H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HUZRET

  Yeşillik. Ter ü tazelik.

• HUZRUF

  (C.: Hazârif) Fırıldak. * Değirmen çarkının birisi. * Pervâne.

• HUZU'

  Mahviyet ve tevazu hali, alçak gönüllü olmak. Allah'ın azametini, celal ve cemalini, büyüklüğünü tahattur ve tefekkürden hâsıl olan, insandaki huzur ve huşu' hâli.

• HUZUB(E)

  Semiz olmak, besili olmak.

• HUZUK

  Adımları birbirine yakın olan kısa boylu kimse.

• HUZUKA

  Ekşilik.

• HUZUNET

  (C.: Huzen) Sağlamlık. Kabalık, sertlik.

• HUZUR

  Hazır olmak. Mevcud bulunmak. * Hürmet edilmesi lâzım gelen kimsenin yanında olmak. * İbadet neticesi hâsıl olan rahatlık, gönül ferahlığı.

• HUZUR Ü HAB

  Rahat ve uyku.

• HUZUR Ü SÜKUN

  Rahatlık ve eminlik.

• HUZUR-AVER

  f. Huzur ve rahatlık verici, sükunet veren.

• HUZUR-U KALB

  Kalb huzuru, gönül rahatlığı.

• HUZUZ

  Acı bir devânın adı.

• HUZUZ

  (C.: Hızzân) Erkek tavşan.

• HUZUZ

  (Hazz. C.) Memnuniyetler. Hazlar. Zevkler. Hoşlanmalar.

• HUZUZÂT

  (Huzuz. C.) İnsanın hoşuna giden şeyler.

• HUZUZÂT-I NEFSÂNİYE

  Nefse hoş gelen şeyler.

• HUZVA

  Bir yere toplanıp tepe gibi olan kum yığını.

• HUZVANE

  Büyüklenmek, kibirlenmek.

• HUZVE

  Parça.

• HUZYA

  Ganimet malından vermek.

• HUZYE

  (C.: Huzâyât) Küçük ok.

• HUZZÂK

  (Hâzık. C.) İşinin ehli olanlar, ustalar, mütehassıslar. Hazâkatli kimseler.

• HUZZÂK-I ETİBBÂ

  Doktorlar içinde en ehil olanları.

• HUZZÂN

  (Hâzin. C.) Hazine muhafızları, hazinedarlar.

• HUZZÂR

  (Hâzır. C.) Hazır olanlar, hazır bulunanlar, huzurda ve gözönünde olanlar.

• HUZZÂR-I MECLİS

  Mecliste hazır bulunanlar.

• HÜBAŞE

  (C.: Hübâşât) Kesbetmek, kazanmak, çalışmak.

• HÜBEL

  Cahiliyet devrinde Kureyşlilerin en büyük putu.

• HÜBU'

  (C.: Hebât) Doğum vaktinin sonunda doğmuş deve yavrusu. * Devenin boynunu uzatarak yürümesi.

• HÜBU'

  Uyumak. * Eşek gibi yürümek. * Boynunu uzatmak.

• HÜBUB

  Esme. Üfürme. Rüzgârın hafif hafif esmesi.

• HÜBUB-İ RİYÂH

  Rüzgârların esmesi.

• HÜBUR

  Çukur. * Büyük tas.

• HÜBUT

  Aşağı inme. İnmek. (Suudun zıddı) * Uyuşma, anlaşma.

• HÜBUT-U ÂDEM

  Hz. Âdem'in (A.S.) Cennet'ten dünyaya inmesi.

• HÜBÜK

  (Habike. C.) Samanyolları. * Çizgiler.

• HÜBÜVV

  Ateşin sönmesi.

• HÜCCAB

  (Hâcib. C.) Perdeciler. * Kapıcılar.

• HÜCCET

  Senet. Vesika. Delil. Bir iddiânın doğruluğunu isbat için gösterilen resmi vesika. * Şâhid.

• HÜCCET-İ DÂFİA

  Bir şeyi isbata değil, ancak taleb ve iddiayı defetmeğe yarıyan hüccet.

• HÜCCET-İ KASIRA

  Şahsa mahsus olup başkasına taâlluk etmeyen hüccet.

• HÜCCET-İ KATIA

  f. Kat'i delil. Bir şeyin doğruluğunu şeksiz, şüphesiz isbata vesile olan.

• HÜCCET-İ MÜSBİTE

  Bir şeyin isbatında delil olan hüccet.

• HÜCCET-İ MÜTEADDİYE

  Taraflara münhasır olmayıp başkalarını da alâkalandıran delil.

• HÜCCET-İ ZAHRİYE

  Kenarında sebebi yazılı bulunan hükmün tasdikli suretini ihtiva eden hüccet.

• HÜCCET-ÜL İSLÂM

  İslâmın delili, hücceti. (Bak: İmâm-ı Gazâli)

• HÜCCİYET

  İhticaca salih olma. Delil sayılabilme, sağlam delil kabul edilir olma.

• HÜCEC

  (Hüccet. C.) Deliller, senedler, vesikalar.

• HÜCEC-İ HATTİYE

  Huk: Yazılı deliller. Bunlar tezvir ve tasni şüphesinden sâlim olduğundan onunla amel edilebilir, yani hükme medar olur, başka vech ile sübuta ihtiyaç kalmaz. (Beraetler, mahkeme kararları, tescil edilen vakriye gibi.)