İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İGTİZA

  (Gızâ. dan) Beslenme, gıdalanma.

• İGTİZAB

  Gücenme, kızma, gazaba gelme, darılma.

• İGVA'

  Ayartmak. Azdırmak. Baştan çıkarmak.

• İGYAL

  Hâmile kadının sütünü vermesi.

• İGYAM

  Havanın bulutlu olması.

• İGZA'

  (Gazâ. dan) Savaştırma. Gazâ ettirme. Muharebeye gönderme.

• İGZA'

  Görmemezliğe gelme.

• İGZAB

  (Gazab. dan) Gazaba getirme, hiddetlendirme, kızdırma, öfkelendirme.

• İGZAF

  Gece çok karanlık olmak.

• İGZAL

  Eğirmek.

• İĞ

  Yün, pamuk vs. kıvırmağa mahsus iğne.

• İĞDE

  Kızılcığa benzer bir meyve ve bu meyveyi veren ağaç ve çiçeği.

• İĞDİŞ

  f. Burulmuş, enenmiş hayvan. Erkeklik bezleri (hayaları) çıkarılmış at. Melez.

• İĞERÇİN

  Karar veremeyen, mütereddit, kuşkulu.

• İĞNEDAN

  İğne koymağa mahsus küçük kutu.

• İĞNELEMEK

  t. İğne ile delmek. * Kalıbını almak için kenarlarını iğne ile delerek işaretlemek. * Mc: Sözle hırpalamak. Dokunaklı konuşmak.

• İĞNELİ FIÇI

  Mc: Eziyetli ve usandırıcı iş. İnsana eziyet veren ve rahatsız eden yer.

• İĞRETİ

  t. Ödünç, borç, kendi malı olmayan. Yerli ve sabit olmayan, muallak gibi duran. * Muvakkat, bağlı bulunmayan, geçici. * Fıtrî olmayan, sahte, sun'î.

• İĞTİŞAŞAT

  (İgtişaş. C.) Karışıklıklar, kargaşalıklar, fenâlıklar.

• İĞTİTA'

  Örtünme, bir şeye sarınma.

• İĞTİZAL

  İplik eğirme.

• İHA

  Sevketme, gönderme.

• İHAB

  Verme, bağışlama.

• İHAB

  Ham deri.

• İHAFE

  Korkutmak. Havf ettirmek.

• İHAKE

  Te'sir etme. * Kesme.

• İHALE

  Bir işi birisinin üzerine bırakmak. Bir hâlden diğer hâle dönmek. * Artırma veya eksiltmeye çıkarılan bir işi en münâsib bulunan bir istekliye vermek. * Zayıf addetmek. * Muhal söz söylemek.

• İHALETEN

  İhale ederek, ihale suretiyle.

• İHAM

  Vehme düşürmek, vehimlendirmek. * Edb: İki mânaya gelen bir kelimeden en az kullanılan mânayı bilerek kullanmak.

• İHAME

  Çadır kurma.

• İHAM-I KABİH

  Edeb ve terbiye dışı anlamı bilerek kullanma. Sözü edeb ve terbiyeye aykırı bir mecazî mânâya getirme.

• İHAN

  (İhnet. C.) Kızgınlıklar, öfkeler, gazablar, dargınlıklar.

• İHAN

  (Vehn. den) Bir kimseyi zayıf, kuvvetsiz tutma. Güçsüzlendirme. * Hor görme, tahkir etme.

• İHANET

  Helâk etmek. Öldürmek. Mahvetmek.

• İHANET

  (Hevn. den) Alçak ve hakir addedip itibar etmemek, kıymet vermemek. * Hainlik. Haksızlık. Kötülük.

• İHASE

  Toprağı kazarak bir şeyler arama.

• İHAŞ

  Bir kimsenin namusuna dokunma, namusunu lekeleme.

• İHAŞE

  Avı, tuzağa düşürebilmek için sürüp götürme.

• İHATA

  Etrafından çevirmek, kuşatmak, içine almak. Kuşatılmak, sarılmak. * Geniş bilgi ile anlamak, tam kavramak.

• İHATAVÎ

  İhata edecek şekilde. Kaplayıp içine alacak yolda.

• İHAZE

  Kalkanın elle tutulacak olan yeri. * Timar. Hükümdarın verdiği arazi.

• İHBA'

  Örtmek, saklamak, gizlemek. * Ateşi basıp söndürmek.

• İHBAB

  Muhabbet etmek. Sevgisini göstermek.

• İHBAK

  Boyun eğme, inkıyâd, yumuşaklıkla söz dinleme.

• İHBAL

  Gebe koyma, hâmile yapma. * Çiçekler dökülüp meyve tutma.

• İHBAR

  Haber vermek. Haber almak. Alınan haber. Anlatmak. (Bak: Ahbâr)

• İHBARAT

  Bildirilen haberler. İhbarlar. Bildirilen hadis-i şerifler.

• İHBAR-I GAYBÎ

  Gayıbdan verilen haber. Geçmiş zamandan veya gelecekten verilen haber. (Bak: Ahbar)

• İHBARÎ

  Haberle alâkalı. Haber vermeğe dair. * Gr: Bir işin ne zaman olacağını bildiren fiil.

• İHBARİYYAT

  Haberle alâkalı, habere âit cümleler.