H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. H Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• HÜCERAT

  (Hücürat-Hücrât) Hücreler. Hüceyreler. Gözler, odacıklar.

• HÜCESTE

  f. Uğurlu, mübârek, mes'ud.

• HÜCEYRAT

  Hüceyreler. Hücrecikler. Küçük odacıklar.

• HÜCEYRE

  Hücrecik. Canlı varlıkların veya nebâtatın vücudunu teşkil eden küçük küçük odacık halinde ve içi vücuda lüzumlu madde ile dolu hücrecik. En küçük canlı parça. * Küçük delik ve oyuk.

• HÜCNET

  Kusur, noksan, ayıp. * Bayağılık, karışıklık, soysuzluk. * Sözdeki ayıp.

• HÜCR

  (C.: Hevacir) Fuhş, hezeyan, kötü sözler.

• HÜCR

  Kucak, âğuş.

• HÜCRAT

  (Hücre. C.) Hücreler, gözler, odacıklar.

• HÜCRE

  (C.: Hucer-Hucerât) Deve ağılı. * Duvar çevrilmiş yer.

• HÜCRE

  Medine-i Münevvere'nin ismi.

• HÜCRE

  Oda. Odacık. * Hüceyre. En küçük canlı varlık. Canlı varlıkların en küçük yapısı.

• HÜCRE-İ SAÂDET

  Saâdetli oda. Fahr-i Kâinat Hazret-i Peygamber'in (A.S.M.) odası.

• HÜCREVÎ

  Hücre gibi, hücre ile alâkalı, hücreye dâir.

• HÜCU

  Zemmetmek, çekiştirmek, kötülemek.

• HÜCU'

  Az uyku. Gece uykusu.

• HÜCUD

  Uykusuz kalma. Geceleyin az uyuma.

• HÜCUL

  (Hecl. C.) Uçurumlar, çukurlar, derinlikler, yaralar.

• HÜCUM

  Saldırma. Hamle ile ileri atılmak. * Sert sözle birine çatmak, karşı çıkmak.

• HÜCUMÂT-I SİTTE

  Altı Hücum. Altı maddelik bir müdafaa (olan bir eser ismi).

• HÜCÜB

  (Hicâb. C.) Perdeler, hicablar.

• HÜCÜRAT

  (Hücre. C.) Hücreler, odacıklar, gözler.

• HÜD'

  Sâkin olmak.

• HÜDA

  Doğru yol göstermek. * Doğruluk. Hidâyet. * Kur'ân-ı Kerimin bir ismi.

• HÜDAFET

  Semizlik, besililik, etlilik.

• HÜDAM

  Deniz tutması.

• HÜDAT

  (Hâdi. C.) Hidâyet edenler.

• HÜDB

  (C.: Ehdâb) Kirpik. * Mendil. * Testere çevresinde olan saçak.

• HÜDBE

  (C.: Hüdeb) Hamle yapmak.

• HÜDBÜD

  Sütün koyu ve yoğurt olması.

• HÜDDAB

  Ensiz, ince, uzun yaprak.

• HÜDHÜD

  Bir kuş ismi. Çavuş Kuşu veya ibibik denilir. (Peygamber Hz. Süleyman'ın (A.S.) zamanında, Hicaz ile Yemen arasındaki Sabâ nâm yerde melike olan ve güneşe tapan Belkıs ile Peygamber Süleyman Aleyhisselâm arasında muhabereye vesile olduğundan meşhur ve mübarektir.)

• HÜDLUL

  Kurt. (Canavar)

• HÜDN

  Barış, sulh, musalaha.

• HÜDU'

  Kamburluk.

• HÜDÜB

  (C.: Ehdâb) Sarık. * Kirpik, müjgân. * Havlu, el silmeye mahsus pamuklu bez. * Minder kenarında olan püskül.

• HÜDÜD

  Çok yaşlı ihtiyar. İhtiyar ve zayıf olmak. * Bir binayı gürültüyle yıkıp göçürmek. (Bak: Tehdid)

• HÜFAT

  Nazar etmek, bakmak.

• HÜFFEL

  Memesi süt ile dolu olan koyun.

• HÜKÂ'

  Öksürük.

• HÜKAKE

  Kazılan şeyin kazıntısı, talaşı veya yongası.

• HÜKEA

  Ahmak kimse.

• HÜKEMÂ

  (Hakîm. C.) Âlimler. Çok bilgili kimseler. (Bak: Feylesof)(Enbiyanın ekseri şarkta ve hükemanın ağlebi garpta gelmesi kader-i ezelînin bir remzidir ki; şarkı ayağa kaldıracak din ve kalbdir; akıl ve felsefe değil. Şarkı intibaha getirdiniz, fıtratına muvafık bir cereyan veriniz. Yoksa sa'yiniz ya hebâen gider veya muvakkat, sathî kalır. M.N.)

• HÜKEMÂ-İ İŞRAKİYYUN

  İşrakiyye mesleğindeki feylesoflar. (Bak: İşrâkiyyun)

• HÜKEMÂ-İ KADİME

  Eski filozoflar.

• HÜKEMÂ-İ MEŞAİYYUN

  Aristo felsefesi yolunda olan ve derslerini gezerek veren meşaiyyun filozofları. (Bak: Meşşâiyyun)

• HÜKKÂM

  (Hâkim. C.) Hâkimler.

• HÜKKÂM-I ADLİYYE

  Adliye hâkimleri.

• HÜKL

  Karınca gibi sesi işitilmeyen hayvan.

• HÜKLE

  Dil tutukluğu, kekemelik.

• HÜKM

  (Hüküm) Karar. Emir. Kuvvet. Hâkimlik. Amirlik. * İrade. Kumanda. Nüfuz. * Kadılık etmek. * Tesir. Cari olmak. * Makam. * Bir dâvanın veya bir meselenin tedkik edilmesinden sonra varılan karar. * Man: Fikirler ve tasavvurlar arasındaki râbıtayı tasdik veya inkâr etmek.