İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İBRAHİM HAKKI

  (K.S.) : Hi: 12. asırda yaşamış büyük âlim ve mutasavvıftır. Hasankale'li olup en son Tillo'da yaşamıştır. Marifetname isimli meşhur eseri vardır.

• İBRAHİM-VARİ

  f. İbrâhim (A.S.) gibi. Fani, gelip geçici şeylere kalbini bağlamamak sureti ile.

• İBRÂ-İ ÂMM

  Huk: Bir kimsenin zimmetini bütün haklardan, dâvâlardan temize çıkarmak.

• İBRÂ-İ HÂS

  Huk: Bir kimsenin zimmetini belirli bir haktan, hususi bir dâvâdan veya bir kısım haklardan beri kılmaktır.

• İBRÂ-İ ISKAT

  Huk: Bir kimsenin diğer bir kimsedeki hakkını, tamamen veya kısmen terketmesi.

• İBRÂ-İ İSTİFA

  Bir kimsenin, başka birisindeki hakkını aldığına dair ikrar etmesi.

• İBRAK

  Deveyi çökertmek.

• İBRAK

  Av hayvanlarını ürkütüp korkutmak. * Koyun kurban etmek. * Şimşek çakmak.

• İBRAM

  Israrla rica etmek. Usandırıncaya kadar üzerine düşmek. * Usandırmak, yıldırmak. * İpi sağlam bükmek. * Muhkem kılmak.

• İBRAMAT

  (İbram. C.) Yalvarmalar, ısrar etmeler, rica etmeler, zorlamalar.

• İBRANAME

  Alacaklı kimse tarafından alacak ve verecek kalmadığına dair verilen kâğıt. İbrâ senedi.

• İBRANİ

  Eski Yahudi Sülâlesi veya o soydan olan.

• İBRAR

  Yapılan yeminin doğru olduğu tasdik edilme.

• İBRAZ

  Göstermek. Meydana koymak.

• İBRAZ-I FAZL U HÜNER

  Hüner ve fazilet gösterme.

• İBRE

  İnce iğne gibi âlet. * Saatlerde veya pusuladaki rakamlara işâret eden ince âlet. * Çam gibi ağaçların yaprağı.

• İBRE-İ HAYYAT

  Kendi işlerini bırakıp başkasının işlerini halledip düzeltmeye çalışan adam. * Terzi iğnesi.

• İBRET

  Uyanıklığa sebeb olan ders. * Çok çirkin ve düşündürücü. * Tuhaf, acâyip.

• İBRETAMİZ

  (İbret-âmiz) f. İbret öğreten. Ders verici hâdise.

• İBRETBAHŞ

  f. İbret veren, ibreti iktiza eden.

• İBRETBİN

  f. İbret almış, ders almış.

• İBRETEN

  İbret olmak üzere, intibah ve ibret vesilesi olmak için.

• İBRETFEŞAN

  f. İbret dağıtan, çok mühim ders verici hâdise.

• İBRET-İ ÂLEM İÇİN

  Bütün âleme ibret olsun diye. Herkese ibret olsun için.

• İBRETNÜMA

  f. İbret gösteren. İbret veren.

• İBRETNÜMUN

  f. İbret olan, ders olan.

• İBRÎ

  Yahudi, İbrani.

• İBRÎ

  (İbriyye) İğne yapan veya satan kimse. * İğne veya ibresi olan.

• İBRİC

  Yoğurdu yayıp ayran yapmağa yarayan âlet. Yayık.

• İBRİK

  (C.: Ebârik) Topraktan, tenekeden, hattâ bakırdan, gümüşten, altundan yapılan emzikli su kabı. * Abdest almağa, çay, kahve v.s. yapmağa yarayan ayrı ayrı ve türlü türlü kaplar. * İyi ve parlak kılıç.

• İBRİKDAR

  Eskiden sarayda büyük devlet adamlarının konaklarında su döken ve leğen ibrik işlerine bakan kimse.

• İBRİN

  Yüzü çok parlak ve güzel olan sevgili.

• İBRİNŞAK

  Ağaçta çiçek açmak.

• İBRİŞİM

  İpek ipliği, bükülmüş ipek. * İbrişimden yapılmış.

• İBRİYE

  Baş konağı.

• İBRİYY

  İğne yapıcı veya satıcı.

• İBRİYYUN

  Yahudiler, İbraniler.

• İBRİZ

  Halis altun, saf altun.

• İBS

  Sevinmek, ferah.

• İBSAL

  Bir şeyi sipariş etme. * Men etme.

• İBSAN

  Bir kimsenin huyunun veya yüzünün güzel olması.

• İBSAR

  Dikkatle bakmak, tetkik etmek.

• İBSAS

  Sırrı açıklama. * Yayma, dağıtma.

• İBSİ'RAR

  At yarışlarında koşuşma.

• İBŞAR

  (Büşr. den) (C.: İbşarât) Müjdeleme, tebşir etme, sevinçli bir haber bildirme.

• İBŞARAT

  (İbşâr. C.) Müjdelemeler, tebşir etmeler, sevinç verici haber bildirmeler.

• İBŞAS

  Bazı bitkilerin veya çiçeklerin birbirine sarılıp karışması.

• İBTA'

  Gecikme, geciktirme. * Ağır hareket.

• İBTAL

  Battal etmek. Çürütmek. Hükümsüz bırakmak.

• İBTALE

  Bâtıl ve boş şey.