İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İSEVÎ

  Hz. İsa'nın (A.S.) dininden olan. Nasrani. Hristiyan.

• İSEVİYYET

  Hristiyanlık.

• İSFAR

  Sabah namazının ortalık aydınlanırken kılınışı.

• İSFENC

  Sünger.

• İSFENCE

  (İsfencî) Süngere benzer, sünger biçiminde, süngerimsi.

• İSFENCİYE

  Süngerler.

• İSFEND

  Şarap.

• İSFENDAN

  f. Beyaz biber tohumu. * Akçaağaç.

• İSFİD

  f. Beyaz, ak.

• İSFİRAR

  (Bak: Isfirar)

• İSGA

  (Bak: Sagat)

• İSHAB

  Çok söylemek. * Türlü şeylerden renk değiştirmek. * Bir şeye fazla tama' etmek. * Kuyu kazıp suyu bulamamak. * Zehirlenme veya hastalıktan dolayı renk değişmesi. * Kuzu, anasını emmek. * Duvarı başı boş salıvermek.

• İSHAK (A.S.)

  Kur'ân-ı Kerim'de adı geçen peygamberlerdendir. İbrahim (A.S.)ın oğludur. Yakub (A.S.)ın babasıdır.

• İSHAKİYYE KÖŞKÜ

  Sadrazam İshak Paşa tarafından Sultan İkinci Bayezid için, Topkapı surları dahilinde yaptırılmış olan köşkün adıdır. Bânisinin ismine nisbetle bu adı almıştır. (O.T.D.S.)

• İSHAL

  Mülâyim ve düz bir yere varmak. * Tıb: Barsakların iltihabından soğuk algınlığından hâsıl olan sürgün, iç sürme.

• İSHAN

  Isıtma, ısıtılma. * Kızdırma veya kızdırılma.

• İSHAN

  Aslında kalınlık demek olan sihan ve sehânetten kalınlaştırmak demektir. Siklet de sehanetin lâzımı olmak itibariyle: "Falan kimseyi, hastalığı veya yarası ağırlaştırdı, yerinden kımıldatmaz etti." mânâsına "İshanehül maraz evilcerh" denilir. Harbde düşmanın esaslı kuvvetlerini iyiden iyiye vurarak, ordusunu derin ve geniş bir suretde yaralayıp, kımıldanamıyacak bir hâle koyacak derecede kat'iyyen mağlub etmeğe de ishan tâbir edilir.

• İSHAN-I AYN

  Ağlatma. Göz kızartma.

• İSHAR

  Uyundırma. * Gece uyutmayıp, uyanık durdurma.

• İSHAT

  Darıltma, gücendirme.

• İSİK

  Çukurluk, engebelik. Çukurlu.

• İSİMLİK

  Tar: Saraylılar tarafından gönderilen hediyelik şeylerin kimin tarafından gönderildiğini belirten adres pusulası.

• İSKA

  Su vermek, sulamak.

• İSKAB

  Ateş yakma.

• İSKAL

  Ağır bir şey yüklemek.

• İSKALARYA

  ing. Çarmıkların halat basamakları.

• İSKÂN

  Yerleştirmek. Bir yeri mesken yapıp oturmak. * Sâkin.

• İSKANDİL

  ing. Denizin derinliğini ölçmeğe yarayan ve gemilerde kullanılan bir âlet. * Bir şeyin hakikatını anlamağa çalışma. Yoklama, deneme, tecrübe etme.

• İSKÂN-I MUHACİRÎN

  Göçmenleri yerleştirme.

• İSKAR

  (Sekir. den) Sekir verme, sarhoş etme.

• İSKARLAT

  İtl. Eski devirlerde Venedik mensucatından, boyası has ve kumaşı dayanıklı bir nevi çuhanın adı idi ve şarkta pek makbuldü. Yeniçeri Ocağı ileri gelen ağalarına, sekbanbaşıya ve yeniçeri kâtibine her sene bu çuhadan verilir veya bedeli para olarak tahsis olunurdu. Bu paraya da "İskarlat bedeli" denirdi. (Ta. L.)

• İSKARMOZ

  Gemilerin kaburgalarını teşkil eden eğri ağaçlar. * Kayıklarda kürek takılıp çekilen ağaç çiviye de bu ad verilir.

• İSKARPİN

  Fr. Konçsuz veya yarım konçlu zarif ayakkabı. Alafranga hafif kundura.

• İSKAT

  (Bak: Iskat)

• İSKÂT

  Sükût ettirmek. Cevap veremiyecek hâle getirmek. Susturmak. * Kandırmak, râzı etmek.

• İSKELE

  Binada yüksek yerleri yapabilmek için kurulan geçici sal. * Deniz nakil vasıtalarının yanaşabilmeleri için deniz kıyısında yapılan yer. * Deniz kenarında ve deniz vasıtalarının yanaşmasına elverişli kasaba. * Bir memleketin deniz yolu ile yapılan ticaretine vasıta olan liman. * Geminin sol yanı.

• İSKELET

  Fr. Vücudun kemik çatısı.

• İSKENDAN

  f. Kilit.

• İSKENDER

  (M. Ö. 356-323) Aristo'dan ders almış bir imparatordu. İskender-i Rumi de denir. Bundan başka ismi geçen bir de İskender-i Zülkarneyn vardır. (Bak: Zülkarneyn)

• İSKEREK

  f. Hıçkırık.

• İSKETE

  Güzel ve çok öten sarı kanatlı bir cins küçük kuş.

• İSKİZ

  (İskize) f. Hayvanın sıçrayıp kıç atması. * Hayvanın ürkerek attığı çifte.

• İSKOLASTİK

  (Bak: Skolastik)

• İSKONA

  İtl. Buharlı gemilerin icadından evvel kullanılan iki direkli yelkenli harp gemilerine verilen addı.

• İSKONTO

  (Bak: Tenzilât)

• İSLA'

  Teselli verme, avutma.

• İSLAB

  Giderme, selbetme. Kapıp götürme.

• İSLAC

  Kara tutulma. Karlı olma.

• İSLAF

  Para peşin, mal veresiye olan bir alışveriş. * Tarlayı aktarmak.

• İSLAH

  (Bak: Islah)