İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. İ Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• İCTİMAİYYUN

  İçtimaî hayatı en güzel şekilde idareyi düşünen ve ona çalışan. İçtimaî mes'elelere dair ilimlerle uğraşan kimseler. Sosyologlar.

• İCTİMAR

  Tütsülenme, buhurlanma.

• İCTİNA

  Meyve toplamak. Meyve devşirmek. Bir yere toplamak. * Aldanmak.

• İCTİNAB

  Çekinmek. Sakınmak. Uzak olmak.

• İCTİNAH

  Bir yana eğilme, meyletme. * Secde etme. * (Hayvan) bir tarafa meyilli koşma.

• İCTİNAN

  Gizlenmek.

• İCTİRA'

  (Cür'a. dan) Suyu soluk almadan birden içme. * Ağacı bir tutuşta kırma.

• İCTİRA'

  (Cür'et. den) Cesaret etme, cür'et etme, yeltenme, atılma.

• İCTİRAH

  El emeği ile kazanılan para ile geçinme.

• İCTİRAM

  Kabahat yapma, cürüm işleme.

• İCTİRAR

  İleri ve geri çekme, çekilme. * Hayvanın geviş getirmesi.

• İCTİRAZ

  Devenin geviş getirmesi.

• İCTİSAR

  Cür'et ve cesâret göstermek. * Çölü aşıp gitmek. * Denizde geminin geçip gitmesi.

• İCTİSAS

  Evleri yakın olmakla bir arada olma.

• İCTİSAS

  Hayvanın, ağzı ile çayırı araştırarak otlaması.

• İCTİSAS

  Ağacı kökünden çekip koparmak.

• İCTİŞA'

  Yer uygun olmama.

• İCTİVA'

  İğrenme, tiksinme.

• İCTİVAR

  (Civar. dan) Komşu olma, muhit yapma.

• İCTİYAB

  Gömlek giyme. * Yırtma. * Kuyu kazma.

• İCTİYAH

  Öldürme.

• İCTİYAL

  Doğru yoldan döndürme.

• İCTİYAS

  Yağma için dolanma. * Taleb etmek, istemek.

• İCTİYAZ

  Geçmek, mürur.

• İCTİZA'

  İktifa etmek, yeter bulmak.

• İCTİZA'

  Ağaç veya dal kesme.

• İCTİZAB

  (Cezb. den) Çekip uzatma. * Etrafına toplanma.

• İCTİZAL

  Sevinme, mesrur olma.

• İCTİZAZ

  Yün kırkma. * Çayır ve ot biçme.

• İCTİZAZ-I AGNAM

  Koyun kırkma.

• İCYAM

  Men'etmek, engel olmak.

• İCZAB

  Koparmak.

• İCZAL

  Semerin, devenin boynunu yara etmesi.

• İCZAL

  Birini sevindirme, mesrur etme, gönlünü hoş etme.

• İCZAM

  El kesme. * Hızlı yürüme.

• İÇ

  t. Herşeyin içerisi, dâhil, derun. * Bir şeyin ortasındaki kısım, göbek. * Karın, mide. * Kalb, vicdan, gönül. * Harem dairesi. * Bir şeyin görünmez ciheti, bâtın.

• İÇ CEBEHANE

  t. Şimdiki askerî müzeye eskiden verilen addır. İç cebehâne tâbiri bilahare "Hazine-i esliha", Üçüncü Sultan Ahmed devrinde "Dâr-ül esliha", daha sonraları da "Harbiye ambarı" olarak değiştirilmiş, en sonunda "askerî müze" şeklini almıştır.

• İÇ EZAN

  t. Cuma günleri hatib minberde iken müezzin tarafından mahfilde okunan ezan. Diğer namazlarda yalnız minarede ezan okunurken, cuma günleri öğle vaktinde hem minarede, hem de caminin içinde müezzin mahfilinde ezan okunur. İkinci ezan caminin içinde okunduğu için buna "iç ezan" denilir.

• İÇ HAZİNE

  t. Osmanlı İmparatorluğu zamanında sarayda muhafaza edilen bir kısım paralar.

• İÇ İL MÜDERRİSLERİ

  t. İstanbul, Edirne ve Bursa'da ve bunlara bağlı yerlerde 150'şer akça ve daha fazla yevmiyeleri olan medrese müderrisleri.

• İÇ KALE

  t. Kale duvarlarıyla çevrilmiş şehir ve kasabaların bazılarının ortasında ve en yüksek yerinde yapılan küçük kaleler. Bu çeşit kalelere "bâlâ hisâr" da denilirdi. Bu iç kaleler, düşmanın, surları geçmesi hâlinde veya şehirde bir isyân çıktığı zaman, hükümdar veya kumandanın çekilip kendini müdafaa etmesi için yapılırdı.

• İÇ OĞLANI

  t. Saray hizmetine alınıp devletin çeşitli makamlarına namzed olarak yetiştirilen gençler. İç oğlanı, Yıldırım Bayezid zamanında yeni teşekküle başlayan saray hizmetlerinde bulunmak üzere yeniçerilik için toplanan devşirmelerden ayrılmak suretiyle meydana getirilmiş ve bu usûl sonradan yapılan kanunla devam edip gitmiştir.

• İÇERLEK

  t. Dip, kuytu yer. Çıkmaz. * Daha geride, daha içeride bulunan.

• İÇGÜVEY

  t. (İçgüveyi, içgüveysi) Kayınpederinin evine alınan dâmat. Karısı tarafının evinde oturan dâmat.

• İÇLİ

  t. İçi dolu. * Çabuk müteessir olan, hassas duygulu. * Kin tutan, haset eden.

• İÇTİHAD

  (Bak: İctihad)

• İÇTİMAÎ

  (Bak: İctimaî)

• İÇTİNAB

  (Bak: İctinab)

• İ'DA'

  Düşman etmek. * Sıçratmak. * Geri getirmek. * Muavenet etmek, yardım etmek.

• İDA'

  Fasid olmak. Bozulmak. * Helâk olmak. * Yardım etmek.