ihtimali olan nesneler. Mümkinat.

• HADSİZ

  Hesapsız, sayısız. Belirli olmayan, çok.

• HADŞ

  Kaşımak. * Tırmalamak.

• HADŞE

  (C.: Hadeşât) Vesvese, kuruntu, merak, ye's, üzüntü, hüzün.

• HADŞE-AVER

  f. Rahatsızlık veren, insanı sıkıntıya koyan.

• HADŞE-İ DERUN

  İç sıkıntısı, gönül üzüntüsü.

• HADŞE-NİSAR

  f. Merak veren, vesvese.

• HADUN

  Memesinden biri diğerinden uzun olan koyun.

• HADUR

  İniş. * Alçak yer.

• HADUR

  Yemen diyarında bir şehrin adı.

• HADUŞ

  Pire. Sinek.

• HADV

  Sürmek.

• HADY

  Evmek, acele etmek. * Rüzgârın esmesi.

• HAFA

  Berdi denilen otun beyaz ve yaş olan kökü.

• HAFA

  Gizlilik. Gizli olmak. Saklılık.

• HAFA'

  Yalın ayak yürümek.

• HAFA (HAFÂYE)

  Çok yürümekten adamın ayağının ve davarın tırnağının aşınması.

• HAFAFÎŞ

  (Huffâş. C.) Yarasa kuşları.

• HAFAGÂH

  f. Gizlenilecek yer, gizlenme yeri, siper.

• HAFAİR

  (Hafîr. C.) Oyuklar, delikler, çukurlar.

• HAFAK (HAFAKAN)

  Muzdarib olmak, acı çekmek. * Deprenmek.

• HAFAKAN

  Sıkıntı. Kalb çarpıntısı. Iztırab.

• HAFAT

  (Hâfe. C.) Sahiller, deniz kenarları, kıyılar.

• HAFAVE

  Bir kimseyi mübâlâga ile sormak. * Şefaat etmek. * İkramda ve iltifatta mübâlağa etmek.

• HAFAYA

  (Hafi. C.) Gizli şeyler. Sırlar.

• HAFAYA-YI UMÛR

  İşlerin gizli tarafı.

• HAFAZA

  (Hâfız. C.) Muhafızlar. Muhafız melekler.

• HAFC

  Titremek. * Ayağını eğri basan.

• HAFCAG

  Tatar beyi. (Aslı: Kıpçak)

• HAFD

  Evmek, sür'at.

• HAFE

  İçine bal konulan sahtiyan tuluk.

• HÂFE

  (C.: Hâfât) Sâhil, kıyı, deniz kenarı. * İki veya daha fazla sathın, bir açı teşkil ederek birleşmesinden meydana gelen uzunlamasına keskinlik.

• HAFEDE

  (Hafid. C.) Yardımcılar, hâdimler.

• HAFEF

  Fakirlik. Darlık. * Şiddet.

• HÂFE-İ NEHR

  Nehir kenarı.

• HÂFE-İ TARÎK

  Yol kenarı.

• HAFELLEH

  Ayaklarının uç kısmı birbirine yakın olup, ökçeleri uzak olan.

• HAFENDER

  Malını güzel tedbirlerle çoğaltan mal sahibi.

• HAFER

  Çok fazla utanmak.

• HAFER

  Çukurdan çıkartılan toprak. * Dişin çürümüş kısmı veya kiri.

• HAFEŞ

  Gözün küçük olması ve görme kuvvetinin zayıf olması. (Öyle kişiye "ahfeş" derler.)